برگردان : علی شبان
اشاره:
روبر هیرش،پژوهشگر تاریخ و نویسنده کتاب « چپ و یهودیان»، وسوسه ی یهود ستیزی از سوی چپ ِ رادیکال فرانسه را حساب شده دانسته و آنرا به دلیل در گبری اسرائیل و حماس می‌بیند که هدفشان، نشان دادن تمایل آنها به نزدیکی تنگاتنگ با جهان عرب وُ مسلمان است. این درگیری توسط نیرو های چپ بیش از حد ارزش‌گذاری شده است : آنها از مسلمانان هندی، چینی، و برمه ای؛ که بسیار بیشتر از مسلمانان فلسطینی هستند، کمتر حرفی به میان آورده‌اند و یا پرچم آنها را در خیابان‌ها برافراشته اند. در حالی که حتی در بسیاری موارد، قربانیان بیشتری از این مسلمانان غیر فلسطینی، میتوان دید.
روزنامه لوموند در ۲۱ مارس ۲۰۲۵، این تیتر را در داخل صفحات خود انتخاب کرده است : «دروغگویی های ژان لوک ملانشون، رهبر حزب ِ چپ ِ « فرانسه تسلیم نا پذیر». ماجرا از آنجا آغاز شد که این حزب با انتشار یک آفیش ِ دستکاری شده با کُد های ضد یهودی از یک مجری پر بیننده ی فرانسوی - تونسی و از پدر و مادر یهودی، در حساب توییتر (x ) خود، چهره ای از دوران نازی ها در دهه ی ۱۳۳۰ را به بیننده می نمایاند. و این عمل یهود ستیزانه، سر و صدای زیادی را در فرانسه به راه انداخت.
و همانطور که لوموند خاطر نشان می‌کند : بدتر از آن، سازمانی که مدعی چپ گرایی است، چگونه یک تصویر آشکارا ضد یهود را انتخاب کرده است؛ بویژه برای دعوت به تظاهرات علیه نژاد پرستی، که نه تنها نگران کننده، بلکه رسوا کننده است. و افزون بر این، چگونه رهبر این حزب؛ که میخواهد خود را در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۷ در فرانسه، برابر حزب راست افراطی قرار دهد، دست به این کار زده است. و رهبر حزب چپ، ژان لوک ملانشون که می‌بیند اعتراض ها بالا گرفته و هوا پس است، کاسه کوزه را سر ِ حزب راست افراطی و رقیب انتخاباتی دو سال دیگر خود می شکند. و بی واهمه، برای خاموش کردن شعله هایی که برافروخته است، با خشم آشکار، در برابر انتقادها از اشاعه ی یهودی ستیزی، به دروغگویی پناه میبرد و از خود و حزبش دفاع می کند.
در حالی که هواداران ِ رهبر حزب چپ ِ « فرانسه تسلیم ناپذیر»، بویژه در میان ِ جوانان، به او مسئولیت خاصی برای جلوگیری از گسترش نژاد پرستی و یهودستیزی داده اند، او همچنان برای هدف‌های انتخاباتی میخواهد به بخشی از جمعیت ِ پایین شهر و طبقه ی کارگر که به تعصبات ضد یهودی شهرت پیدا کرده اند، نیم نگاهی هم انداخته باشد.به این می‌گویند بازی با آتش؛ بویژه در شرایطی که کشتار های انجام شده در عملیات تروریستی ۷ اکتبر و جنگ غزه، خشم را دوچندان کرده است. و این، آشکارا به معنای شکستن ِ سنت طولانی مبارزه با نژاد پرستی و یهود ستیزی در چپ، و پیوستن دوباره به افراط وُ تفریط های ضد یهودی است که همیشه به چپ رحم نکرده است.
