ملی گرایی و ورزشکار ملی

مجتبی نجفی

استرداد طلای «صادق بیت سیاح» در بازیهای پارالمپیک پاریس، درسی باشد برای همه ورزشکارانی که یاد نگرفته اند اولا ورزشکار ملی، نماینده ملت است نه یک مذهب خاص. دوما ورزشکار ملی باید در قامت یک قهرمان با وقار عمل کند، این نشانه سربریدن نشان میدهد، «بیت سیاح» از رخدادهای سیاسی به دور است و حساسیت این نشانه خشونت را درک نکرده. یادم می آید در بازی پرسپولیس و النصر هم مهدی طارمی بعد از گلش چنین نشانه ای را به کار برد. طارمی الان را نبینید تا حدودی حاشیه هایش را جمع کرده. او بچه ساده ای بود که خیلی زود جوگیر شد و فراموش کرده بود کیست و کجاست. شانس آورد به اروپا رفت و انسان دیگری شد هر چند که در اروپا حرفه ای است و در تیم ملی پر از حاشیه است.

«بیت سیاح»یک پرچم مذهبی به میدان آورده تا ارادتش را به امام حسین نشان دهد. این هم خطاست. نشانهای مذهبی جای نشانه‌ ملی را نمی‌گیرند. بگذریم از آن آرم زاید بر پرچم سه رنگ که نشانه ای از حکومت دینی تباه است، اما تنها نشان ملی برای آوردگاهی اینچنین،همان ترکیب سه رنگ زیباست چرا که ورزشکار ملی نه ورزشکار یک مذهب خاص که نماینده یک ملت متکثر است که در آوردگاههایی اینچنین،به وحدانیت می‌رسد. پس هر پرچمی زمانی و مکانی دارد و اقدام بیت سیاح از روی جهل او بود و ریشه همه این مصیبتها به فقدان آموزش می‌رسد.