چه کلمه زیبائی است این کلمه صلح که در بطن خود ذاتی شریف دارد .نشات گرفته ازنگاه زیبا به زندگی، به انسان، به طبیعت.
کلمه ای که آرامش، شادی، مهر، دوستی و سازندگی را در ذهن متبادر می کند.
کلمه ای که می توانی در سایه آن به آینده فکر کنی ،هدف های زندگیت را بر گزینی و بی هراس از جنگ ونابودی برای رسیدن به آنها تلاش کنی . فردا روز بزرگیست روزی که سند صلح بین حماس واسرائیل با امضای رهبران دعوت شده به شرم الشیخ وبا امضای آنها سندیت، اعتبار واستحکام بیشتری خواهد یافت . دریغا که باز جای ایران بعنوان یکی از قدرت های بزرگ منطقه در این همایش خالی است .چرا که هنوز در ذهنیت بیمار و خودشیفته رهبر جمهوری اسلامی جائی برای پایان بخشیدن به این جنگ خانمان سوز وجود ندارد . ذاتی انباشته از کینه ونفرت که قدرت خود را نه در راه صلح ، نه سامان بخشیدن به زندگی تباه گشته خانواده های ایرانی !بلکه در دامن زدن به اختلافات ،تشکیل نیرو های نیابتی که حیات اقتصادی یک کشور جهت تامین هزینه های جنگی آنها بر باد رفت می داند. فلاکتی بزرگ برای مردم ایران بدون آن که رهبر مستبد خم به ابرو بیاورد.
اندکی واقعبینانه تر به تغیر در معادلات جنگ ،و بر چیده شدن نیروهای نیابتی ساخته شده توسط خود وسلیمانی ها بنگرد . دردا ودریغا که فرصت هاسوزانده شده وجامعه سخت بیمار وآسیب دیده ایران هنوز در هراس جنگی که بنظر می رسد دیر یا زود بوقوع خواهد پیوست وروزهای تلخی را برای مردم رقم خواهد زد بسر می برد.
ندکی واقعبینانه تر به تغیر در معادلات جنگ ،و بر چیده شدن نیروهای نیابتی ساخته شده توسط خود وسلیمانی ها بنگرد . دردا ودریغا که فرصت هاسوزانده شده وجامعه سخت بیمار وآسیب دیده ایران هنوز در هراس جنگی که بنظر می رسد دیر یا زود بوقوع خواهد پیوست وروزهای تلخی را برای مردم رقم خواهد زد بسر می برد.
من با قلبی دردمند بخاطر وطنم وخوشحال از برقراری صلح و این تلاش شبانه روزی آقای ترامپ رئیس جمهور امریکا برای برقراری صلح .آرزو دارم در آینده ای نزدیک کبوتر صلح با شاخه زیتونش بر بلندای ایران زمین بنشیند .باشد که لبخدی همراه باشادی ناشی از پیروزی نور بر تاریکی بر لبان مردم بنشیند .باشد که ملت رنج دیده از تطاول گل نعره زنان تا سرا پرده گلباران شده وطن پر کشد.
"زین تطاول که کشید از غم هجران بلبل تا سرا پرده گل نعره زنان خواهد شد"
من به سرنگونی این جمهوری ننگ آلوده ،فاسد وجانی باور دارم .باور دارم که ما برمی گردیم ! آواز ها یمان رها شده در پیشاپیش."حرامزاده ها ما هنوز زنده ایم" ما یک ملتیم ما "ایران را پس می گیریم"
بر می گردیم با اشگ شوق! بر میگردیم با اندوه برکشته هایمان . بر می گردیم با خنده و امید به فرداهایمان . می سازیم وطن رااگر چه با خشت جان خویش
