حمید نوری در ادامه همان شیادی‌ها و دروغ پردازیهایش در دادگاه هایی که برگزار شد، در این مصاحبه و دیگر مصاحبه هایی که از او منتشر شده است، به وارونه جلوه دادن حقیقت پرداخته و از یک طرف سعی در اثبات بی گناهی خود دارد و از طرف دیگر با مظلوم نمایی سعی دارد دادگاههای بغایت دموکراتیک و سیستم زندان کم نقص سوئد را متهم به بی عدالتی و اعمال فشار نماید.
حمید نوری که تنها سیستم ضدحقوقی و فاسد و نابسامان جمهوری اسلامی را می‌شناسد و شاهد دادگاههای چند دقیقه‌ای متهمان بدون حضور وکیل بوده است، برگزاری تعداد ۴۴۸ جلسه دادگاه را نه تنها امتیازی نمی‌شمرد، بلکه با آب و تاب از آزار و اذیتی که از این جلسات دادگاهها کشیده است، نام می‌برد. برگزاری این تعداد جلسات دادگاه که حقیقتا جلوه‌ای بی نظیر از دموکراسی و احترام به حقوق انسانها و جلوگیری از تضییع حقوق متهم است، باعث تعجب و تاسف حمید نوری شده و آنرا موردی استثنایی و منحصر به فرد در تاریخ می‌داند.

او که در نظام ضد قانون جمهوری اسلامی هیچ درکی از مراحل دستگیری متهم و تفهیم اتهام ندارد، از اینکه توسط وکیل تفهیم اتهام شده و بلافاصله در هواپیما و توسط پلیس به او چیزی گفته نشده خشمگین است.
او در قسمت دیگری از این مصاحبه مدعی است که چهار سال و نیم در زندان انفرادی به سر برده است. شاید برای کسی که هیچ تصوری از سلولهای انفرادی جمهوری اسلامی ندارد، محلی را که او چهار سال و نیم در آن به سر برده نوعی سلول انفرادی بداند، اما حمید نوری خوب می‌داند سلول انفرادی چیست و چه تفاوت‌های اساسی با اتاق مدرن و مجهزی دارد که او در آن به سر می‌برده است. توضیحا باید گفته شود که تمام زندانیان زندانهای استاندارد اروپا از جمله کشور سوئد، در سلولی به سر می‌برند که دارای یک تخت برای خوابیدن، میز و صندلی برای مطالعه و کارهای فردی، حمام و دستشویی، تلویزیون و قفسه‌ها و کمدهای لازم برای نگهداری وسائل شخصی و خوراکی است. زندانیان می‌توانند با بودجه خودشان وسائل ضروری دیگری را هم به این وسائل اضافه کنند. بطور معمول و در رابطه با زندانیان عادی، زندانیان می‌توانند در ساعات روز تا ساعتی از شب از سلول خارج شوند و در کارهای جمعی و ورزش و آشپزی برای خود شرکت کنند. اما زندانیان امنیتی از جمله حمید نوری شاید از این امکان برخوردار نبوده و نمی‌توانسته با زندانیان دیگر در ارتباط باشد. بنابراین این ادعا که او در سلول انفرادی به سر میبرده به هیچوجه با استانداردهای زندان اروپا منطبق نیست و ازسلول انفرادی در زندانهای اروپا تنها به عنوان تنبیه استفاده می‌شود و مدت نگهداری زندانی در این سلولها بسیار محدود و با اجازه رئیس زندان است.
این سلول‌ها هم هرچند رفاه و امکانات سلول‌های استاندارد زندان را ندارد اما از حداقل امکانات نظیر تشک برای خوابیدن، دستشویی و توالت برخوردار است و تفاوت اساسی با سلولهای زندانهای جمهوری اسلامی دارد که حمید نوری خود سالها در زندان اوین و گوهردشت شاهد و زندانبان آن بوده است.
بی شک حمید نوری به هیچ وجه در این سلولها نگهداری نشده است زیرا برده شدن به این سلولها جنبه تنبیهی دارد و مخصوص زندانیانی است که از مقررات زندان سرباز زده‌اند.

