بنا به تجربه ،رژیم نکبت جمهوری اسلامی ،در چنین روزهایی ،حکومت نظامی پنهان و غیر اعلام شده، برقرار نموده و کوچکترین تحرکی را ،تحت نظر دارد .تنها چیزی که تغییر کرده ،کاهش فشار به بانوان بی حجاب، یا کم حجاب میباشد. که تصور می رود ، بخاطر انتخابات پیش روی ریاست جمهوری باشد. اصولا ملاها، در آستانه انتخابات ،بعلت نیازی که، به آرای ملت دارند .فشار به مردم را ،کم و متقابلا نوعی دلجوئی مقطعی بعمل می آورند، بلکه عده ای تشویق شده، در انتخابات شرکت نمایند . رونق داشتن صفوف انتخابات، نوعی کسب مشروعیت برای حاکمیت است .که عمدتا، سفارتخانه های مقیم تهران ،نظارت و گزارش آن را ،به مقامات دولت متبوع خویش،بر عهده دارند.
در حال حاضر ، بحث غالب در بین مخالفین ،بر سر این است.که باید رژیم را غافلگیر نمود. اینک ،هم رژیم و هم اپوزيسيون مقیم خارج، انتظار دارند .که مردم داخل کشور ،با اغتنام از فرصت ،قیام کنند .اما تفکر غالب بر این است .که شایسته است، از برنامه غافلگیری سود جسته و بیگدار به آب نزنیم.بنا به تجربه مردم میدانند. که اکنون نظام آماده است .هر اندازه لازم است.اقتدار خود را به رخ مردم بکشد. در نتیجه ،علیرغم اینکه همه چیز، برای یک خیزش عمومی آماده است .اما باید یک پیچ تاریخی ،فرصت طلائی و لحظه موعودی پیش بیاید. که به بهانه ای، برای یک قیام عمومی و سرتاسری تبدیل شود.
با توجه به پیشینه مبارزات چهار دهه گذشته ، تاکیدات عمدتا ،بر این حقیقت است. که از خیزش دانشجویی در خرداد و تیرماه دهه اول ،تا جنبش سبز و قیام در پاسارگاد و خیزش های آبان و دی‌ماه ،از سال نود و هشت، تا خیزش کشاورزان در زاینده رود خشک شده و جنبش مهسا زن زندگی آزادی، بیش از ده خیزش مقطعی، تا عمومی ، رخ داده است.طی این مدت ، تاکنون دهها هزار نفر کشته و صدها هزار نفر دستگیر ،زندانی و شکنجه و یا به خارج از کشور پناهنده شده اند. در کجای دنیا ،چنین خیزش هایی، با فاصله چند سال از همدیگر، رخ داده و نظام حاکم، سرنگون نشده است!؟، این فقط در ايران ماست .که علیرغم اینهمه خیزش ،قیام و تظاهرات سرتاسری ،رژیم حاکم هنوز پا بر جاست .چون دول خارجی، در هیچ یک از این خیزش های ملی، از قیام ملت ایران، بطور کامل و همه جانبه، پشتیبانی نه نموده اند.در حال حاضر هم ،مسابقه گذاشته اند. که مرگ رئیسی و همراهان را، تسلیت بگویند.
از طرفی، رژیم سوگوار است و نوعی اجماع و اتحاد در بین خودی های رژیم ایجاد شده،که کسی جرات نمی‌کند. اقدامی علیه حاکمیت انجام دهد.چون راس هرم قدرت ، خشمگین اند و منتظرند. یکی قد علم کند.تا انتقام مرگ رئیسی ،وهمراهان را از وی بگیرند.کارگزاری که برای تحکیم نظام مورد علاقه اش ،هزاران انسان بیگناه را ،کشته است. اما همه مبارزین و در واقع بخش عمده ای از ملت ،منتظر یک فرصت طلائی هستند .که به نظر می رسد.با توجه به تورم چند رقمی و در نتیجه ، تشدید فقر عمومی و عدم وجود یک چشم انداز مثبت برای آینده، این بار ،قشر محافظه کار خاکستری نیز ،برای اولین بار ،وارد میدان شوند.
علی اکبر امیدمهر
