ادامه اعتصاب کامیون داران و پایان فاجعه غنی سازی در ایران

فرزانه روستایی

بجز نظام آخوند زده حاکم بر ایران در هر کجای دیگر دنیا این حجم از راننده ماشین سنگین اعتصاب یا اعتراض می کردند نظام سیاسی خود را در یک دردسر بزرگ می دید، اما ج ا از ترس سرباز کردن اعتراض های خشمگین و دامنه دار مردمی تصمیم گرفته است که اعتصاب این همه انسان شریف و زحمت کش ایرانی و استرس خانواده های آنها را نادیده بگیرد تا سرشان به سنگ بخورد و خودشان بفهمند که در نظام اسلامی فقط مجاز به باربری هستند و لاغیر.

در ایران امروز ۵۵۲۳۰۷ راننده حدود ۴۳۳۳۸۸ کامیون را در جاده های خشگ و بیابانی یا سرد و کوهستانی و گاها ناامن می رانند و بعضی اوقات حتی یک وعده غذا در روز می خورند تا حساب و کتاب بار و مخارج سفر بالانس شود. اگر خانواده اعتصاب کنندگان در سرزمین پهناور ایران را نیز به حساب بیاورید که غالب آنها در استان های فارس و اصفهان و خراسان زندگی می کنند آنوقت می بینید که حدود دو درصد از مردم این اقلیم درگیر اعتصاب هستند و نظام عمدا آنها را نمی بیند.

برای اینکه عمق بحران و اعتصاب را دریابید به این نگاه کنیم که کارکنان ایران خوردو و سایپا کلا حدود صد هزار نفر هستند اما جمعیت رانندگان ماشین سنگین ۵۵۲۳۰۷ نفر، یعنی بیش از پنج برابر ایران خودرو و سایپا، ولی در ایران اسلامی به حساب نمی آیند.

حال اگر از آمار و ارقام فاصله بگیریم باید به این نکته توجه داشت که به راه انداختن شمار عظیمی از جمعیت رانندگان برای اعتصاب خود یک دستاورد ملی است. حتما می دانید که نظام اطلاعاتی امنیتی ایران هر تجمعی را ضد امنیت ملی اریابی می کند. مقام های رژیم به تاسی از نظام گندیده روسیه اساسا و بر اساس مشاوره هایی که سفارت روسیه برای آنها می نویسد و آنها آن را مو به مو اجرا می کنند طبق این فرمول رفتار می کنند که بگذارید اینقدر اعتصاب کنند که از گرسنگی بیمیرند و برگردند سر کار. اما این بار، به غیر از رانندگان همه معلمان و پرستاران و بازنشسته ها و نانواها عاصی اند و دارند می رسند به آستانه ای که رودربایستی را با مسئولان بی انعطاف و بی عاطفه کنار بگذارند و خلاصه مرک یک بار و شیون هم یک بار.

همه کشورها درگیر اعتصاب می شوند، اما به ندرت حاکمان کشوری که درگیر یک اعتصاب گسترده است برای غنی سازی و پنهانکاری های هسته ای در منگنه نظام بین الملل قرار گرفته و موظف شده اند تا بیش از ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم بالای ۲۰ و ۶۰ درصد را با آب جوی یا هر چیز دیگری مخلوط و آن را برای دومین بار در ده سال امحاء کنند.

هیج عقل سلیمی از این سوراخ دوبار گزیده نمی شد که به قیمت خون میلیون ها نفر از مردم کشور غنی سازی کند و بعد با تحقیر هر آنچه را انباشته به کشور ثالث واگذار کند، مگر اینکه در مکتب کمونیست های اروپای شرقی تلمذ کرده باشد.