 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
اين روزها «کن» شصت‌و يکم در حالی برپا است که نمايندگان سينمای ايران را در اين دوره مديران سينمايی تشکيل می‌دهند و حضور سينماگران در آن محدود است.
علی معلم تهيه‌کننده سينمای ايران درباره‌ی عدم حضور سينماگران ايرانی در اين دوره‌ی جشنواره‌ی کن به خبرنگار سينمايی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت:خوشبختانه تاکنون با هزينه‌ی شخصی به کن رفته‌ام و دستگاه رسمی سينمايی که
بايد فرصت حضور مطبوعات و اهالی سينما را در اين نوع جشنواره‌ها فراهم کنند در موارد کمی اين همکاری را داشتند.
او معتقد است: به هرحال تعداد افرادی که با يک هدف مشخص به جشنواره‌ها می‌روند کم است، خصوصا درحوزه‌هايی که می‌تواند محل بروز رابطه‌ها و تاثير‌گذاری برای عرصه‌ی بين‌المللی سينمای ايران باشد.
معلم گفت: در چند سال گذشته غيراز سال‌هايی که خانه سينما مشارکتی در خصوص جشنواره‌ی کن داشت، وضعيت به‌همين منوال بوده است. در سالهای اخير بدون اينکه مديران بخش بين‌الملل فارابی خود بخواهند، وظايفش را زمين گذاشته‌اند و سينمای ايران را از پشتيبانی خارجی رها کرده‌اند و پخش بين‌المللی فيلم‌ها به‌عنوان پشتيبان و يک سازمان بين‌المللی که از سينمای ايران حمايت می‌کند، انجام نمی‌شود.
اين تهيه‌کننده با تاکيد بر ضرورت وجود سازمان بين‌المللی برای پخش فيلم‌ها خاطرنشان کرد: برنامه‌ريزی کلانی برای حضور بين‌الملی سينمای ايران وجود ندارد، اين در حالی است که سينمای ايران با وجود ميزان توليد يکصد فيلم در سال به سازمان بين‌المللی ـ همچون ـ يونيفرانس ـ برای حمايت و پخش خارجی نياز دارد.
اين تهيه‌کننده معتقد است: صرفا حضور بين‌المللی سينمای ايران به‌حضور رسمی منجر شده است چون در اين زمينه سرمايه‌گذاری نداشته‌ايم و فيلم‌هايی که تاکنون حضور داشتند، با سرمايه‌گذاری شخصی رفتند.
او در پايان گفت: بنياد سينمای فارابی به‌عنوان يک شاکله‌ی حمايتی از سينمای ايران بايد دوباره وظايفش را تعريف کند و حضور بين‌المللی را در بخش اکران و بازار مورد بازنگری قرار دهد.
عليرضا ريسيان رييس کانون کارگردانان سينمای ايران با اشاره به حضور چشم‌گير مديران سينمايی در جشنواره‌ی کن امسال در مقايسه با سالهای گذشته به ايسنا گفت: برای اولين‌بار است که طی ۱۵ سال گذشته، از طرف جامعه‌ی سينمايی و اصناف در کن کسی حضور ندارند، اما مديران سينمايی از بنياد سينمايی فارابی تا سازمان‌ها و نهادهای ديگری ۳ تا ۱۰ نفر به کن رفتند.
او ادامه داد: اين در حالی است که از سينمای ايران فقط يک فيلم درشش بخش رسمی کن حضور دارد که پخش‌کننده‌ی آن
«دريم‌لب» يک پخش‌کننده خارجی است، بنابراين اين معادله با هيچ تعريفی جور در نمی‌آيد.
او معتقد است: اين نوع حضور قطعا بازدهی اقتصادی نخواهد داشت و بازدهی فرهنگی آن هم می‌توانست با يک تيم مختصر از مسئولان بخش بين‌الملل دستگاهای مربوطه اتفاق بی‌افتد. حضور اين تعداد مدير و مسئول جز حيف و ميل سرمايه‌ی سينمای ملی هيچ توجيهی ندارد، اما اين سوال در اين مقطع مطرح است که يا آن ۱۵ سال گذشته اشتباه بوده است يا اين يک سال؟!
عليرضا ريسيان به چتر سينمای ايران که توسط خانه‌ی سينما ايجاد شده بود اشاره کرد و گفت: اين چتر اتفاقات مهمی را هم برای سينمای ايران به دنيال داشت، اما دو سال که توسط دولت اداره می‌شود و مشخص نيست پيگيری مسايل خانه سينما و صنوف در کن از چه طريقی انجام می‌شود؟! من شنيده‌ام که برای اولين‌بار خزانه‌دار فارابی در کن حضور دارد که اين سوال بزرگ تمامی اهالی سينما است که تعريف ماموريتی ايشان برای حضور در کن با توجه به هزينه‌های سرسام آور حضور هر فرد در طول جشنواره چيست؟!
او در پايان گفت: حضور سينماگران در جشنواره‌های چون کن، امکان تبادل فرهنگی با فيلم‌سازان ساير نقاط و همچنين امکان توليد مشترک و طرح‌های ويژه را افزايش می‌دهد.
رضا ميرکريمی مديرعامل خانه سينما و کارگردان که قرار بود به جشنواره‌ی فيلم کن برود،اين روزها در تهران به سر می‌برد و در پاسخ به خبرنگار ايسنا درباره‌ی عدم حضورش؛ ترجيح داد صحبتی نداشته باشد.
