 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
ـ جنگ فرهنگی يک جنگ بی صداست کسی را نمی کُشد بلکه هويت ملتی را که صدها سال درساختن آن کوشيده اند نابود می سازد.
ـ زمان آن فرارسيده تا برای جنايت های فرهنگی که به تمدن بشری مربوط است به اندازه جنايت هايی جانی اهميت قايل شد
ـ يونسکو بايد در انجام مسئوليت های خود پيشگام و پيشران و نسبت به خواست های ملت ها حساسيت بيشتری داشته باشد تا نسبت به خواستهای دولت ها
هفتم نوامبر ۲۰۰۷ (۱۶ آبان ۱۳۸۶)
عاليجناب مديرکل سازمان آموزشی، دانشی و فرهنگی سازمان ملل متحد (يونسکو)
پاريس، فرانسه
موضوع: پيشنهاد اصلاحات در يونسکو
آقای عزيز:
همانگونه که اساسنامه يونسکو اظهار ميدارد، راست است که جنگ در ذهن آدميان آغاز می شود و اينکه نادانی از زندگی و آيين های يکديگر، بدگمانی و بی اعتمادی ايجاد ميکند که در بسياری موارد در طول تاريخ سبب جنگ شده است. ولی، پيشگفتار اساسنامه سازمان به اين راستی نمی پردازد که همان نادانی گاهی سبب تحميل فلسفه و باورهای يک گروه بر ديگران می شود. در جنگها، ميراثهای فرهنگی بطور تصادفی يا در مصاف شکست دادن دشمن آسيب می بينند، در حاليکه، در جنگ های فرهنگی، برای نابود کردن هويت يک فرهنگ، نمادهای تاريخ و فرهنگ يک ملت به نابودی کشانده می شوند. جنگ فرهنگی يک جنگ بی صداست که بشری را آسيب نمی زند، بلکه بشريت را آسيب ميزند؛ کسی را نمی کُشد بلکه هويت ملتی را که صدها سال درساختن آن کوشيده اند نابود ميسازد.
برای نمونه می توان به نابودسازی کتابخانه ها و نمادهای فرهنگی و تاريخی ايرانيان در طی سده هفتم و هشتم ميلادی به دست تازيان اشغالگر، نابودسازی غيرضروری تاسيسات و دستاوردهای فرهنگی و تاريخی در مسير تهاجم قبيله های مغول و هون، و در سده کنونی، نابودسازی بی دليل تنديس بودا و بسياری نمادهای فرهنگی افغانستان به دست طالبان، و نابودسازی سيستماتيک ميراث کهن فرهنگی و تاريخی ايرانيان به دست جمهوری اسلامی در ايران اشاره کرد.
يونسکو، بر پايه مقررات کنونی نمايندگی و ابزار اجرايی قانونی خود، نمی تواند بطور موثر مسئوليت خود را در نگهبانی از ميراث های فرهنگی و تاريخی بشريت اعمال نمايد، به ويژه که بخش بزرگی از جهان هنوز توسط حکومت های خودکامه که نمايندگان راستين ملت هايشان نيستند اداره می شوند. در حاليکه، ارزشمند ترين ميراث بشری در چنين مناطقی قرار دارند، يونسکو هرگز نخواهد توانست مسئوليت خود را به نتيجه برساند، مگر اصلاحاتی برای قدرتمند کردن آن سازمان، مانند آنچه در اينجا پيشنهاد شده در آن انجام گيرد.
در طی کنفرانس حقوق بين الملل تهران که در روز ۲۴ ژوئن ۲۰۰۷ (سوم تير ۱۳۸۶)، تشکيل شده بود، مواردی برای اصلاح ساختار به بحث گذاشته شد تا برای بررسی به يونسکو تقديم شود. انديشه اين پيشنهادها اين است که يونسکو بايد در انجام مسئوليت های خود پيشگام و پيشران و نسبت به خواستهای ملت ها حساسيت بيشتری داشته باشد تا نسبت به خواستهای دولتها. ما ديگر نبايد شاهد نابودسازی نمادهای فرهنگی يک رژيم توسط رژيم بعدی، يک دوران غيرمذهبی توسط يک رژيم مذهبی و يک کشور اشغال شده توسط اشغالگران باشيم. همه ميراث های فرهنگی و تاريخی بايستی گرامی باشند و نگهبانی شوند، زيرا آنها روند پيشرفت و دستاوردهای نوع بشر را نمايش می دهند و به همه بشريت تعلق دارند.
پيشنهادهای ما برای اصلاحات در يونسکو عبارتند از: (مطالب پررنگ تر پيشنهاد است)
فصل ۲: عضويت
ماده ۷. هر ملت عضو می تواند يک نماينده دائمی در سازمان انتخاب کند. نماينده دائمی بايستی که در يک انتخابات آزاد توسط ملت خود برای يک دوره محدود که از چهارسال بيشتر نباشد برگزيده شده شود.
ماده ۸. نماينده دائمی ملت عضو بايستی که مدارک يا استوارنامه خود را که توسط نماينده يونسکو ساکن در کشور متبوعش تاييد شده باشد، به مديرکل سازمان تسليم کند و از همان روز به انجام مسئوليت های خود مشغول شود.
فصل ۴: کنفرانس همگانی
ماده ۹ (آ). کنفرانس همگانی بايستی که هر سال يک بار ...
کميته حقوقی:
ما پيشنهاد می کنيم که يک کميته حقوقی زير نظر مديرکل در سازمان تشکيل شود. مسئوليت کميته حقوقی تضمين پيروی از مقررات نگهداری و نگهبانی ميراث های فرهنگی و تاريخی، دريافت و رسيدگی به شکايت های تخلف از اين مقررات و گزارش های نابودسازی سهوی يا عمدی ميراث ها و جابجايی و دادوستد غيرقانونی نمادها و اشياء فرهنگی يا تاريخی است.
ضمانت اجرا:
کميته حقوقی بايستی اين قدرت را داشته باشد که موارد تخلف را به به هيئت اجرايی سازمان برای برخورد مناسب ارجاع دهد. برخورد هيئت اجرايی سازمان می تواند بصورت هشدار يا بيانيه باشد. موارد بسيار جدی نابودسازی عمدی يا سيستماتيک را می توان به شورای امنيت يا به ديوان کيفری بين المللی ارجاع داد.
هرچند همه پيشنهادهای بالا نيازمند بررسی و شور بيشتر برای پذيرا و عملی کردن آنها می باشد، ولی ما باور داريم زمان آن فرارسيده تا برای جنايت های فرهنگی که به تمدن بشری مربوط می شود اهميت کمتری از جنايت هايی که به جان انسان ها مربوط می شود قايل نشد.
با گراميداشت،
بنياد ميراث پاسارگاد
پژوهش و تدوين: کورش زعيم
انديشه سازی: محمدعلی دادخواه و شکوه ميرزادگی
