می‌دانند خوش‌نامی آنها مربوط به وقتی است که شجاعانه حرف مردم را زدند، نه بعکس، اما به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی وجهه مستقلی بین مردم دارا هستند و محبوبیتی بی‌انتها.

می‌دانند امکان ادامه وضعیت، ممکن نیست، اما باز به دروغ می‌گویند "شاید این‌بار شد!"

شاید توانستیم ۶۰ درصد افت ارزش پول ملی را بکنیم ۵۵ درصد!! اینهم خودش موفقیت بزرگی خواهد بود!

ما بیشتر از آنکه نیازمند یک انقلاب سیاسی باشیم، به یک انقلاب در این زمینه نیاز داریم.

با خودمان و با دیگران صداقت داشته باشیم و شفافیت، و عوارض آن را لطمه نپنداریم!

بنایی که با دروغ، هزار طبقه هم بالا رود، بنایی است سست و بی‌ارزش و فروریختنی.

آنها که دروغ می‌گویند بیش از آنکه مخاطب خود را نادان تصور کنند، نادانی خود را به رخ همگان می‌کشند!!

این روزها چیزی که در فضای سیاسی کشور ما موج می‌زند، همین "دروغ" است.

بی‌صداقتی و فریب. عدم شفافیت است.

شاید تا دویست سال پیش دروغ گفتن یک مهارت بوده! گاه یک ثواب تلقی می‌شد. اما امروزه صداقت جزو مهمترین اصول انسانی است.

جامعه به افراد دروغگو لقب ترسو، متزلزل، دو رو، فریبکار، متظاهر و پوچ و بی‌ارزش را می‌دهد.

اما افراد راستگو، ولو اشتباه داشته باشند را بی‌نهایت دوست دارد.

برای همین است که این روزها، بیشتر مردم هم از حاکمیت دروغگو بدشان می‌آید، که ادای دمکراسی را درمی‌آورد، و هم از آنهایی که می‌گویند با مردمند، اما تا لحظه آخر التماس حاکمیت را می‌کنند، شاید راهی برای ورود پیدا کنند.

می‌دانم نفرت از گروه دوم کمتر از اولی نیست.

ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم.

اگر هم بفهمیم اشتباه کرده‌ایم راستش را می‌گوییم؛
فکر کردیم این راه بهتر است.

اما نمی‌گذاریم دو عنصر مهم "صداقت و شفافیت" در ما رنگ ببازد.

این نظام از نظر ما اصلاح شدنی نیست.

برای بیان این جمله هزینه‌اش را هم می‌دهیم.

و تکلیف‌مان را با خودمان روشن می‌کنیم.

صادقانه و شفاف.

بدا به حال آنها که هنوز نمی‌دانند
با دروغ و عدم شفافیت
نمی‌شود منشأ اثری مثبت شد
هرگز!