هرگز جامعه "حکومت دولت ومردم" در چنین وضع اسفباری مانند امروز قرار نگرفته بود.انباشت مشکلات اقتصادی وسیاسی که مهم ترین نمود آن تورم افسار گسیخته ایست که خانه تنگ تر وسفره کوجکترکرده.امنیت جامعه در هم ریخته.هیچ آرامش واحساس امنیتی برای مردم نه در عرصه عمومی ونه در عرصه خصوصی بخصوص برای زنان باقی نگذاشته است. نوعی هیجان تغیر همراه با بی تکلیفی محض مردم. بخصوص جوانان را در خود گرفته سخت آزارشان میدهد.آزردگی وهراس ناشی از ندیدن هیچگونه چشم انداز ونیروی متشکل سازمان یافته که حول یک شعار اساسی در این مرحله یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی گرد هم آمده باشند .نیروها وافرادی که با درک حساسیت هر لحظه از زندگی مردم قرار گرفته در لبه سقوط ویرانی در سرزمینی که نامش ایران است ومیهن مجموعی ما ست ! تمامی توان ونیروی خود را صرف نزذیکی وتشکل هر چه بیشتر حول سرتگونی رژیم کنند.
متاسفانه هنوز آنچه که در اپوزیسیون خارج از کشور نمود دارداختلافات ودرگیری است برای تعین جایگاه !
نیروهای متعهدی که ضرورت تلاش برای ایجاد یک وفاق همگانی، مرحله ای خاص این دوره از مبارزه را مهم تر از هرامر دیگر تلقی کرده و می گویند بیائید با حفظ افتخارت ومدال های آویخته بر سینه و این که من کی هستم ،تو کی هستی را عجالتا کنار بگذاریم و باائتلاف دوست شاد کن ودشمن در هراس انداز نقطه امیدی در این ناامیدی جامعه باشیم .این تفکر متاسفانه هنوز در اقلیت است .
درک من از یک فرد ، یا جریان سیاسی واقع بین وآینده نگر چیزی نیست جز دیدن این واقعیت ها و تحولات اجتماعی توسط آن ها و
احاطه بر تحولاتی که درحال حاضر در بطن جامعه می گذرد.
درک درست ازتوان وخواست نیروهائی که با خواسته های آزادی خواهانه وعدالت جویانه در میدان زندگی فردی واجتماعی با اشکال مختلف مبارزه می کنند.نیروهائی هستندکه با حفظ فردیت واستقلال گروهی وسازمانی خود پشت سر فرد یا جریانات سیاسی که از اعتبار اجتماعی وحمایت مردمی بیشتری برخوردارند بسیج می شوند وحمایت می کنند.
مگر نه که سیاست اپوزیسیون در لحظه کنونی بزرکترین هدفش بسیج ، سازماندهی !همراه کردن نیرو های سیاسی واجتماعی در راستای برنامه های منتهی به سرنگونی نظام حاکم دراین شرایط مشخص کنونیست ؟
فرد و جریان سیاسی که قادر شود هم رائی و هم گامی اجتماعی را حول شعار های معین که در حال حاضر سرنگونی جمهوری اسلامیست!بوجود بیاورد و برای برقراری یک جامعه آزاد وسکولارمبتنی بر عدالت اجتماعی و قانونیت براساس انتخاباتی کاملا آزادومسالمت آمیزتلاش کند . باید مورد تکریم واستقبال قرار گیرد و در راستای چنین خواستی حمایت شود.
نیروئی که بتواند تهداب جامعه ای مدرن همگام با زمان وبهره مند از توان میلیون ها جوان ونسل های نوجوانی که تازه پای در صحنه اجتماعی نهاده اند را پی ریزی نماید.
با تکیه بر تخصص و روح ملی صد ها هزار متخصص که بسیاری از آنان خارج ازکشورند و بسیاری نیزدر داخل کشور پایه های یک حکومت ملی متکی بر تخصص و کار آئی افراد را فراهم ساخته و سازمان دهی نمایند.
این آرزوی نهائی من است بعنوان یک فرد سیاسی که نیروی تمام دوران نوجوانی وجوانیم را در مبارزه برای رسیدن به چنین وحدت واتحاد عملی نهاده ام. چه راه ها و کژ راه ها که نرفته ام .حال با قدم های پیرانه این مسیر سنگلاخی را طی می کنم. می افتم بر میخزم ! با هر بر خاستنی از خود می پرسم چرا افتادم؟ خطایم کجا بود؟چگونه بر خطا های خود بدیده نقادی منصف بنگرم ؟با بکار گیری آن ها براه خود ادامه دهم.
