برای چه؟
بعد از این همه تجربه‌های رنگارنگ، آیا اصلاح‌طلبان هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که اگر ارکان اصلی قدرت نخواهند تغییر و تحول و اصلاحی در رویه‌های جاری رخ دهد، از قوی‌ترین کابینه‌ها هم کاری ساخته نیست و اگر بخواهند، همین کابینه‌های متوسط و ضعیف هم می‌توانند کار را از پیش ببرند؟
پس این مقدار حساسيت بر سر ترکیب کابینه که انتظار بالایی هم از آن نمی‌رفت، برای چیست؟
فرارو - احمد زیدآبادی فعال سیاسی اصلاح طلب در کانال تلگرامی خود نوشت: ترکیب کابینه بدین صورتی که به مجلس معرفی شده است، با توجه به اهدافی که آقای پزشکیان برای خود اعلام کرده، به قول امروزی‌ها دارای دو یا سه «باگ» اساسی است.
با این حال، این در حوزۀ حقوق رئیس دولت است که همکاران خود را انتخاب کند. نامناسب بودن برخی همکاران رئیس جمهور در درجۀ نخست، مشکل خود است. اگر او واقعاً فکر می‌کند که با برخی از این افراد می‌تواند کار کند، دلیلی ندارد که ما کاسۀ داغ‌تر از آش شویم!
در دنیا معمولاً دست رؤسای دولت برای انتخاب همکاران خود کاملاً باز است. از طرفی مردم هم خیلی خود را درگیر انتخاب نوع همکاران رئیس‌جمهور نمی‌کنند و مطالبات خود را از کلیت دولت طلب می‌کنند. در ایران اما بدبختانه دست رئیس‌جمهور برای گزینش همکاران خود باز نیست و گروه‌ها و محافل سیاسی هم به طرزی خارج از قاعده خود را درگیر جزئیات این موضوع می‌کنند.
به هر حال، اگر این چند نفری که اصطلاحاً «باگ» کابینه به نظر می‌رسند، خود را متعهد به همراهی با سیاست‌های اعلام شدۀ رئیس‌جمهور کرده باشند که چه بهتر، اما اگر احیاناً بخواهند ساز مخصوص خود را ناهماهنگ با ارکستر دولت بنوازند، آنگاه این به عهدۀ رئیس جمهور است که بخواهد تسلیم آنان شود یا آنکه قاطعانه به همکاری آنان خاتمه دهد.
آنچه فعلاً برای ما اصل است، عمل دولت به تعهدات خود برای پایان دادن به این وضعیت نابسامان است. باقی قضایا فرع بر این است.
