حرفی بزن که از تو جهان، با خبر شود
شعری بخوان که عطرِ علف، بيشتر شود
******
شوری به جان ِ تازه ترين تاکِ خاکِ ماست
بگذار تا زمانه زما با خبر شود
*****
تصويرِ دل به جانبِ آئينه برده ايم
تا جان ِ عاشقان ِ جهان، تازه تر شود
*****
فصل ِ بلندِ با تو شکفتن مرا سرود
ای رود! بی تو زمزمه ی ما هًدَر شود
*****
زيباست لحظه های درخشان ِ جان ِ عشق
گر شورِ عاشقانه ی ما پرده در شود
*****
دنيا به چشم چشمه ی ما قهوه يی ترست
وقتی که آه ِ آبی ی ما بی اثر شود
*****
از من مخواه ای دل ِ شوريده! بَعدازين
چشمم در آستانه ی ديدار، تَر شود
*****
ای آسمان! ستاره ی سَردَت مرا فُسرد
ای شب بمير! تا نَفَسم پُر سحر شود
*****
خوبا! مباد شاخه ام در باد، بشکَنَد
يا همنشينِ ريشه ی شادم تَبَر شود
*****
خواهم که با تو ای نَفَسِ نازکِ نسيم!
شورِ دل ِ مُعطرِ من، همسفر شود
[email protected]
۲ فوريه ۲۰۰۸