پیش از خواندن مقاله ی کوتاه و پُر بار ِ روبر هیرش، خالی از لطف نیست که نگاهی به گذشته ی این نویسنده ، تاریخ نگار و استاد دانشگاه بیاندازیم . او در جوانی عضو اتحادیه کمونیست های انقلابی و سندیکالیست چپ بود که اکنون با نگاهی بازتر و واقع بینانه تری به گذشته و مسائل روز می نگرد. روبر هیرش به عنوان یک مورخ، به گذشته ی غم انگیز ِ یهودستیزی در سمت و سوی چپ می پردازد : از متون شک پرور مارکس تا متن های پرودون Proudhon و تردید ها در ماجرای دریفوس و سکوت تقریباً کلی ی کمونیست های یهودی، که شمار کثیری بودند و در صف ِ کمونیست های استالینیستی جا داشتند.
روبر هیرش، وسوسه ی یهود ستیزی از سوی چپ ِ رادیکال فرانسه را حساب شده دانسته و آنرا به دلیل در گبری اسرائیل و حماس می‌بیند که هدفشان، نشان دادن تمایل آنها به نزدیکی تنگاتنگ با جهان عرب وُ مسلمان است. این درگیری توسط نیرو های چپ بیش از حد ارزش‌گذاری شده است : آنها از مسلمانان هندی، چینی، و برمه ای؛ که بسیار بیشتر از مسلمانان فلسطینی هستند، کمتر حرفی به میان آورده‌اند و یا پرچم آنها را در خیابان‌ها برافراشته اند. در حالی که حتی در بسیاری موارد، قربانی بیشتری از این مسلمانان غیر فلسطینی را میتوان دید.
این کتاب، بسیار استدلال شده است، و همچنین دارای صداقتی است که نمیتوان نادیده از آن گذشت. نویسنده بی پرده، پیشینه ی سیاسی خود را، به عنوان یک چپ بیان می‌کند و خاطره ای را که از یهود ستیزی دارد حتی همکارانش به پشتیبانی از او بر نخاستند و یا تردید نشان دادند. او هرگز به کینه توزی روی نیاورد و تنها به مبارزه به هر شکلی از بی عدالتی، ادامه داد. ع.ش
***
و اینک مقاله ی روبر هیرش Robert Hirsch تاریخ نگار فرانسوی و استاد دانشگاه‌های فرانسه، نویسنده کتاب «چپ و یهودیان» را میخوانیم . این مقاله در شماره ۲۱ مارس ۲۰۲۵ روزنامه لوموند منتشر شده است* :
آخرین «کار زار» از حزب چپ فرانسه و رهبر آن ژان لوک ملانشون، پوستر ضد یهودی است که سرانجام در ۱۲ مارس امسال از حساب (X) این جنبش سیاسی پس گرفته شد ولی به درستی رسوایی به پا کرد. اتحادیه حقوق بشر، شبکه ی اقدام علیه یهود ستیزی و همه ی شکل‌های نژاد پرستی، و دیگر انجمن‌ها این تصویر را محکوم کرده اند. و برخی از سران جنبش با توضیحاتی که همیشه روشن نیست، عذر خواهی نمودند.
اما ژان لوک ملانشون به نوبه خود، به انجام این کار، اصرار می‌ورزد. او در همایشِ ِ ۱۹ مارس امسال با حضور در جلسه‌ای، سخن ِ شگفت انگیزی را ارائه می‌دهد : همه این بلواها از روزنامه نگارانی است که پوستر های دهه ۱۹۳۰-۱۹۴۰ را در خانه‌ها یشان داشتند» و اضافه می کند « ما این پوستر ها را نداریم و نمی‌دانیم !» بنابراین او وانمود می‌کند که نمی‌دانست یهود ستیزی در زمانی که یهودیان، پیش از فرستادن به آشویتس برای محکومیت عمومی، چگونه با آنها رفتار شد و کاریکاتورهای ضد یهودی ی گذشته را نادیده می‌گیرد. و طبیعتاً هیچ‌کس نمی‌تواند آنرا باور کند و یا اینکه بازسازی تصاویر یهودستیزی را ممنوع نمی داند. [ در حالیکه ملانشون از رهبران سیاسی آگاه و با شناخت کافی از دوران ِ سیاه ِ نازی هاست.] و ارزیابی اخیر رهبر حزب چپ فرانسه مبنی بر اینکه یهود ستیزی در فرانسه ی امروز «ته مانده ای» از یک واقعه است - که در وبلاگ شخصی او در ۱۲ ژوئن ۲۰۲۴ منتشر شد- نمادی از نزدیک بینی این رهبر ِ چپ فرانسه است که اکنون خود را جلوتر از همه برای انتخابات ریاست جمهوری آماده می کند. و در‌واقع تنها به رهبری حزب چپ فرانسه فکر می کند.
