روزهایی که جنگ عراق و ایران آغاز شد را هرگز فراموش نمی کنم. خمینی و حکومت نکبت اسلامی، آن قدر عراق و صدام را تحریک کردند و برایش رجز خواندند تا بالاخره جنگنده های عراقی به فرودگاه های ایران حمله کردند و درگیری های نظامی که مدت ها در مناطق مرزی جریان داشت، به شکل رسمی تبدیل به جنگ میان دو کشور شد.
انبار باروت منطقه در انتظار یک جرقه برای شعله ور شدن بود و شعله ای که بر افروخته شد هشت سال تمام ایران را در خود سوزاند و غیر از کشته شدن هزاران جوان ایرانی به قول رفسنجانی هزار میلیارد دلار به کشور خسارت مالی زد.
این که حکومت نکبت اسلامی به قول زنده یاد دکتر شاپور بختیار خواست اش نابود کردن ایران بوده است و عملکرد او طی چهل و پنج سال گذشته چنین هدفی را دنبال می کرده است، به نظر می آید پیش بینی درستی بوده باشد چون ما طی این سال ها عملکردی خلاف این هدف مشاهده نکرده ایم.
به جنگ مستقیم کشیدن ایران در این مرحله شاید قسمت آخر این سناریوی شوم باشد.
تسنیم امروز ادعا کرده است که سپاه پاسداران کشتی پرتغالی متعلق به اسراییل را در خلیج فارس توقیف کرده است.
اگر چنین باشد، اسراییل محال است که این عمل را بدون پاسخ نظامی بگذارد و اگر استارت جنگ در این منطقه که به انبار باروت آماده ی اشتعال می ماند زده شود جمهوری اسلامی و تمام کشورهای منطقه در آن درگیر خواهند شد که ابعاد آن معلوم نیست تا کجا گسترده شود.
عدم واکنش قاطعانه ی اسراییل، دست جمهوری اسلامی را برای خرابکاری های آتی باز خواهد گذاشت که بعید است با واکنشی که اسراییل بعد از هفت اکتبر نسبت به حماس از خود نشان داد ما شاهد چنین عدم واکنشی باشیم.
