در حمله ای برق آسا توسط اسرائیل فرماندهان رجز خوانش بتمامی کشته شدند و رهبر خود شیفته ومتوهم شبانه به پناهگاهی در اعماق زمین گریخت . از آن همه دبدبه و"الودرم و بیلدرم "!حکومتی ماند زخمی ،ناتوان وتحقیر شده.حکومتی فاقد مشروعیت که هیچگونه حس همدردی مردم را بخاطر این همه ضربات خورده با خود ندارد.اکثریت مردم در آرزوی فروپاشی این حکومت روز شماری می کنند.مضحک دراین میان بی شرمی آخوندیست ! رهبری که تا دیروز درکیف سرود" سلام فرمانده " غرق بود. امروز در گوش مداح بیت می گوید:"سرود ای ایران" رابخوان. نمودهای فراموش شده تاریخ از اعماق سر می کشند .بجای شعارهای"یا زهرا ،یا مهدی " نوشته شده بر پیراهن ورزشکاران نقش شیر طلائی پاسارگاد برجسته می شود. تا شور وهیجان ملی در میان مردم ، در میان جوانانی که تا دیروز با "داش داشه"به گلوله بسته میشدند وبا تفنگ ساچمه ای بر چشمانشان شلیک می گردید را برانگیزانند.

ولی مردم با نفرت بر این همه دوروئی وحقارت نگاه می کنند و هر چه بیشتر ازاین حکومت ضد ملی که امروز عبا فرو هشته ورخت ملی پوشیده دورمی شوند.

اما تاسف آور وتعجب برانگیزتر آن که بخشی از اپوزیسیون متوهم که هرگز از عتاب وسر کوب وحشیانه رژیم در امان نبود. امروز کاسه داغ تر از آش شده زیرعنوان وطن پرستی ودفاع از وطن برخی پشت سر جمهوری اسلامی ، برخی پشت سراصلاح طلبان حکومتی و نهایت تعدادی پشت سر بیانیه مبهم موسوی صف بسته اند.

البته با یک اشتراک!

اشتراک در مخالفت با دوران پهلوی و مخالفت با هر آنچه که نمادی از گذشته پر شکوه این سرزمین باشد.ولو این که اکثریت مردم ونسل جوان با حسرت به آن دوران بنگرند و خواهان رجعت به شعارهای سازندگی درآن دوران درسیمای مدرن جهان امروزباشند.

نسل جوانی که شعار "زن ، زندگی ،آزادی " میدهد و هیچ سنخیتی با این اپوزیسیون صف کشیده در پشت سرحکومت زیر عنوان دفاع از وطن در مقابل اسرائیل ندارند.

به بازی پر شور تیم ملی با آن پیراهن های مزین به شیر طلائی پاسارگاد که در جنبش است می نگرم .این سرزمین ،این تاریخ و این نماد های پرشکوه چه قدرت عظیمی در خود نهفته دارند! قدرتی که در طول تاریخ راز بقای آن بوده ،هست و خواهد بود!