پذیرای نقد کسانی باشم که از سر دوستی با درایت هرچند درکی متفاوت با من برخورد می کنند وبدنبال نکات مشترک هستند نه برجسته کردن نکات منفی وفاصله انداز.
صبور در برابرکسانی که بعادت دیرین وگرفتار شده در بند تعصب گروهی معترضند اما در باطن میخواهند بند بگسلند .لیک در حال حاضر شهامت چنین کاری نیافته و شلتاق میکنند.
تیر ملامت بر پیکرت می زنند بی آن که نظر دقیق خود بیان کنند و ره بنمایند. راهی در جهت مجموع گشتن.
نگاه وبرخورد من به صحنه مبارزه جاری در جامعه به حضورهر دم فزاینده آحاد مردم بخصوص نسل جوان در صحنه مبارزات صنفی وسیاسی این چنین است. پایبندی به حقیقت و درک نیاز مردم بدور از هر تعصب گروهی ومنیت فردی. جمع شدن دور هم برای رزم مشترک ! چرا که مرا نام خویشتن یا گروه سیاسی دیرینم نیست هر چه مارا لقب دهند آنیم.
از این رو برخورد من به مسیر طی شده توسط آقای رضا پهلوی وبازتاب گفتار ورفتارشان در صحنه مبارزه سیاسی بر همین اساس است .برخی دوستان می گویند وانتقاد می کنند که سلطنت طلب شده ام ! ازکجا نمی دانم . از خود می پرسم براستی کدام یک از رهبران سیاسی این جریانات راه خود نقد کرده از جایگاه سازمانی خود پائین آمده خارج از دایره گروهی خود بعنوان فردی آزاد نقطه نظر های خود را بی هراس از تیر ملامت اطرافیان در ارتباط با واقعیت های موجود ولزوم همکاری با دیگر نیرو های مخالف نظام بیان نموده است. از جایگاه کبریائی خود فاصله گرفته بر واقعیت اجتماعی موجود بدون تعصب پای فشرده است ؟
کدام یک اگر در موقعیت آقای رضا پهلوی بودند درد تیر ملامت بسیارانی که اطراف او گرفته اند را می پذیرفتند واعلام می کردند "من اساس دموکراسی را بر مبنای جمهوریت می‌بینم، یعنی حق انتخاب آزادانه مردم.من این نگاه را نگاه واقعی آقای رضا پهلوی وروح دمکراسی خواهی ایشان می دانم و آز آن حمایت می کنم .
"مشروعیت هرنظامی تنها با تکیه بر رای مردم، رای اکثریت ممکن می گردد، دموکراسی بدون ساختار های قدرتمند مدنی، بدون سازمان ها، احزاب و رسانه های آزاد و تامین حقوق اساسی فردی و شهروندی، بدون واگذاری اعمال حکومت به احزاب و سازمان های برآمده از انتخابات آزاد ممکن نمی گردد." چه جای سخن می ماند.
ای کاش! ای کاش! ما را توان نگاه کردن بی هراس در چشم واقعیت بود! بدون پیش داوری . بدون نیت خوانی مرسوم بین جریان ها اپوزیسیون که نیت همه را پیشاپیش می دانند و قادر بدیدن نیات درونی افراد هستند بی آن که نظر بردرون خود و راه رفته خویش بیاندازند.
از نظر من در حال حاضر هیچ امری مهم تر از پرداختن به تلاش های اخیر آقای رضا پهلوی برای رسیدن بیک اجماع عمومی وتقویت مواضع اپوزیسیون خارج از کشورنیست .اگر واقعا مبارزان جدی برای آزادی و برپائی حکومتی بر اساس سکولاریسم ،دمکراسی و عدالت اجتماعی ! براساس یک انتخابات آزاد هستیم!
باید بپذیریم تلاش کسانی را که مهر وطن در دلشان بیشتر از جای ومقام در آینده است وتلاش دائمشان یافتن راه هائی برای نزدیکی وجذب است نه دفع و دورشدن.
"امروز بزرگترین اپوزیسیون و آلترناتیو جمهوری اسلامی، ملت معترض ایران است که افسوس گذشته دوران پهلوی را می خورند. بدون توجه به دسته‌بندی‌ها و گرایش‌های سیاسی، چپ و راست خواهان سرنگونی رژیم ورسیدن به همان امنیت ،صلخ و آسایشی هستند که در آن دوران داشتند.مردمی که به انحائ مختلف برای رهائی از دست چنین حکومت و رسیدن به آینده بهتر تلاش میکنید! کجای ادر خواست برای حمایت از چنین مردمی جای سکوت وملامت دارد ؟
