در سال 96 هنگامی که اعتراضات سراسری به افزایش نرخ ارز و هویدا شدن پشت کردن حسن روحانی به وعده های انتخاباتی با توافقات پشت پرده با سرداران سپاه ، ایران را درنوردیده بود و میدان داری آن اعتراضات بر دوش همکاران آمد نیوز و جاوید نام روح ا.. زم بود، مصطفی تاج زاده بر بازگشت مردم به خانه ها و ترساندن آنها با هشتگ سوریه ای شدن ایران تاکید داشت به رغم آنکه می‌دانست ساختار اجتماعی، سیاسی، جمعیتی و ژئوپلتیک ایران با سوریه بسیار متفاوت است و هم چنین به خوبی آگاه بود که بخش مهمی از شرایط غم انگیز سوریه را قاسم سلیمانی و دوستانش به وجود آورده بودند.
ضرورت حفظ نظام با بدبینی و اصلاح نظام با خوش بینی شاید انگیزه اصلی چنین قیاس مع الفارقی از سوی تاج زاده بود و نگارنده را وا داشت تا طی دو یاداشت نزدیک به هم تحت عناوین« پشیمانی از بازی در زمین نظام است ،نه رای به روحانی» (https://melliun.org/iran/149037) و آقای تاج زاده به مردم بپیوندید ( https://news.gooya.com/2018/01/post-10818.php) به این توضیح بپردازم که مبارزات پارلمانتاریستی و انتخاباتی ذیل نظام جمهوری اسلامی و ولایت مطلقه فقیه امکان پذیر نیست و با انسداد این مسیر راهی جز عبور از جمهوری اسلامی وجود ندارد.
تاج زاده در آن تاریخ البته زیر بار نرفت و سعی کرد با رطب یابس بافتن به هم ثابت کند که راهی جز انتخابات وجود ندارد. باتوجه با باز خورد وسیع آن دو یاداشت اندکی بعد بازداشت شدم . در پی وقایع آبان 98 و سقوط تلخ هواپیمای اوکراینی ، انتخابات مفتضح1400 و رد صلاحیت خود تاجزاده که با شعار «اصلاحات ساختاری» به میدان آمد و اندکی بعد وقایع مرتبط با جنبش مهسا و بیانیه میر حسین موسوی برای یافتن راهی برای رفراندوم ظاهرا تاج زاده نیز دریافته است که انتخابات دیگر راهگشا نیست. ایشان در یاداشتی که از زندان به بیرون فرستاده نوشته است رای نمی‌دهم تا به ابتذال بگویم نه!
مفاد آنچه در این یاداشت به آن اشاره می‌کند این است که دور باطل قانون اساسی و اختیارات بی حدوحساب رهبر موانعی جدی در مسیر تاثیر گذاری مجلس و نهادهای انتخابی مانند ریاست جمهوری هستند. سوال این است که آیا این وضعیت مبتذل تازه به وجود آمده یا دیر زمانی است که وجود داشته است؟ از دهه اول انقلاب بگذریم آیا تجربه مجلس ششم و ریاست جمهوری خاتمی برای درک این ابتذال کافی نبود ؟ آیا کودتای انتخاباتی 88 مهر تائید محکمی بر این ابتذال نبود ؟ اگر پاسخ این سوالات مثبت است که هست چرا به این ابتذال در ریاست جمهوری 92 ، 96 و انتخابات مجلس سال 94 مشروعیت دادید؟
صادقانه اش این است: تا جایی که این ابتذال منافع اندک جریان اصلاح طلبی در استفاده از رانتها و مناصب را فراهم و سهم ناچیزی از سفره انقلاب نصیبشان می‌کرد امکان نادیده گرفتن این ابتذال وجود داشت و می‌شد به هر شعبده ای مردم را وا داشت تا با شرکت در نمایش انتخابات به این ابتذال مشروعیت بخشی کنند اما اکنون که هسته سخت قدرت با نزدیکی هر چه بیشتر به بحران جانشینی ، می خواهد عرصه سیاست رسمی را از هرچه غیر خودی یا اغیار خالی کند تا باخیال راحت به استقبال جانشین علی خامنه ای برود دریافته اید که این انتخابات نیست و نمایشی مبتذل است ؟
حتما مطلع اید که عده ای از نوچه های سابق حضرت عالی به اضافه برخی دیگر از پروژه بگیران رسانه ای و دانشگاهی به رغم دیوارهای چدنی بلندی مانند شورای نگهبان ، سازمان اطلاعات سپاه و همه نهادهای ریز و درشت زیر نظر علی خامنه ای و تجربه چندین انتخابات پیشین و در شرایطی که بهره مندان از سواد اکابری نیز به اصلاح ناپذیری نظام و بی فایدگی شرکت در انتخابات رسیده اند، عَلمِ «روزنه گشایی» برافراشته اند. بر آنها خرده نگیرید. فرزندان خلف شما هستند و هم چنان چشم به سفره انقلاب دارند. سعید حجاریان سعی کرد به آنها بفهماند به خاکی زده اند وقتی به آنها گفت : برخی رفقای جوان ما یک نکته مهم را هم باید گوشه ذهن داشته باشند. این‌ها ممکن است خودشان را با نیروهای هم‌سن‌و‌سال‌شان در جناح اقتدارگرا مقایسه کنند، و به برکشیده‌شدن یا حاشیه امن آنها غبطه بخورند حال آنکه توجه ندارند رشد جوان مؤمن انقلاب ،رانتی و گلخانه‌ای است و به محض اینکه کمی فضا رقابتی شود، همه باید به پایگاه‌های بسیج محلات یا اکانت‌های ناشناس ۵۰ هزار تومانی‌شان برگردند. منِ کمترین اما می‌خواهم بگویم برای همه ایرانیان در جبهه براندازان جمهوری اسلامی جا و فضا هست. چه برای جنابعالی و امثال شما که دیر هنگام به مبتذل بودن جمهوری اسلامی اعتراف کرده اید و چه برای آنان که به اسم روزنه گشایی جهد و تلاش مذبوحانه ای برای بهره گیری از سفره انقلاب دارند. آقای تاج زاده از اینکه به ملت پیوسته اید خوشحالم ، به آغوش ملت خوش آمدید.
