نداری فرصتی دیگر فلانی
عمودِ خمیه هایِ جمکرانی
چرا بستی به هر پستی دلت را؟
ندانی فطرتِ دنیایِ فانی؟
اگر پایین کِشی آن پرده از چشم
ببینی کِشته ات از جان ستانی
و گر خارج کنی هر پنبه از گوش
ز هر سو بشنوی زشتِ گرانی
شکستی حرمت پیر خردمند
ربودی از جوان شورِ جوانی
به خلوت رفته ای با قاریِ خویش
که بر شطِ خطا قایق برانی؟
حسابت پر شده از نمرهِ صفر
ندارد حاصلی بلبل زبانی
چو در پابان شنیدی سوت داور
مگو دیگر کلامِ لنترانی
به پایِ اجنبی خود را مکن خوار
که رسوایت کُند ننگِ تبانی
خروشد چون یلی آن دیوِ در بند
آگر بیگانه ای اینجا کشانی
بیا عابد برون از هالهِ وهم
ببند آن بقچه ات گر نکته دانی
چو افتی ناتوان بر سینهِ خاک
ز لنگی بر سرِ آن پُل بمانی
