اپوزیسیون حکومت اسلامی در خارج کشور فعالیت ها و تلاش های مثبت و اثربخشِ روشنگرانه و بین المللی داشته است اما به تجربه می توان دریافت که در رابطه با دگرگونی ها و تحولات داخل کشور واکنشی فکر و عمل کرده است.

خیلی تلخ و دردناک است گفتن و شنیدن این واقعیت ها که:

تا موقعی که ویروس فرقه گرائی، جاه طلبی، خودخواهی و خودمحوری های بیمارگونه، در جسم و جان داشته باشیم.

تا موقعی که تشکل ها و شوراها و احزاب در خارج کشور روند قهوه خانه شدن ودورهمی برپا کردن و در لاک خود ماندن را ادامه دهند.

تا موقعی که نطفۀ ذهنیتِ کیش شخصیت، و نفرت و تخریب در دلِ هر حرکت جمعی از همان آغاز شکل گیری اش بسته شود.(2)

تا موقعی که ساده لوحانه برای وزارت اطلاعات و امنیتی های حکومت اسلامی در خارج کشور فرصت ساز باشیم و در زمین آن ها بازی کنیم.

تا موقعی که تحلیل ها و ارزیابی هایمان از رخدادهای داخل کشور و از ظرفیت های تغییر درجامعه، از نیروهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و از حکومت اسلامی، ذهنی و مصادره به مطلوب باشد.

تا موقعی که چشم امیدمان برای سرنگونی حکومت جنایتکار اسلامی و دستیابی به آزادی و دموکراسی و حقوق بشر، به حکومت هایی مشابۀ حکومت اسلامی باشد.

تا موقعی که حمایت مان از افراد و نیروهای آزادیخواه و عدالت جو و تشکل های مدنی و صنفی و محافل سیاسی در داخل کشورفقط حرف و شعارباشد، و نتوانیم اعتماد آنان را جلب کنیم.

تا موقعی که به جای رقابت سیاسی سالم و همکاری در راستای شکل گیری یک جبهه فراگیر علیه حکومت اسلامی، ترور شخصیت و تهمت زنی وناسزاگویی کسب و کارمان باشد.

هرگز نقشی تاثیرگذار در رابطه با تحولات داخل کشور نخواهیم داشت.

****

زیرنویس:

1- در میان تشکل های سیاسی تنها دو طیف یا جریان سیاسی نشان داده اند توان بسیج افراد و نیرو درخارج کشور را دارند: سازمان مجاهدین خلق ایران( شورای ملی مقاومت) ، و در سطحی محدود و کوچکتر طیف پادشاهی خواهان.

2- تجربه جمع هایی مثل "نشست دانشگاه جرج تاون "، " گروه مهسا" و دیگر جمع هایی که واکنشی و فی البداهه شکل گرفته اند را داریم . این جمع ها شوربختانه نشان دادند که اهل این نوع کارها نیستیم و هنوز اهلیت اش را نداریم.

آزادی و عدالت اجتماعی - آزادی و عدالت اجتماعی