بیانیه ی «تمام قد» ۱۵ نو اندیش دینی را می خواندم که با آه و سوز و گداز فراوان، نوک قلمشان را به طرف «اسراییل جنایتکار» گرفته اند و به خاطر تجاوز به «سرزمین عزیزشان ایران» و در خون غلتیدن «مردم بی دفاع، دانشمندان، و نظامیان کشور» اشک ها فشانده اند که واقعا ملودراماتیک و سوزناک بود.
اما این آقایان به اعتقاد من نه تنها «ایران فروش» و «مردم فروش» هستند بلکه ابله هم تشریف دارند.
گروه ها و اشخاصی که پیدا و پنهان به شکل نیمچه اپوزیسیون از نظام مردمخوار جمهوری اسلامی و باقی ماندن آن حمایت می کنند، هر کدام دلیلی برای این حمایت دارند.
شما از روزنامه نگارانی که اگر روزی روزگاری بساط این حکومت نکبت برچیده شود و رسانه شان دیگر دلیلی برای باقی ماندن نداشته باشد بگیرید و به ساکنان خارج از کشوری که در لفظ با جمهوری اسلامی مخالف هستند اما کِیفِ دلار صد هزار تومانی و امکاناتی که در سفر های متعدد سالیانه شان به داخل کشور برای عیش و نوش فراهم کرده اند برسید تا اعضا و خانواده های مافیاهای مختلفی مثل مافیای دارو، مافیای ارز، مافیای گمرکات، مافیای دخانیات و مافیاهای مختلف دیگر که حتی اسمی از آن ها در جایی برده نمی شود، تا حقوق بگیران و مواجب بگیران از دستگاه جمهوری نکبت، تا فاند بگیران از دولت های غربی به اسم مخالفت با جمهوری اسلامی و ده ها دلیل دیگر، برای حضور و وجود حامیان جمهوری اسلامی وجود دارد.
اما دلیل اصلی حمایت آقایان نو اندیش دینی و فسیل های اندیشمندی که ما به خوبی آن ها می شناسیم و تاریخ رشد اندیشه های اسلامی در مغز معیوب شان را می دانیم، یک چیز دیگر است و آن نفرت بی پایان از دین یهود و یهودیان است.
این که عرض می کنم مسبوق به سابقه است و زندگی این آقایان را که نگاه کنیم متوجه چگونگی کاشته شدن و رشدِ تخم این نفرت در اذهان بیمارشان می شویم.
برای این ها نه مردم ایران مهم است نه آسیب دیدن کشور ما ایران. این ها شاگردان علی ابن ابی طالبی هستند که به نقل صریح بزرگان دین و آیت الله ها، در یک روز ۷۰۰ نفر از یهودیان بنی قریظه را به تنهایی کشت و نامی از نظر انسان دوستان ننگین و از نظر اسلامی ها پر از افتخار و قهرمانی بر جای گذاشت.
آقایان در واقع آرزو دارند که مثل علی، یهودیان و اسراییل را که جایی شبیه بنی قریظه است از دم تیغ بگذرانند و اگر خودشان هم توانایی و جرات این کار را ندارند، از انجام این کار توسط حکومت نکبت اسلامی حمایت و اظهار شادی و شعف کنند هر چند همین حکومت آن ها را در گذشته سرکوب کرده و از کشورشان بیرون رانده است.
من تصور می کردم این ها که در سال های گذشته توانسته اند عده ای از جوانان را به طرف اندیشه های دینی مدرن (!) جذب کنند، خواهند توانست بر وسوسه ی یهود ستیزی و یهودی کشی غلبه کنند و در آینده ی بدون حکومت نکبت اسلامی، این گروه از جوانان و مردم را دستکم از اسلام سلاخ به طرف اسلام رحمانی ببرند اما حمله ی اسراییل به حکومت نکبت باعث شد تا خاطرات یهودستیزانه در دوران کودکی و نوجوانی شان دوباره زنده شود و این بیانیه کذایی را صادر کنند. به عبارتی بروز دادن نفرت بی حد و حصرشان از یهودیت و یهودی ها برایشان مهم تر از حفظ اسلام در میان جوانان باشد.
متاسفانه این ها هم مثل آخوندها که اسلام متین اشخاص سالخورده را به پای سیاست و قدرت ذبح کردند، آینده ی اسلام مدرن را پیش پای نفس یهودکشی قربانی کردند.
در مطلب بعدی، به اعلامیه نویسان چپ و کمونیست و سوسیالیست و فمینیست و ایست های غیر مذهبی دیگر خواهیم پرداخت.