این لغزش ها از سوی رهبر و سران این حزب به ۷ اکتبر ۲۰۲۳ مربوط نمی شود، ولی حمله خونین حماس، به یهود ستیزی این حزب شدت بخشیده است. و در ماه اوت ۲۰۲۴، در گردهمایی سالانه در برابر جمع کثیری از هواداران این حزب، حتی تا آنجا پیش رفت که ادعا کرد حمله ی حماس را نمیتوان تروریستی خواند و به تعبیر او، برای پشتیبانی از مردم فلسطین چند بار از تکرار آن خودداری نکرده است. و افزون بر این، او از ادامه اینگونه نگرش ها با آگاهی از تولید یهود ستیزی دست نکشید تا شاید بیشتر مورد پسند هوادارانش قرار گیرد. اما بکارگرفتن این شیوه‌ها آسیبی دو چندان به آرمان فلسطینی ها وارد خواهد کرد.
در ماه اوت ۲۰۲۴، رهبر حزب چپ ِ «فرانسه تسلیم ناپذیر» پا را فراتر از این برداشت و در برابر هوادارانش تا آنجا پیش رفت که بگوید هولوکاست تنها یهودیان را به خاطر مذهبشان کشت - ناگفته پیداست که چنین نبود - و ادامه داد که اما در غزه، تمام مردم را هدف قرار می‌دهند . و در پابان نتیجه گرفت : اسرائیل بدتر از نازیسم است و بدین ترتیب خاطره ی کشته شدگان هولوکاست و مسأله یهود ستیزی در آن دوران را به زیر سؤال برد.
نا گفته نگذاریم که با آشکار شدن یهود ستیزی در درون حزب چپ «فرانسه تسلیم ناپذیر»، برخی از سران آن؛ از رهبر حرب فاصله گرفتند و ۷ اکتبر را به روشنی محکوم کردند. و آندسته که با نگاه و نظر یهود ستیزانه ی ژان لوک ملانشون هم صدا شده اند، از مبارزه ِ با یهود ستیزی که چپ همواره با آن به مبارزه پرداخته بود، فاصله گرفتند. این تغییر روش ِ چپ ِ پوپولیست، در‌واقع گسست و دور شدن از منشور دریفوس [ افسر یهودی توپخانه فرانسه ۱۸۵۹-۱۹۳۵ ] که نشانی از چپ ِ اوآخر قرن نوزدهم را این چنین از خود بروز داد : مبارزه با هرگونه ستم و خفقان بی‌آنکه بخواهیم تحت تأثیر شور و هیجان ِ مردمی قرار بگیریم.
در سال ِ ۱۸۹۸، با پیوستن ِ امیل زولا Emile Zola [نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی۱۸۴۰-۱۹۰۲] و ژان ژورس Jean Jaurès [ نماینده مجلس فرانسه ۱۸۵۹-۱۹۱۴ ] در دفاع از کاپیتان آلفرد دریفوسAlfred Dreyfus ، چپ ها از ظلمی که در حق یک یهودی انجام شده بود، گرد هم آمدند. و اینهمه با توجه به گستردگی یهود ستیزی ی حاکم در آن زمان، کار آسانی نبود. چپ ها در آن دوره، در کنار دریفوس، به رهائی بخشی انقلاب فرانسه ادامه دادند.ما باید این سنت را، بی چون وُچرا و افراط وُ تفریط ِ چپ پوپولیست، از هرکجا که یهود ستیزی دامن زده می شود، پاس بداریم. همانگونه ه که باید در برابر هر نوع راسیسم؛ از هر کجا که سر در می‌آورد، به مبارزه برخیزیم. اگر قصد ما اینست، باید از پیوستن به جرگه ی چپ ِ پوپولیست دوری گزینیم که آینده ای پُر مخاطره را انتظار می کشد.
نوشته‌های داخل ِ [ ] از مترجم است.
