خامنه‌ای در سخنانش روی نشانه‌های مهمی در شکست انتخابات انگشت می‌گذارد. می‌گوید: "دور دوم انتخابات باید شوق‌انگیز، مایه آبرو و سربلندی نظام باشد". ساده و روشن اعتراف می‌کند که دور اول انتخابات برای کل نظام، خفت‌بار و مایه بی‌آبرویی و سرافکندگی بوده است. احوال پریشان صفوف حکومتی در همین جملات به‌خوبی نمایان است.

در سیرک انتخاباتی از رقبایی که قرار بود برای خامنه‌ای رأی جمع کنند، حالا دو نفر در صحنه باقی‌مانده‌اند که در بهترین حالت با ناشیگری دارند نقش پلیس بد و پلیس خوب را بازی می‌کنند. این تقلا مردمی را که پشت به صندوق، پیروزمندانه انتخابات را بر سر حکومت خراب کرده‌اند مصمم‌تر خواهد کرد که در دور دوم هم پوزه حکومت را به خاک بمالند.

واضح است که مهندسی صندوق رأی و چند برابر نشان دادن مشارکت دروغین مردم هم نتوانسته وضع را ولو اندک عوض کند. خامنه‌ای ناچار به تو دهنی محکمی که مردم به حکومت زده‌اند اذعان می‌کند. این، بن‌بست محتوم حکومتی است که به انتهای خط رسیده است.

خریدن مشروعیت و بازی‌دادن مردمی که بر سکوی خیزش انقلابی زن زندگی ایستاده‌اند ممکن نیست. مردم رأی به سرنگونی داده‌اند. مدت‌هاست از جمهوری اسلامی، از هر جناح و دسته، عبور کرده‌اند.

خطاب خامنه‌ای رو به خودی‌های روحیه باخته از اصول‌گرا تا اصلاح‌طلبانی است که کشتی را سوراخ می‌بینند و می‌دانند سپر بلای حکومت خواهند شد.

سعید لیلاز اصلاح‌طلب و از نظریه‌پردازان حکومتی می‌گوید: «ما تنها خاکریز نظام هستیم». به بیان ساده‌تر دارد می‌گوید خاکریزها و سنگرهای حکومت فروریخته است. آخر خط و انتها یعنی همین! حکومت می‌داند که در سنگر خیابان شکست محتوم در انتظار اوست!

سیامک بهاری