معنای اینکه چرا پزشکیان در اهواز خودش دست به کار شد و در ساخت یک مدرسه مشارکت کرد، از اظهارات او در نشست «توسعه عدالت در فضای آموزشی با مشارکت مردم» بهتر فهمیده می‌شود

به گزارش خبرآنلاین، فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت در روزنامه ایران نوشت: این نشست، ظهر پنجشنبه برگزار شد. پزشکیان ابتدا تأکید کرد که «باور داریم و مصمم هستیم که می‌توانیم کار رفع کاستی‌ ها و کمبود در فضاهای آموزشی را آغاز کرده و با موفقیت و در موعد مقرر به پایان برسانیم.» اما وی نگفت که دولت همه این کارها را می‌کند، بلکه گفت «اگر مردم را داشته باشیم و مردم باور کنند که ما برای خدمت به آنان هر چه داریم در طبق اخلاص گذاشته‌ایم، خواهیم توانست همه مشکلات گذشته، امروز و آینده را رفع کنیم.»

برخی پزشکیان را متهم کردند که عدالت آموزشی فقط ساخت مدرسه نیست. آنان احتمالاً این بخش از سخنان رئیس جمهوری در همین نشست را نخواندند. وی پس از انتقاد از اینکه چرا فرزندان ایران زمین در مدارس کپری حضور پیدا می‌کنند و کیفیت آموزش به آنها مطلوب نیست، گفت: «گام اول ساختن مدارس مناسب و رفع کمبود فضاهای آموزشی است، اما در گام بعدی باید شیوه و کیفیت آموزش به شکلی ارتقا یابد.» بنابراین مسأله فقط ساخت مدرسه نیست، بلکه ارتقای کیفیت آموزشی هم بخشی از راه رسیدن به عدالت آموزشی است.

اما چرا پزشکیان بیل به دست گرفت؟ و چرا همیشه در هر سفر، از جمله خوزستان تأکید می‌کند که مردم باید پیشگام شوند و منتظر دولت‌ها نمانند؟ در این اظهارات پزشکیان می‌توان چرایی اتخاذ این رویکرد را دریافت: «انسان‌های توانمند و با انگیزه هستند که می‌توانند مملکت را حفظ کنند و بسازند، نه پول و منابع. ما امروز زیر پای خود آب، گاز، نفت و انبوه منابع و معادن را داریم اما مشکل هم زیاد داریم؛ مشکل اصلی ما نبودن آن آدم‌هایی است که اگر داشته باشیم، حتی اگر زیر پایمان منابع هم نداشته باشیم، از هیچ طلا می‌سازند.»

بخش دیگر سخنان رئیس جمهوری، باز هم شائبه پوپولیست بودن پزشکیان را رد می‌کند، آنجا که گفت: «ما با تمام وجود به صحنه می‌آییم و با کمک همه ادارات، سازمان‌ها، انجمن‌ها و سمن‌ها به طور قطع مشکلات آموزشی و سایر مشکلات کشور را حل خواهیم کرد. به استاندار گفتم که چرا باید مشکل آب و فاضلاب در استان خوزستان وجود داشته باشد؟! چرا نمی‌توانیم این مشکل را حل کنیم؟ ما اختیار می‌دهیم تا با کمک هم مشکلات را حل کنیم.

با شما هم جلسه خواهیم داشت. من به جلسه تشریفاتی علاقه‌ای ندارم. فقط با هم در سایر جلسات به دنبال حل مشکلات باشیم. درخبرها آمده بود به خاطر سفر ما کارخانه‌ها را تعطیل کردند تا هوای استان پاک شود اینکه نمی‌توانیم این مشکل را حل کنیم هم نشان می‌دهد یک جای کار می‌لنگد و مشکل وجود دارد. من که می‌دانم چند ماه در سال یا کل سال مشکل هوا در این استان وجود دارد در این اندازه می‌دانیم که کسی نتواند سر ما کلاه بگذارد.»

اظهارات پزشکیان بیانگر این است که او راه توسعه و راه‌حل مشکلات را از دل همکاری و همدلی دولت و ملت دنبال می‌کند.

این بخش از سخنانش بیانگر همین مسأله است: «ما باید با هم جلسه بگذاریم و برنامه و نقشه‌ای برای حل مشکلات تهیه کنیم ما باید با هم دنبال پیدا کردن یک راه‌حل علمی باشیم و آن را اجرایی کنیم، نه اینکه دنبال سخنرانی باشیم. نباید من مدام بگویم که چه مشکلاتی وجود دارد، بلکه باید وقت گذاشته و مشکل را حل کنم. نه اینکه شعار دهم، بعد نتوانم به آن عمل کنم و مردم بگویند اینها هم مثل بقیه آمدند و صرفاً حرف زدند. ما باید به جای سخنرانی دنبال حل مشکلات مردم باشیم.»
چطور می‌توان چنین اظهاراتی را به پوپولیسم یا عوامفریبی نسبت داد؟