مستی ما از نی ‌است، شور لطفی پس از سال‌ها در تهران طنين‌انداز شد، ايسنا

خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - موسيقی

"اگر گم کرده آن بی‌دل از آن دلدار جوييدش"

محمدرضا لطفی پس از ۳۰ سال و ۴۵ دقيقه، تارش را برداشت تفالی به حافظ زد و برای مردم ايران نواخت.

به گزارش خبرنگار بخش موسيقی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، شامگاه گذشته فضای کاخ نياوران را صدای سازها و آواز محمدرضا لطفی، تنبک محمد قوی‌حلم، هم‌خوانی پرنده‌ها و جمعی از مخاطبان منتظر موسيقی ايرانی دربر گرفته بود. کنسرتی که پس از غيبتی حدود سه دهه برگزار می‌شد.

لطفی و قوی‌حلم سفيدپوش آمدند، جمعيت حاضر ايستاده تشويق می‌کردند، چراغ‌ها خاموش شد و در تاريکی و سکوت باغ کاخ نياوران با مکث‌های طولانی، مضراب لطفی بر سيم‌های تارش کشيده می‌شد.

بداهه‌نواری پير سه‌تار و تار ايران، با ساز تار در مايه افشاری آغاز شد.

قطعه‌ی ضربی شش‌هشتم را با تضعيف "مستی ما از می است ... مستی ما از نی است" همراه با دو قطعه‌ی ضربی هفت‌هشتم و هشت‌هشتم ديگر در همين مايه ادامه داد.

"اگر عالم همه پرخار باشد دل عاشق پر از گلزار باشد"

لطفی با صدای قلندارنه، مضراب بر سازی که با آن شهره است، می‌کشيد و با تاکيد دو و چندباره‌ی پايان مصراع‌های هر تضنيف می‌خواند.

او به شکلی غيرقابل پيش‌بينی دف برداشت، با تنبک قوی‌حلم هماهنگ کرد و خواند "صيد منی شکار من، گر چه زدام جسته‌يی"

به گزارش خبرنگار ايسنا، "آمده‌ام بی‌دل و بی‌خودت کنم" شعری از مولانا بود که در مايه‌ی افشاری شش‌هشتم ‌نواخت. "هو حق مددی" را تکرار کرد، "آمده‌ايم که زين سرا تلخ کنم دل تو را"؛ نوازندگان سازشان را زمين گذاشتند و بخش نخست برنامه برای تازه کردن سر پنجه و نفس ترک کردند.

تنفس ۱۵ دقيقه‌يی به بيش از ۳۰ دقيقه رسيد. در اين ميان جمعی از حاضران، ازجمله شهرام ناظری، کنسرت را ترک کردند.‌

از ابتدای بخش دوم برنامه کمانچه‌ايی روی زمين ميان لطفی و قوی‌حلم جای گرفته بود. بخش دوم با تک‌نوازی کمانچه به سبک و شيوه‌ی ويژه لطفی در دستگاه سه‌گاه آغاز شد.

ضربی شش‌هشتم مخالف سه‌گاه، ضربی شش‌هشتم مخالف و ضربی هشت‌هشتم سه‌گاه اين بخش را کامل می‌کرد. گويا بداهه‌نوازی محمدرضا لطفی هنوز شوری در ميان جمعيت نيافريده بود.

در ميان آواز‌هايی با صدای قلندرانه آرام می‌گرفت، دکلمه می‌کرد؛ شعرهايی را از سر شکايت می‌خواند هر چند ريتم شادی داشتند.

کمانچه‌اش را هل داد. سه‌تار را به‌دست گرفت کوکش کرد. از همان ابتدا در مايه اصفهان با قطعه‌ی ضربی شش‌هشتم، حسی متفاوت از بقيه قطعه‌ها، به تک‌نوازی نواختن پرداخت تا با اشاره‌ی چشم قوی‌حلم همراهی‌اش کرد.

به‌خاطر هوا ساز در ميان اجرا از کوک خارج می‌شد، اما لطفی در حال نواختن کوکش می‌کرد.

"عبوس زهد به وجه خمار ننشيند غبار راه طلب کيمای بهروزی است"

"غلام دولت آن خاک عنبرين بويم زشوق نرگس مست بلند بالايی"

نخستين اجرای بداهه‌نوازی لطفی و قوی‌حلم که ساعت ۲۰ ۴۵ دقيقه آغاز شده بود، ثانيه‌های پايانی جمعه به پايان رسيد.

شمع‌های نياوران شنبه‌شب تمام می‌شوند.

شهرام ناظری، پرويز مشکاتيان، آيدين آغداشلو، اکبر زنجانپور، عزت‌الله انتظامی، هما روستا، حسين دهلوی و ... ميهمان‌های نخستين اجرا بودند.

هوشنگ ابتهاج که تا پای اجرا در نخستين رديف نشسته بود، لطفی را تا پشت صحنه همراهی کرد.

لطفی خود از بالا بودن فاصله سن با مخاطبان نزديک گلايه داشت و جايگاه به گونه‌ای آماده شده بود که رديف‌های جلو تصوير او را تنها از صفحه‌های تلويزيونی تعبيه شده سمت چپ و راست سن می‌ديدند. اين اتفاق درباره‌ی آخری‌ها برعکس بود. رديف‌های ۲۶ و ۲۷ تنها سايه دو مرد سفيدپوش را با همراهی صدای بلندگوها ديده و می‌شنيدند.