"ما همیشه دیر می رسیم. رسم داریم که دیر برسیم. ملتی دیری ایم."غزاله علیزاده
ما همیشه دیر رسیده ایم؟!
رویاها و آرزوهایمان هم دیر می رسند!
در تاریخ هم عجولیم و هم صبوریم
شکیل ترین باورهایمان، جایی ما را قال می گذارند
و در زمانی باز به هم می رسیم
که تهی از حادثه و حرکتیم!
مردمی که می تواند زندگی را باز آفرینی کنند
دیر در صحنه روزگار ظاهر می شوند!
و زود در چرخشی ناخواسته بازی می خورند!
افسوس! ما مردم در زمان‌ها, بارها از صفر شروع کرده ایم
و باز در روزگاران خواب ماندیم و دیر رسیدیم!
ما همیشه دیر رسیده ایم؟!
ملتی با دیرکرد تاریخی, در قمار مرگ و زندگی باخته ایم
و هنوز عاشقانه تب تند رسیدن داریم
و تشنه گیمان پایان ناپذیر و سیری ناپذیریم!
همیشه دیر باوریم و خوش خیالیم!
و بین دو باور خود را باور نداریم!
همیشه دیر رسیده ایم!
تا عشق به آب و خاکمان افسانه ای باشد
که دیگران از ما اسطوره بسازند
اما، خودمان در بازی مرگ و زندگی دیر رسیده ایم!
