مهدی نصیری - رأی نمی دهم اما....
این بار نیز مانند بار قبل رأی نخواهم داد (و البته امکان رأی دادن در کانادا وجود ندارد) و در زمره بیش از ٦٠ درصدی ها (و شاید بسیار بیشتر از ٦٠ درصد) هستم که انتخابات را تحریم کردند و یک نه بزرگ به نظام گفتند اما لازم می دانم یک بار دیگر یادآور شوم که کمترین مشکلی با همه کسانی که در جهت راهگشایی و روزنه گشایی مسیر رأی دادن به آقای دکتر پزشکیان را برگزیده اند و جمع بندی شان این است که این مسیر، منافع ایران و مردم را بهتر تامین می کند، ندارم و بلکه خوشحالم که در این ماجرا یک گفتگوی ملی بین دو جریان در گرفته است که علیرغم همه بداخلاقی هایی که بعضا از سوی دو طرف صورت می گیرد، یک تمرین و تجربه بسیار گرانبها برای ایران آینده است که دیگر قرار نیست یک رهبر کاریزماتیک، خرد جمعی را تعطیل و امور را رتق و فتق کند بلکه باید همه مردم در میدان سیاست ورزی و تصمیم گیری باشند و با گفتگو و در نهایت با سازوکارهای دموکراتیک، تصمیمات اتخاذ و قوانین تصویب و اجرا شود.
واقعیت این است که امور سیاسی و اجتماعی و انسانی اغلب آن قدر واضح و روشن نیست که کسی یا کسانی ادعا کنند ما قطعا به حقیقت رسیده ایم و دیگران در بطلان محضند و آنچه در کتاب «عصر حیرت» در مورد ظنی بودن و عدم قطعیت در استنباطات دینی و فقهی نوشته ام، عینا در عرصه استنباطات و اجتهادات سیاسی و اجتماعی نیز موجود است، بنا بر این از یک سو گریزی نداریم که با استناد به همین شواهد ظنی با مسائل مواجه شویم و بالاخره به یک جمع بندی و تصمیم برسیم و از سوی دیگر باب بحث و گفتگو و تجدید نظر را هرگز نبسته و روادارانه با دیدگاههای مقابل خود مواجه شویم.
وقتی در دو طرف موافق و مخالف یک موضوع پر از صاحب نظر و استاد سیاست و جامعه شناسی و ... است و البته هیچ کس هم مقام عصمت ندارد، بسیار نسنجیده است که یک طرف را آماج حملات و اتهامات بر اساس ادعای به خطا رفتنش قرار بدهیم.
من به سهم خودم تلاش کردم ضمن انعکاس دیدگاههای موافق تحریم، حتی الامکان از تندی و تعرض به اشخاص جلوگیری کنم و اگر در مورد یا مواردی بر خلاف این رویه بوده، از سر خطا بوده است و نه تعمد و بابت آن در همین جا پوزش می طلبم.
مهم این است که اکثریت قاطع این جمع هشتاد درصدی تحریمی و راهگشایی، به این جمع بندی رسیده اند که دیگر نه ایدئولوژی و نه ساختارها و نه قانون اساسی جمهوری اسلامی نمی تواند ایران را اداره کند و باید راهی جدید گشود و طرحی نو در انداخت.
بدون شک بعد از پایان انتخابات مجددا بحثها پیرامون نجات ایران شکل خواهد گرفت و بسیار بعید می دانم انتخاب آقای دکتر پزشکیان تردیدی در تداوم این بحث کند. بنا بر این ستیزه گری را کنار می گذاریم و هر کس به تشخیص و تحلیل خود عمل می کند و در انتظار گذشت زمان می نشینیم تا ابعاد واقعیت و حقیقت بیشتر روشن شود. و متعهد می شویم که هر یک از ما اگر در تشخیص خود دچار اشتباه شده ایم، به تصحیح و تکمیل نظر خود پرداخته و به مسیر خردورزی ادامه دهیم.
