این وضعیت بشار اسد را بیش از هر زمان متقاعد کرده که بقای او و نظامش سخت به ارادۀ اسرائیل بستگی دارد. سوریه و رژیم اسد بزرگترین نقطۀ ضعف جمهوری اسلامی ایران بشمار می‌روند. زیرا، اسرائیل قادر است به سهولت کل موازنه و مناسبات قدرت را در سوریه به زیان جمهوری اسلامی ایران تغییر بدهد. اسرائیل به راحتی قادر است علاوه بر بشار اسد، برادر او، ماهر اسد، و نیروهای امنیتی که پایه‌های رژیم دمشق را تشکیل می‌دهند از بین ببرد. به همین دلیل است که بشار اسد خود را درگیر مسائل غزه و جنگ میان اسرائیل و حماس نمی‌کند، چون حساب و کتاب‌های خود را دقیق کرده است.

او نه فقط از موضعگیری در قبال جنگ اسرائیل و حماس خودداری کرده، بلکه به مردم سوریه هم اجازه نداده که در دفاع از مردم غزه تظاهرات کنند. حملات هدفدار اسرائیل به فرماندهان سپاه و نیروی قدس در سوریه، رهبر رژیم دمشق را بیش از هر زمان به سکوت و انفعال در قبال مسئلۀ فلسطین واداشته است.

اخیراً بنیامین نتانیاهو گفت که یک درگیری مهم میان محور اسرائیل و محور خامنه‌ای در جریان است. او با این سخن در واقع خطاب به کشورهای عربی گفت : حالا شما در کدام سو قرار دارید؟ در کنار اسرائیل هستید یا در کنار جمهوری اسلامی ایران؟ و اگر علیه اسرائیل اقدام بکنید خودبخود در کنار علی خامنه‌ای و جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اید.

با این حال، باید گفت که "محور ایران" به هیچ وجه و برخلاف آنچه جمهوری اسلامی وانمود می‌کند نیروی یکدست نیست و این را زمانی مشاهده کردیم که حماس به اقدام سپاه پاسداران برای بهره‌برداری از حملۀ هفتم اکتبر شدیداً واکنش نشان داد. جمهوری اسلامی همچنین از سوی افکار عمومی فلسطینیان و جهان عرب در فشار است تا حقیقتاً در دفاع از فلسطینیان کاری انجام بدهد. در اصل رژیم اسلامی ایران در مخمصه است : از یک طرف، از سوی افکار عمومی جهان عرب که جمهوری اسلامی را به انفعال در قبال مسئلۀ فلسطین متهم می‌کنند و از سوی دیگر از جانب شخصیت هایی در لبنان و جهان عرب که از حکومت ایران می‌خواهند به دخالت‌های خود در امور اعراب و کشورهای عرب خاتمه دهد.

***