 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
تهران- خبرگزاري كار ايران
نخستين همايش چشم انداز شعر معاصر كه 21 و 22 مهر گاه در دانشگاه تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ادبي خبرگزاري كار ايران، ايلنا، حداد عادل در اين همايش گفت: شعر در دهههاي معاصر در مقايسه با دهه 40 كه ما آن زمان در دانشگاه تهران دانشجو بوديم, بسيار اُفت داشته است, تعداد مجلاتي كه در آن روزها اقدام به انتشار اشعار شاعران ميكردند در مقايسه با امروز بسيار گستردهتر و متنوعتر بود.
وي در ادامه تصريح كرد: با توجه به اين كه جمعيت ايران از آن زمان تاكنون چند برابر شده, اما متاسفانه تيراژ كتابها تغيير نكردهاند و همه اين مسائل دست در دست هم ميدهند تا اين سوال بر ما پيش بيايد كه چه بر سر شعر معاصر در ايران آمده است؟
حداد عادل در ادامه با بيان اين نكته كه شعرهايي كه براي دفاع مقدس سروده شده است, ظرفيت دفاع مقدس را نداشتهاند و نتوانسته اين واقعه را به خوبي بيان كند گفت: در آغاز انقلاب ما با شعر نو به كلي وداع كرديم, در اين دوران سخن گفتن از شعر نو رسم نبود و بيشتر مطبوعات و مجامع عمومي نيز درباره شعر نو سكوت كردند. نوعي نگاه در جامعه رواج پيدا كرده بود كه به كلي با شعرنو مخالفت ميكرد.
وي در ادامه افزود: اما اين سوال را بايد مطرح كنيم كه آيا سرودن شعر در قالبهاي عروضي يك امر مقدس است؟ آيا اگر كسي از اصول شعر كلاسيك پيروي نكند خلاف شرع كرده است؟ آيا ارزش ما اسلام حكم ميكند كه با شعر مخالفت بشود؟ همه اين موارد سوالهايي بود كه ذهن ما را مشغول كرده بود. البته اگر به اين موارد دقيق شويم متوجه ميشويم كه محتواي شعرهايي كه به عنوان شعر نو در جامعه ما مطرح شده بودند, محتوايي نبود كه براي انقلاب دل چسب و دل پذير باشند و به همين خاطر پس از انقلاب اين عناد با شعر نو به طرزي جدي شكل گرفت.
عادل در ادامه با بيان اين نكته جدايي ظرف و مظروف از هم ممكن نبود, درباره شعر نو در اين دوران سكوت حاكم شد ولي البته فرصتي براي معاندان اين جريان به وجود آمد كه دوباره بحث شعر نو را پيش بشكند؛ البته امروز پس از يك ربع قرن از انقلاب اسلامي فرصت خوبي است براي ارزيابي اين جريان.
عادل در ادامه با اشاره به اين نكته كه عبرت نائيني شاعري كه در سال 1321 شمسي از دنيا رفت كتابي را كه در برگيرنده سي و چند شعر از شاعران هم عصر خود بود انتخاب كرده است و در كتابي منتشر كردهاست, گفت:تنها چند شاعراز ميان شاعراني كه در اين ديوان به جامعه ادبي معرفي شدهاند, در ادب فارس ماندگار شدند بهار ايرج ميرزا اديب الملاك فراهاني. البته اشعار ايرج ميرزا به جهت اين كه به مسائلي مغاير با اخلاق پرداخته است از ارزش كمتري برخوردار است و ارزش كار او به خاطر زبان اوست.
وي در ادامه افزود: شعر در هواي مشروطه به بن بست رسيده بود و عمدتا شعر خوب ايران در دوره معاصر پس از اين تاريخ تحول يافته است.موضوع شعر در ايران بسيار محدود بوده است و شاعران بيشتر به وصف محبوب يا مدح و ممدوح مي پرداختند و وصف طبيعت در اين ميان در ادبيات ماخالي است.
وي در ادامه با بيان اين نكته كه مشروطه باب جديدي در شعر ايران به وجود آورد, گفت: شعر فارسي ملزم به حفظ قالبهاي سنتي نيست؛ امروزه در ايران حتي شاعران انقلاب شعر سپيد ميسرانيد، در مساجد هم ميخوانند و كسي هم آنها را نفي نميكنند البته خود من در دورهاي در گروه كساني قرار گرفته بودم كه از نظر انديشه و ساختار با شعر نو مخالفت داشتهام اما اين مسائل نتايجي براي ادبيات ما به دنبال نداشته است.
