محمد سلطانی رنانی (هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه اصفهان)

هم شرقی و مهاجرزاده است، هم مسلمان است، هم سوسیالیست است، هم با اسراییل ناسازگار است، زهران ممدانی...

جمهوری که باشد و مردم حق رای داشته باشند و به عقل و خردمندی و شخصیت آنان حرمت گذاشته شود،
می‌توانند خودشان رای بدهند و انتخاب کنند؛

حال فرد اول مملکت، رییس جمهور پر فیس و افاده آمریکا هم بگوید که نباید به این آقا رای بدهید، حتی تهدید کند که بودجه ایالتی نیویورک را قطع خواهد کرد،

ولی باز او می‌تواند کاندیدا شود، مردم هم می‌توانند به او رای بدهند!

هیچ نهادی هم نیست که بیاید بنشیند و حق رای مردم را محدود کند! هیچ پیرمرد صدساله‌ای هم نیست که تا وقتی نفس می‌کشد، سرپرست مردم فرض شود که تعیین کند به چه کسی حق دارند رای بدهند و به چه کسی حق ندارند!

انتخابات که آزاد باشد، جمهوری که واقعی و راستین باشد، آنچه و آنکه مورد رضایت مردم است، بر کرسی حکمرانی می‌نشیند، و می‌داند که کرسی ریاستش موقتی است، حال حتی اگر لوسبازی دربیاورد و خودش را King Terump بنامد!

انتخابات واقعی، جمهوری به معنای راستین، نتیجه‌اش می‌شود پیروزی یک مسلمان شیعه هندی‌تبارِ اسراییل‌ستیزِ سوسیالیست در آمریکایِ سرمایه‌دارِ هم‌پیمان با اسراییل!

نتیجه جمهوری و انتخابات آزاد می‌شود زهران ممدانی در نیویورک، و صادق امان خان در لندن، و نتیجه جمهوری مسدوده و انتخاباتِ سر بریده شده به نظارت استصوابی نیز می‌شود مجلس پنج درصدیِ هیچکاره، و امثال رسایی و ثابتی و بانکی‌پور!

در آمریکا، کسی که منتقد مهمترین مولفه سیاست خارجی آمریکاست، و با شخص اول آنجا سر ستیز دارد، می‌تواند کاندیدای انتخابات شود، هیچ نهادی هم نمی‌تواند او را رد صلاحیت کند، رای هم می‌آورد، شهردار نیویورک هم می‌شود!

و تا همین چند وقت پیش، کسی جرأت نداشت از دیکتاتوری اسد در سوریه انتقاد کند! انتقاد از حمله هفت اکتبر حماس، پشتیبانی از اسراییل به شمار می‌آمد و جرم بود!