همچنین حمید نوری از بدرفتاری زندانبانان می‌گوید و مدعی است که در یک مورد چنان مورد بدرفتاری قرار گرفته است که تنها با فریاد زدن نام صاحب الزمان توانسته از دست آنها نجات پیدا کند. حمید نوری خود بهتر از هرکس می‌داند بدرفتاری در زندان چیست و زندانیانی که سالها توسط او و همکارانش مورد بدرفتاری قرار گرفته بودند در جلسات دادگاه چه نمونه‌های وحشتناکی از این بدرفتاریها را بازگو کردند. اما به عنوان پزشکی که بیش از ۱۸ سال در کنار طبابت عمومی در چندین زندان درهلند کار می‌کنم با قاطعیت می‌گویم که در این مدت و در این زندانها حتی یک مورد هم شاهد بدرفتاری زندانبانان با زندانیان نبوده‌ام. رفتار آنها با زندانیان همراه با احترام و دیالوگ است و هیچ زندانبان اجازه کوچکترین برخورد فیزیکی یا حتی زبانی با زندانیان را ندارد. بارها شاهد بوده‌ام که زندانبانان در مقابل بدرفتاری و خشونت زبانی زندانیان با خویشتنداری و ملایمت برخورد کرده‌اند. میزان رسیدگی به خواسته‌ها و تقاضاهای آنها بویژه در زمینه مسائل و مشکلات پزشکی بگونه‌ای است که من بارها غبطه خورده‌ام و آرزو کرده‌ام‌ای کاش مسئولان جمهوری اسلامی به اندازه زندانبانان زندانهای هلند به خواسته‌های هشتاد میلیون مردم ایران که به ظاهر زندانی نیستند گوش می‌دادند.
البته زمانی که زندانی مرتکب اعمال خلاف مقررات زندان می‌شود و به تذکرات ماموران بی توجهی می‌کند، برای مهار او اقدام به اعمال فشار می‌کنند که به هیچ نحو مصداق آزار و شکنجه و برخوردهای فیزیکی برای آزار رساندن به زندانی نیست.
حمید نوری خود بهتر از هرکس می‌داند که چه فاصله نجومی بین رفتار زندانبانان جمهوری اسلامی که خود یکی از آنها بوده با زندانبانان کشور سوئد وجود دارد و آنچه می‌گوید چیزی جز وارونه جلوه دادن حقیقت و مظلوم نمایی نیست.

حمید نوری که به اذعان خود در ۴۴۸ جلسه دادگاه شرکت کرده و در هر جلسه ساعتها شاهدین و شاکیان و وکلای مدافع و وکلای شاکیان و دادستانها به تشریح و توضیح اعمال و جنایات او و جمهوری اسلامی پرداخته‌اند، اظهار میدارد که محاکمه و دلایل دادگاه برعلیه او فقط بر اساس کتاب آیت الله منتظری بوده و حتی از نوار صوتی آیت الله منتظری با هیئت مرگ هم سخنی به میان نمی‌آورد. تعداد مراجعه دادگاه به اظهارات آیت الله منتظری نه بیشتر و نه حتی هم اندازه مراجعه دادگاه به محتویات و مستندات مراجع حقوقی و بین المللی و کتابهای زندانیان گوهردشت بویژه کتاب چهار جلدی آقای ایرج مصداقی است. اما حمید نوری اصرار دارد تا کل محاکمه و مستندات آنرا به اظهارات آیت الله منتظری در کتابش محدود کند تا به این ترتیب هم حکم دادگاه در محکومیتش را زیر علامت سئوال ببرد و هم با حمله به آیت الله منتظری چاپلوسی و سینه چاکی خود به ولایت فقیه و خرسندی مخالفان او را فراهم سازد.

حمید نوری که با شامه ضد انقلابی خود و شناختی که از اربابانش در ایران داشت و همچنین با تاریخچه سیاهی که کشورهای اروپایی در معامله‌های سخیف بر سر گروگانگیریهای جمهوری اسلامی از خود نشان داده بودند، اطمینان داشت که جمهوری اسلامی برای معاوضه و آزادی او اقدام خواهد کرد و این موضوع حتی از طریق ابراهیم رئیسی نیز به گوشش رسیده بود، تا توانست در دادگاه از جنایات جمهوری اسلامی دفاع نمود و حتی بر سر بکار بردن نام زندان رجایی شهر به جای زندان گوهردشت با دادگاه مجادله می‌کرد و تا این اندازه میخواست رضایت خاطر مسئولان جمهوری اسلامی را برای کمک به آزادیش جلب نماید. همان چیزی که او در این مصاحبه به روشنی از آن سخن می‌گوید و اظهار می‌دارد که او علیرغم سکوت سه ساله مسئولان جمهوری اسلامی در مورد او و دادگاهش، اطمینان داشت که مسئولان او را فراموش نخواهند کرد و در زمان لازم به کمکش خواهند آمد.

حمید نوری به جمله‌ای که در آخرین جلسه دادگاه اظهار کرده اشاره می‌کند که گفته بود: ما پیروز می‌شویم و معتقد است که پیش بینی‌اش به واقعیت پیوسته و او و آنها پیروز شده‌اند.

اما او و اربابانش در ایران باید بدانند که هرچند زبونی و بی تدبیری دولتی در سوئد باعث گردید تا دادخواهان و خانواده‌های قربانیان طعم شیرین و گوارای محاکمه و صدور حکم نهایی در مورد این جنایتکار را کوتاه تر از آنچه گمان می‌کردند مزمزه کنند، اما این محاکمه تاریخی و دست آوردهای بین المللی و حقوقی این حکم به اندازه‌ای بزرگ و فراگیر است که مذاق دادخواهان برای همیشه شیرین و گوارا خواهد ماند.

محمود زهرایی

*