سيد علي صالحي: باباچاهي به درك درستي از معناگريزي رسيده است، ايلنا

تهران- خبرگزاري كار ايران

باباچاهي از شاعران سرشناس معاصر ماست وبيش از چهار دهه حيات شعر هم براي او و هم براي هر شاعر حرفه‌‏اي زمان و فرصت كافي براي تاثير گذاري بر نسل‌‏هاست.

سيد علي صالحي در گفت‌‏وگو با خبرنگار ايلنا گفت: مشكل اين جاست كه تاثير گذاري رابطه مستقيمي با تيراژ كتاب‌‏هاي شاعر و مولف دارد و پيش از اين نكته, ابتدا بايد تاثير گذاري را تعريف كنيم. هر استقبال عامي كه منجر به ازدياد شمارگان كتاب مي‌‏شود البته به معناي تاثير گذاري نيست و شما براي رسيدن به پاسخ چنين پرسشي, اي كاش سراغ من نمي‌‏آمديد. من در اين مورد گزينه خوبي نيستم, چون به عكس اكثريت معتقدم كه شاملو هم تاثيرگذار نبوده‌‏است.
شاعر مجموعه" ليلا لي‌‏لا" در ادامه با پاسخ به اين پرسش كه آيا بابا چاهي را مي‌‏توان مبدع جريان خاصي در شعر معاصر دانست, گفت: جريان يا كشف، طرح و مقوله شعر" پسانيمايي" مولود ذهن باباچاهي است و با در نظرگرفتن بعضي ازمولفه‌‏هاي شعر او كه خاص او به شمار مي‌‏رود، من تحرك كلامي اين شاعر دوست داشتني را كشف تلقي مي‌‏كنم.
وي در ادامه با بيان اينكه قيد حيات شعر باباچاهي به شرط زبان وابسته‌‏است, گفت: گرايش باباچاهي به سمت سادگي در آخرين دفتر شعراو" رفته بودم به صيد نهنگ" نشان مي‌‏دهد كه هوشمندي مجدد خود را آزمون كرده‌‏است.
صالحي در ادامه با بيان اينكه كه سادگي‌‏ها رفته‌‏رفته در شعر باباچاهي جاي قولنج مكروه معنا كشي را مي‌‏گيرد، گفت: در واقعو نه معنا ستيزي. البته طي اين مسير تا رسيدن به اين آرامش عميق و نسبي هزينه‌‏هاي عجيبي دارد كه شاعري مثل باباچاهي از تحمل آن برآمده‌‏است.
وي در ادامه با بيان اينكه كه لنگر انداختن در راس العمق دريا مهم است و نه گل‌‏آلوده كردن ساحل ساده لوحان, گفت: باباچاهي در دفتر تازه خود هم ناخداست هم مسافر و هم كشتي‌‏تك سرنشين، رسيدن به راس‌‏الخيمه طوفان سر آغاز درك سادگي در اعمال است و نه پيچيدگي‌‏هاي خرده موجك‌‏هاي سال‌‏گريز.
صالحي در ادامه در پاسخ به اين پرسش كه آيا معنا ستيزي همان رسيدن به بي‌‏معنايي است؟ گفت: اساسا با هدف رسيدن به بي‌‏معنايي, معنا ستيزي آغاز مي‌‏شود و شعر بي‌‏معنا فقط يك صدا دارد: بي‌‏معنايي. براي خلا تعريف دومي به جز خلا وجود ندارد و تك صدايي سنتي تنها صورت و سيرت شعر بي‌‏معناست.

شاعر مجموعه"شعر زرتشت وترانه‌‏هاي شادماني" در ادامه افزود: براي بي‌‏معنايي تعريف دومي به جز بي‌‏معنايي وجود ندارد. باباچاهي در دفتر شعر" رفته بودم به صيد نهنگ" معنا گريزي را جانشين بي‌‏معنايي كرده‌‏است. خيريت اين خلاقيت مبارك‌‏است.
صالحي در ادامه خاطر نشان كرد: البته قابل پيش بيني بود كه باباچاهي در انجام از ساحل مكرر خسته خواهد شد. قرار است ما اشيا را از تاريكي بي‌‏نام به روشنايي حيرت دعوت كنيم و اين دعوت بدون توانايي شهودي آن هم به شرط درك سادگي‌‏ها غير ممكن است.
صالحي در پايان با بيان اينكه كه قياس و مقايسه در جهان واژگاني, ذهن رسا را به سمت معادلات معناهاي روزمره هل مي‌‏دهد و قياس به ساحت غريب تعلق دارد نه به فهم، خاصه در بيداري لغت گفت: باباچاهي، براهني و رويايي در جامعه امروز ما جايگاه خود را دارند و ما داور تشخصي مقدار جايگاه كسي نيستيم، ميزان در اين جا راي مخفي زبان‌‏است. چه كسي مي‌‏داند كه مي‌‏رود كه مي‌‏ماند؟ همه ما بازيگران همين زندگاني روزمره‌‏ايم چيزي در اين جهان جدي نيست حتي مرگ.