احمد زیدآبادی

به دلیل بالارفتن قیمت ارزهای خارجی، وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی از هر سو تحت فشار قرار گرفته‌اند.

نمی‌خواهم بگویم که لزوماً هر دو بخصوص آقای فرزین مناسب پست‌شان هستند، اما این را می‌دانم که گر هر دو را عوض کنند و به جای آنها قوی‌ترین اقتصاددانان جهان را به کار گیرند، باز هم نمی‌توان جلو روند صعودی بهای ارز و سقوط ارزش پول ملی را گرفت؛ چون کنترل این دو با مکانیسم‌های صرفاً اقتصادی ممکن نیست.

مشکلات جاری در اقتصاد ایران دلایل روشنِ سیاسی در هر دو عرصۀ داخلی و خارجی دارد. این نکته بارها گفته شده است، اما ظاهراً قرار است به کلی نادیده گرفته شود.

قاعدتاً از مسیری که برخی اقتصاددانان دولت‌گرا مانند دکتر حسین راغفر و دوستانش بر آن اصرار دارند، می‌توان برای مدت کوتاهی قیمت ارز را کنترل کرد، اما چنین سیاستی به بهای تخریب و ویرانی دیگر حوزه‌های اقتصاد، ته کشیدن منابع ارزی، رواج بیشتر رانت و فساد و فشرده شدن زورکی فنر تورم و بعد جهش ناگهانی و سیل‌آسای آن تمام می‌شود.

قبلاً پیشنهاد داده‌ام و حالا هم آن را تکر ار می‌کنم که برای یک دورۀ آزمایشی وزارت اقتصاد و بانک مرکزی در اختیار آقای راغفر و دوستانش قرار گیرد تا ببینیم چطور در این وانفسای سیاست داخلی و خارجی، می‌توانند قیمت ارز را کنترل کنند.

اگر در یک بازۀ یک ساله کنترل کردند که مرحبا به آنها و باید مدیریت کل اقتصاد را در اختیار آنان قرار داد و اگر نتوانستند که در آن صورت امیدواریم شیوۀ مألوف ما ایرانیان در برابر مشکلات یعنی همان "لنگش کن" را از "بیرون گود" کنار بگذارند!