سونیا دویله، رادیو فرانس اینتر
رامی ابوجاموس، روزنامه نگار فلسطینی مقیم غزه
رامی ابو جاموس، روزنامه نگاری فلسطینی است مقیم شهر غزه، که رادیو فرانسه تا کنون گزارشاتی از او را پخش کرده است. علیرغم آتش بس از دوماه پیش تا کنون، هیچ تغییری در وضعیت صورت نگرفته و در غزه هیچ روزنامه نگاری خارجی مجوز ورود ندارد و اسرائیل راههای ورودی را بسته است. غزه دوباره از دوشنبه شب بمباران شده است، در سوی دیگر ۵۸ گروگان از جمله ۲۴ تن احتمالا زنده در دست حماس باقی هستند. سونیا دویله، از رادیو فرانس اینتر، با رامی ابو جاموس، مصاحبه تلفنی زیر را انجام داده است.
س - ماهها با همسرت و پسرکوچکت ولید در چادر زندگی کردهاید. سه برادر ناتنی ولید نیز همراهتان بودند. شما به شهر غزه برگشته و آپارتمانتان را باز یافتهاید. قبل از رفتن، برج محل سکونت شما، در اثر انفجاری در جوار ان صدمه زیادی دیده بود. اکنون وضع چطور است؟
ج - برج محل سکونت، در طبقات دوازده، سیزده، دهم و پنجم مستقیما مورد اصابت توپ و موشک قرار گرفته است. سقف بالای آپارتمان ما، موشک خورده ولی سقف فرو نریخته و ساختمان پا بر جا مانده است. برای اولین بار بعد از پانزده ماه، ما در انجا زندگی میکنیم. البته مشکلات متعددی داریم بخصوص مشکل بی آبی. باید با سطل آب را ۹ طبقه بالا ببریم.
س - رامی ابو جاموس، شما در سرزمین خودت هستی و کتابی را در فرانسه هفته آینده منتشر میکنی که آن را از راه دور نوشتهای بدون داشتن کامپیوتر و یا کاغذ، در همکاری خانم همکارت که فرانسوی است. عنوان این کتاب چنین است: " غزه، زندگی - داستان یک پدر و پسرش". در این کتاب، اشاره کردهای که آتش بس اعلام شده و اجرا میشود. آیا به آن باور داشتی و آیا از دوشنبه شب شروع مجدد بمباران اسرائیل، غافلگیر و شوکه نشدهای؟
ج- بمباران هم با غافگیری است و هم بدون غافلگیری هم با شوک است و هم بدون شوک. ما شاهد چراغ سبز ترامپ بودهایم. بعلاوه بخوبی میدانیم برای نتانیاهو ادامه جنگ، ادامه زندگی سیاسی او را بیمه میکند. اما اثر غافلگیرانه آغاز مجدد جنگ، ساعت ۲ نیمه شب، برج ما بنحو بسیار شدید لرزید و برای اولین بار پسرم ولید بمن گفت: پاپا من میترسم. این اولین بار است که این کلمات را از پسرکم میشنوم. او هرگز چنین نگفته بود. برای او بمباران مثل آتش بازی تصور میشده، پهپادها اسباب بازی پرندگان بودهاند، جتهای جنگی، بیشتر برای فرود چتربازها بودهاند. اینها در ذهن او بودهاند. ولی این بار وقتی تکانهای مهیب ساختمان را احساس کرد، از پنجرههای بی شیشه، وقتی دید که آسمان سرخ و زرد شد و بمدت ۱۵ دقیقه این وضعیت بی وقفه ادامه یافت، او به آغوشم پناه برد و گفت پاپا من میترسم.
س - برای ولید که سه سال و نیم دارد، از زمان بمباران اسرائیلی، در باره جنگ، حکایاتی را تعریف کردهای تا جنگ برای او هراس زدائی شود تا از دید او هر بمباران، یک آتش بازی دیده شود. نوزاد جدید شما بدنیا امده که ۴ هفته دارد. نام او رمزی است. رامی، هنگام بارداری صبا همسرت آیا نگران بودید برای بدنیا آمدن فرزندتان در چادری با مساحت ۹ متر؟ چون در کتابت نوشتهای که اکثر زنانی که در چنین شرایطی وضع حمل میکنند، بچههای خود را از دست میدهند.
ج - او در یک چادر بدنیا امده است ولی در چادری از یک بیمارستان صحرائی که ما ان را بیمارستان امریکائیها مینامیم. او در چادر بدنیا امده است و ما او را رمزی نام دادهایم. که این نام در عربی، سمبل عشق و دوستی معنا میدهد. در غزه، عشق و دوستی هست. زیر چادر عشق و دوستی هست، عشق به زندگی و عشق به غزه که باقی میماند.
