بدون داشتن چنین عشق وغمخواری نسبت به ایران نمی توان از عشق به مردم ،عشق به آزادی ،ازغرور ملی، از ایران وایرانیت سخن گفت. سخنی که معیارش عمل است. من تنها آن عشق به ایرانی را قبول دارم که از تمام فرصت ها وامکانات برای غلبه بر حکومت غیر ایرانی جمهوری اسلامی استفاده کند. فرقی نمی کند امکان وهواداران سلطنت باشد یا امکان جمهوری خواهان ودیگر جریان های سیاسی .مهم بهره گرفتن از مجموع امکانات ،فرصت ها ، ونیرو هائیست که می توانند برای رسیدن به هدفی مشترک در یک زمان معین دور هم گرد آیند.
کاری که مبارزان داخل چه در زندان ها ،چه در میدان مبارزه ،در رودر روئی با حکومت انجام می دهند.
مبارزان جنبش بزرگ "زن ،زندگی ،آزادی|در پروسه مبارزه خود در داخل کشور. تمامی نیروهای مخالف با هر گرایش را در خود میپذیرند .دریک توافق میدانی دست در دست درمقابل نیروهای سرکوب می ایستند .
مبارزه عظیم زنان در مقابله با حجاب اجباری طیف گسترده ای است، از شیر زنانی که میتوانند گرایش به این جریان یا آن جریان داشته باشند. تعداد وسیعی نیز بدون هیچ گرایش گروهی ، بعنوان معترضان فردی که خواهان یک زندگی آزاد با معیار های غربی.
مبارزه ای که تا هم اکنونش لرزه بر بدن مستبد حاکم افکنده و تسمه از گرده قانون گذاران ، قاضیان ومجریان قانون کشیده است . پیام اپوزیسیون خارج از کشور به این جمع بزرگ میهنی چیست؟
آیاپیام های تک تک هرکدام از نیروی سیاسی که حاضر نیستند قدمی در نزدیکی بهم بردارند .می تواند وحدت بخش مبارزان داخل کشور باشد ؟
نادیان بی عمل ! آیا می توانند مبشر مبارزه همگانی شوند ؟در حالی که خود بر طبل جدائی می کوبند. می توانند ازوحدت وائتلاف همگانی دفاع کند ؟ وقتی که خود هزار اما واگر نا لازم برابر امر وحدت می گذارند؟
آیا جنبشی فراگیر تر وهمگانی تر از آن چه که امروز در سطح اکثر کلان شهر های ایران جریان دارد ونطفه جنبش های بزرگ اجتماعی وسیاسی آینده با پیروزی قدم بقدم آن وشکستن شاخ حکومتیان در حال بسته شدن است .این سوال را پیش روی هر فرد وجریان سیاسی قرار نمی دهد؟
از سلطنت طلبان مشروطه خواه گرفته تا خود آقای رضا پهلوی تا جمهوری خواهان ،ملیون ،جریان های چپ .دیگراحزاب سیاسی اتنیکی ، فعالان منفرد که بشارت ایرانی آزاد ودمکراتیک را میدهید که از درون یک انتخابات آزاد بیرون خواهد آمده وحافظ آزادی ودمگراسی همگانی خواهد گردید.
کسانی که ادعا می کنند در کنار هم کار ساختن ایرانی آزاد و آباد با حفظ استقلال گروهی خود پیش خواهند برد.
چگونه است که امروز نمی توانید برای رسیدن به آن روز یک ائتلاف وسیع ملی ومیهنی را شکل دهند؟
شما که خود را منادی آزادیخواهی ودمکراسی می دانید ؟ امروزکدام امر باعث می شود ؟که با وجود قبول و اعتقاد به این که سرانجام با قبول حضور یک دیگر باید ساحتمان این سرزمین ویران شده از جهل جمهوری اسلامی را ساخت.تن به یک ائتلاف ملی ندهید؟
شما که سرود های میهنی می خوانید و ادعا می کند با خشت جان خود این وطن را خواهید ساخت ؟
شما که می دانید بدون ویران ساختن بنای جور واستبداد کمر شکن ولایت فقیه. نمی توان تهداب ایران را با خشت جان بنا نهاد .
چرا ازمهر وطن وساختن ایران آباد فردا ، نیرو نمی گیرید باشهامت از رودر روئی گفتمانی برای یافتن راه های همکاری دفاع نمی کنید؟
در هر مقام وموقعیتی که هستید !باقبول فاصله گرفتن و ایستادگی در برابر فشارهای جانبی توسط افرادی حال یا با تعصب گروهی، یا عدم درک درست از مبارزه ویا نفوذی مامورنقش تاریخی واجتماعی خود را ایفا نمی کنید؟
امری که اگر امروز جواب ندهید وعمل نکنید !در فردائی سخت تر ، درکشوری ویران شده تر، با تاسف به اجبار جواب خواهید داد. جوابی که دیر کرد آن از دست رفتن بسیار فرصت ها و سازمان یافتگی هاو ریخته شدن بیشتر خون زیباترین فرزندان این سرزمین است.
پراکندگی ما، گروه گرائی متوهمانه ما ، سخت سری بی مسئولانه ناشی از منیت ما .درجا زدن در مرده ریگ گذشته ببهانه چراغ راه آینده که گاه می تواند راه به تاریکی ببرد. عدم شجاعت در بر خورد با اشتباهتمان همه وهمه تا کنون لطمات جدی بر پیکر وطن ،اعتمادمردم وارد ساخته است.
عدم اعتماد به نیروهای خارج از کشور که مسئله مردم وایران برایش آنقدر جدی وحیاتی نبوده که دور هم جمع شده ویک گفتگوی تمام وطنی را شکل دهند .چنین تلاشی از طرف هر فرد یا گروه برای نزدیکی ویافتن زبانی مشترک برای نجات سرزمین آبائی یعنی عشق به مردم !یعنی عشق به وطن.
عاشقانی که "امید بدیشان بود ایران کهن را."
مطلب بعدی...
دیر رسیدن! امیر کراب
دیر رسیدن! امیر کراب
