علی قاینی
آهای انقلابیونِ عشق کوبیدن آمریکا مگر میشود یک مسلمانِ شیعه ی ضد اسرائیلی شهردار نیویورک بشود و خوشحال نباشید ؟ شیرینی گران شده یا دل و دماغ شادی کردن ندارید؟
چطور است که به هم تبریک نمیگویید و ممدانی را دیالوگ پر کاربرد گفتگوهای خود قرار نمیدهید هر چه باشد برای تغییر کاربری کاخ سفید از سیاست خانه به حسینیه به کارتان می آید . نمی آید ؟ البته که سکوت پر منفعتی ست چون اگر خوشحال باشید عملا دموکراسیِ بدون شورای نگهبان آمریکا را تایید کردید که اجازه داده یک مسلمان شیعه بتواند به جایگاه بالای مدیریتی در کلان شهر آمریکا برسد!
به روحیات شما این جور می آید که از پیروزی ممدانی پیروزی بسازید و خوشحال باشید و این پیروزی را پیروزی اسلام تعبیر کنند اما ساکتید؟
و چه بد که نه میتوانید شادی کنید و نه ابراز ناراحتی که اگر با شهردار شدن ممدانی در شهری از شهرهای شیطانِ بزرگ خوشحال شوید گل به خودی به خودیهایی زدید که سالهاست تلاش کرده اند دموکراسی و جمهوریت امریکا را به مسخره بگیرند و جمهوریت حاکم در ایران را محور دموکراسیهای عالم قرار دهند و اگر شادی نکنید در کنار ترامپی ایستاده اید که از پیروزی ممدانی ناخشنود است و در این وضعیت چقدر به شما می آید که در چهار راه چه کنم بایستید و حیرانِ این باشید که کدام طرفی بروید که برایتان بد نشود ...