س - با بمباران مجدد، بیمارستانها مملو از مراجعه کننده هستند. شما با ۵ بچه که یکی اشان رمزی ۴ هفته دارد، چطور سر میکنید؟ آیا در جریان آتش بس، بیمارستانها توانسته تا حدی کم و کسریهای داروئی و وسایل اشان را جبران کنند؟
ج- نه متاسفانه نظام درمانی در جریان ۱۵ ماه جنگ نابود شده است. خیلی از بیمارستانها دیگر فعالیت ندارند. برخیها بصورت نصفه و نیمه کار میکنند. محاصره اقتصادی، باعث کمبود دارو و نبود تجهیزات شده است. تجربه ما برای رمزی کوچولو این است که نمیتوانیم او را واکسینه کنیم چون واکسن پیدا نمیشود. ولی این خیلی دشوار نیست. میتوان واکسن را چند ماه دیرتر پیدا کرد و تزریق کرد. ولی برای بیمارانی که از سرطان رنج میبرند و یا بیمارانی که به دیالیز نیاز دارند، نبود دارو و تجهیزات یعنی مرگ.
س - رامی ابو جاموس، تو دو بار شهر غزه را ترک کردهای. یک بار به ارفع رفتی. و بار دیگر در این کمپها بودهای با همسرت و فرزندانت. در چادر ماهها زندگی کردید و زمستان را بسر آوردید. ولی در کتابت که هفته آینده در فرانسه منتشر میشود نوشتهاید قبل از ترک غزه، طی کردن مسیر و پشت سر گذاشتن ان با پای پیاده، با دستهای بالا، و لخت شدن در هنگام عبور از مقابل سربازان اسرائیلی را اموری رنج آور و تحقیرآمیز میدانستی و میخواستی از آن خودداری کنی. نوشتهای که ترجیح میدادهای با سربلندی در خانه خودت جان بدهی تا بخواهی این گونه غزه را ترک کنی. شما خیلی دیر غزه را ترک کردید. آیا امروز مجدد عزیمت همسرت و بچههایت مطرح شده است؟
ج- اره. آنچه که دیروز (سه شنبه) اتفاق افتاده است، از سر گیری جنگ، این پرسش را برانگیخته که از نو اینطوری جنگ شروع میشود یا نمیشود؟ و بخوبی میدانیم که این بار، جنگ مهیب تر از ۱۵ ماه گذشته خواهد بود. زیرا چراغ سبز ترامپ داده شده است. ترامپ او خود مردم غزه را تهدید کرده است. اهداف واقعی جنگ اکنون روی میز است. ترامپ گفته که باید ۲. ۳ میلیون را جابجا و از غزه خارج کرد. این جابجایی مرحلهای خواهد بود. اول از شمال به جنوب و بعد از جنوب بطرف مصر یا جای دیگر. آنها هستند که تصمیم میگیرند و سرنوشت ما را تعیین میکنند. این جنگ، این جنگ جدید بمراتب خشونت بارتر خواهد بود، تا مردم سریع تصمیم به رفتن بگیرند و آنها به اهداف خود برسند. اسرائیلیان در حال مذاکره با کشورهای دیگر در مورد سواحل دریا و برای ترامپ هم مسئله حل است.
س - رامی فکر میکنی که تو از شهر غزه خواهی رفت؟
ج - من نخواهم رفت. کماکان بر تصمیم خودم هستم. میمانم تا دقیقه آخر. اگر خطر مثل قبل بشود که با تانک محاصره امان کردند، و ارتش مستقیما ما را مجبور به ترک شهر کرد، دست به خودکشی نمیزنم چون بخوبی میدانم که آنها تصمیم خود را عملی میکنند. اما ما از غزه بیرون نخواهیم رفت. مگر این که برای تغییر اب و هوا بخواهیم مدتی را بفرانسه بیائیم.
س- رامی ابو جاموس فکر میکنی که حماس در روزهای اینده گروگانهای اسرائیلی را آزاد خواهد کرد؟
ج- آره. حماس تا کنون زندانیان را آزاد کرده است. چیزی که حماس میخواهد حفظ توافق سیاسی است که با نتانیاهو امضا کرده بود ولی نتانیاهو ان را نقض کرده است. توافق کماکان میتواند انجام شود و زندانیان آزاد شوند، تا مثل قبل شود که باعث شادی اسرائیلیها و فلسطینی از آزادی زندانیانشان شده بود.
برگردان: نادر عصاره
منبع:
https://www.radiofrance.fr/franceinter/podcasts/l-invite-de-7h50/l-invite-de-7h50-du-mercredi-19-mars-2025-1491943
*

خدا خیلی ترسناک است، گیله مرد

بگشا گره از ابروان! ویدا فرهودی