بسیاری از مسئولان زندگی آکواریومی دارند

عباس عبدی - اعتماد

کلمه فیلترینگ ذهن ما را بر فیلترینگ فضای مجازی یا منع انتشار داده‌ها و آمارهای رسمی یا اخبار مورد نیاز جامعه متمرکز می‌کند. ولی به نظر می‌رسد که انواع بدتری از فیلترینگ نیز هست؛ فیلترهای نامرئی که متولیان امر و کسانی که باید صدای جامعه و مردم را بشنوند، روی گوش‌ها و چشم‌های خود قرار می‌دهند تا واقعیات را نشنوند یا فقط بخشهایی که خوش‌آیندشان است را بشنوند.

فیلترهای عادی که مردم روی گوش خود قرار می‌دهند، برحسب نیاز فرد کارکردهای متفاوتی دارند. مطابق تنظیم دستگاه، شدت انواع صداهای ورودی به گوش تضعیف یا تقویت می‌شوند، یا فرکانس‌های خاصی را فیلتر و یا صداهای شدید و خطرناک مثل انفجار را بکلی حذف، و بر عکس برخی فرکانس‌های را تقویت می‌کنند.

هنگامی که به عملکرد برخی از سیاستمداران نگاه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که گویی آنان نیز دستگاه‌های نامرئی فیلترکننده صدا و تصویر روی گوش و چشم خود نصب کرده‌اند. اگر فیلترینگ گوش در زندگی روزانه با هدف حذف و نشنیدن صداهای گوش‌خراش و آسیب‌زا مثل شلیک یا انفجار است؛ در سیاست با هدف حذف و نشنیدن صداهای اعتراضی مردم است. در زندگی حذف نویز، و تقویت برخی صداهای ضعیف ولی مطلوب مثل آواز پرندگان است؛ در سیاست، هدف نشنیدن حرف منتقدین و تقویت حرف‌های خودی و تعریف‌ و تمجیدهای بیهوده است.

نویزکُش‌ها؛ صداهای آرام انتقادی و اعتراضات مردمی را حذف می‌کنند. تقویت کننده‌های گزینشی هم؛ فقط فرکانس‌های همسو با منافع و افکار خود را تقویت می‌کنند؛ مثل تعریف‌ها از خود و بد گویی‌ها به دیگران، یا توجیهات عملکردها و ازناب مثلاً مطلوب سخنرانی‌های خودی. متأسفانه این دستگاه‌های نامرئی در مقایسه با نمونه‌های فیزیکی، پیشرفته‌تر و هوشمندانه‌تر عمل می‌کنند همچنین باتری‌شان تمام‌شدنی نیست. چون منبع انرژی انها قدرت، و انکار واقعیت‌هاست! نیاز به تنظیمات روزانه ندارند چون با هوش و خود تنظیم‌گر هستند. فقط هنگامی از کار می‌افتند که کار مصرف‌کننده نیز به پایان می‌رسد.