یک. شمار فزاینده زندانیان سیاسی و در آن میان برای نخستین بار شاید در همه تاریخ ایران شمار فراوان زندانیان زن در ایران. در هیچ دوره‌ای از تاریخ ایران تا آن‌جا که من آگاهی دارم ما این شمار زندانی سیاسی به ویژه زن در زندان نداشته‌ایم. آقای پزشکیان جرم این زندانیان مگر اعتراض، که حق قانونی هر شهروند است، نبوده است؟
دو. ریشه گرد‌هم‌آیی‌ها و خیزش‌های گسترده مردم به ویژه جوانان در چند سال گذشته و آخرین آن حنبش مهسا: زن، زندگی، آزادی که هر بار وحشیانه به خاک و خون کشیده شده است، مگر اعتراض نبوده است؟
سه. گردهم‌آیی‌های تقریبن هر روزه بازنشستگان، آموزگاران، کارگران، بازاریان و... مگر اعتراض به وضع نابسامان اقتصادی و علیه دزدی و دزدانی که زیر سایه رهبری که شما "ذوب در او" هستید به غارت و چپاول سرگرمند، نیست؟
چهار. شمار اعدام‌ها. آقای رییس‌جمهور شما که مسئولیت دارید چرا پرسش نمی‌کنید که این همه انسان چرا در ایران اعدام می‌شوند که بیش‌تر نیز با پرونده سازی، اتهام‌های دروغین، اعتراف گیری زیر شکنجه و در دادگاه‌های غیرقانونی و فرمایشی است که نه متهم امکان دفاع درست از خود را دارد نه وکیل او؟ یعنی شما آگاه نیستید که هدف اصلی این اعدام‌ها نشان قلدری و بی قانونی حکومت و برای ایجاد ترس در میان مردمی است که اتفاقن اعتراض دارند و بیش‌ترین شمارِ آنان آشکارا می‌گویند که این حکومت را نمی‌خواهند؟

رفتار و گفتار پوپولیستی دردی دوا نمی‌کند

ببینید آقای پزشکیان این اَداهای پوپولیستی، آن بیل به دست گرفتن و آن نمایش و این سخنانی که بخواهید خود را هم‌درد مردم نشان دهید، خیلی پوسیده و گندیده شده است. مردم دوران شرم‌آور احمدی‌نژاد را نیز از سر گذرانده‌اند. یعنی شما خبر ندارید مشکل کجاست؟ آدرس نادرست می‌دهید که چه چیزی را پنهان کنید؟ یک آخوند بیکاره، بی‌هنر و یاوه‌گوی بیمار و متوهم شده است همه کاره یک کشور امروز ۸۴ میلیونی. او با یاری سرداران دزد و قاچاقچی همه سرمایه ایران را سرازیر کرده است به دامان تروریست‌ها برای هدف‌هایی که نه تنها هرگز به آن دست نخواهد یافت که روز به‌روز وضع زندگی مردم ایران را از این نیز بدتر خواهد کرد و ما را به سوی یک جنگ ویرانگر نیز رهنمود خواهد شد. آقای رییس جمهور بهای یک دلار به مرز نودهزارتومان رسیده است! دلاری که پیش از انقلاب شش‌ونیم تا هفت تومان بود. این رهبر جنابعالی اگر شرف داشت از این شرم ‌که با سیاست‌های بیمارگونه، نادرست و لجوجانه پول ایران را به کاغذ پاره تبدیل کرده است و مردم را به ناداری و گرفتاری‌های بی‌پایان دچار کرده است، باید سرمی‌گذاشت و می‌مرد.

یعنی شما از چرایی گزینش خود آکاه نیستید؟

یعنی شما نمی‌فهمید که چرا شما در این دوره با اجازه رهبر رییس جمهور شدید؟ یعنی هنوز نفهمیده‌اید شما تنها یک مترسک و بازیچه دست این رهبر بیمار شده‌اید؟ اگر چنین نبود هنگامی که شما وزیر خارجه دارید به چه جهت خامنه‌ای باید پیک ویژه خود لاریجانی را به لبنان یا دیگری قالیباف را به سوریه بفرستد؟ اگر فهمیده‌اید و پذیرفته‌اید که در این نقش تحقیرآمیز ایفای نقش کنید که بحثی نیست و شما نیز تن به خفت و ذلت داده و شریک جرم این نابسامانی و ویرانی‌ها هستید. فراموش نکنید که تنها با سخن‌گفتن دردی از مردم دوا نمی‌شود. مردم نتیجه عملی کارها را ارزش‌یابی می‌کنند نه سخنرانی‌ها را.
در حقیقت این شمایید که اگر ادعای درست‌کاری دارید، بیش از همه باید پرسش‌گر بوده و به این وضع نابسامان کشور و بانی آن اعتراض کنید.

کوروش گلنام

*