در پی غیبت کبرای رهبر رژیم، نوعی هر کی هر کی و هرج و مرج و آشفتگی، سرتاپای رژيم را فراگرفته، عده ای از ترس عقوبتی که در انتظارشان است .شعار کی بود کی بود .من نبودم را، برای برائت از جنایاتی که مرتکب شدند، سر میدهند و سعی میکنند، با انتقاد از اوضاع جاری، خود را برای روزهای فروپاشی ، منزه و پاک و بری از گناه و ظلم و جنایت معرفی کنند.در مجموعه مزدوران سرسپرده رژیم هم ،از هر گوشه ای سری قد علم کرده، عده ای برای نجات خویش و تعدادی برای خود رژیم نسخه می پیچند و فقر و بدبختی و خرابی وضع معیشت مردم را،که دزدی و بی کفایتی و فساد عامل آن بوده،اولا به دشمن خارجی و تحریم ها و در درجه دوم ، به کمبود آب و باران و برف نسبت میدهند.در طرف مقابل ،هسته سخت قدرت رژیم،رجز خوانی ادامه داشته و کماکان خواهان ادامه همان وضعیت و شرایطی هستند. که ایرانی را به خاک سیاه نشانده و ایران را ویران نموده است.که مخالفت با درخواست آژانس بین المللی انرژی هسته ای، برای بازدید از تاسیسات اتمی و یافتن مسیر های جدید ،برای انتقال پول و تسلیحات نظامی، به حزب الله لبنان و حوثی های یمن و.. از آن جمله بوده است و این در حالی است که علیرغم پول پاشی های کلان به حشدالشعبی ( بسیج عراق، شامل گروههای مزدور مسلح بدر،عصائب اهل حق و کتائب حزب الله و..) در انتخابات عراق برای اولین بار، شکست سختی خورده و مردم عراق، با یک نه ،به رژیم و مزدوران اش ،راه خود را، از رژیم جدا کرده و با گفتن ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان، یک نه بزرگ به رژیم گفته اند. پایان این بساط ،تنها به همت جمعی ملت ایران و خیزش نهایی در میدانهای میلیونی وابسته است.که بنظر می رسد در اولین پیج تاریخی مهم به ثمر برسد.
