خیریه ی اشرافی؟ درباره ی کنسرت شهرام ناظری در پاریس به مناسبت زلزله ی بم، صنم سلیمانی - پاریس

من «فرهنگسرای پویا» را نمی شناختم، اما زلزله را می شناسم، بم را می شناسم، کارهای شهرام ناظری را هم. دردی است دور بودن از وطن، از میهن، و تنها شاهد بودن، شاهد مرگ، شاهد درد، شاهد ویرانی بودن. در این مقطع زمانی، هرکس دست به کار می شود تا باری از روی شانه های خم شده ی مردم بم دارد، این جوش و خروش ها، در حوزه های هنری و فرهنگی در پاس داشت انسان به راستی باعث دل گرمی است. آقای شهرام ناظری قرار است روز سه شنبه ششم ماه ژانویه در پاریس کنسرتی اجرا کنند، کنسرتی به نفع مردم زلزله زده ی بم. دست ایشان را به گرمی می فشاریم و بر همت بلند ایشان درود می فرستیم. هماهنگی های این کنسرت را «فرهنگسرای پویا» برعهده گرفته است. خب، تا این جای قضیه پسندیده و به جاست. بلیت های این کنسرت به صورت «همت عالی» به فروش می رسد.
از این بهتر چه می شود ؟ هر کس به فراخور توان و بضاعت مالی اش می تواند در این کار خیر سهیم شود. قضیه از وقتی بغرنج می شود که خبر دار می شویم که فرهنگسرای فوق الذکر برای «همت عالی» حداقل تعیین کرده و حداقل اش از حداکثر تجاوز می کند ! این که به ملت تحمیل شود که باید «حداقل سی یورو» بابت هر بلیت بپردازند، سوآل انگیز است. مگر قرار نیست این کنسرت به نفع زلزله زده های بم برگزار شود ؟ پس چرا با این قیمت سرسام آور تعداد زیادی از مشتاقان شهرام ناظری و دوستداران کمک به مردم زلزله ی بم را از هر دو امر محروم می کنید ؟ یعنی تعداد زیادی از افراد هستند که نمی توانند ناظری را ببیند، تعداد زیادی هستند که نمی توانند به مردم بم کمک کنند، و دست آخر مردم بم هستند که از کمک های نقدی محروم می مانند. باید توجه داشت که اولا در انجام کار خیریه ای این چنین، خط کش و مقیاس های این چنانی تعیین کردن، به هیچ عنوان کار پسندیده ای نیست. ثانیا، همین چند وقت پیش آقای شهرام ناظری در مصاحبه ای گفته بود که از قیمت های پایین کنسرت موسیقی اش در فرانسه تعجب کرده است، پس یعنی ایشان این بار خواسته اند تلافی دفعات قبل را دربیاورند ؟ وقتی ایشان به تئاتر شهر پاریس آمدند و کنسرت اجرا کردند، بلیت های کنسرت ایشان بین نه (9) تا دوازده (12) یورو به فروش می رفت، پس چرا این بار که اتفاقا «همت عالی» است، حداقلی تعیین کرده اند و آن را به 30 (سی) یورو رسانده اند ؟ وقتی کسی می خواهد از طریق صلیب سرخ یا دیگر سازمان های بین المللی کمک نقدی بکند، کسی او را ملزم نمی کند که چه قدر بپردازد، ولی این جا همه چیز فرق می کند، و خیریه، چهره ی اشرافی به خود گرفته است. کاش آقای شهرام ناظری این مساله را مرور می کردند، کاش فرهنگسرای پویا در این حرکت اش تجدید نظر می کرد، خیریه برای مردم است، و باید در دسترس مردم باشد، نه این که در کار خیریه هم مساله ی طبقاتی حاکم بشود. کاش فرهنگسرای پویا در پوسترهایش می نوشت که بلیت های کنسرت را به صورت همت عالی به فروش می رساند، و این شجاعت را هم می داشت که در پوسترش، در تبلیغ اش، بگوید همت عالی حداقل دارد!