نشست خبری هيات ‌داوران کن در دفاع از برنده نخل طلا: هرگز تحت تاثير سروصداهای حاشيه جشنواره قرار نگرفتيم، ايسنا

برای پنجمين‌بار در تاريخ ۶۱ ساله جشنواره‌ فيلم کن، هيات داوران پس از اعطای جوايز در مراسم اختتاميه، در نشست خبری با حضور خبرنگاران، درباره‌ انتخاب‌های‌شان و آثار برگزيده به دفاع از خود پرداختند.

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، شصت‌ويکمين جشنواره فيلم کن شب گذشته در حالی پايان يافت که نخل طلای امسال برخلاف انتظار منتقدين و تماشاگران به فيلم «کلاس» از فرانسه ساخته «لارنت کانتت» تعلق گرفت تا برای اولين‌بار در دو دهه اخير، نخل طلای کن به فيلمی از فرانسه برسد.

به همين دليل، هيات داوران بخش رقابتی شامل «شون پن» (رييس هيات داوران) و «سرجيو کاستليتو» از ايتاليا، «ناتالی پورتمن» از آمريکا، «آلفونسو کوارون» از مکزيک، «آپيچاتپونگ ويراستاکول» از تايلند، «الکساندرا ماريا لارا» از آلمان،

«رشيد بوچاراب» از فرانسه، «مرجان ستراپی» و «ژان باليبار» از فرانسه برای زدودن ابهامات و برخی ترديدها، ساعتی پس از مراسم اختتاميه، با برگزاری نشست خبری درباره انتخاب خود به صحبت پرداختند.

در ابتدای اين نشست، «شون پن»، درباره انتخاب فيلم «کلاس» گفت: «با توجه به اين‌که ما (اعضای هيات داوران) همگی در ادوار گذشته‌ی جشنواره‌ کن با فيلم‌هايی حضور يافته بوديم و نگرانی‌هايی درباره‌ جايگاه فيلم و مسائل ديگر داشته‌ايم، بنابراين همگی دقت لازم را به خرج داديم. نظر شخصی من اين است که واقعا واکنش‌های اعضای هيات داوران در تمامی طول جشنواره مانند يکديگر بوده است. اين سخاوت فيلم «کلاس» بوده است که عامل موفقيت‌ آن شد و فکر نمی‌کنم برنامه‌ريزی شده باشد.»

به گزارش سايت جشنواره، رييس هيات داوران جشنواره شصت‌ويکم کن در پاسخ به اين سوال که چرا فيلم «والتز با بشير» که بسيار مورد توجه منتقدين قرار گرفته بود، جايزه‌ای به‌دست نياورد گفت: «واقعا خوشحال شدم که اين سروصداها در حاشيه جشنواره هيچ سرانجامی نيافت. هيات‌داوران هرگز تحت تاثير اين هجمه اظهارات قرار نگرفت.»

اين بازيگر سرشناس هاليوود در ادامه افزود: «من با شما هم عقيده‌ام که «والتز با بشير» فيلم بسيار خوبی است، اما تعداد جوايز ما نيز اندک است. چند تن از اعضا و خود من اين فيلم را بسيار پسنديديم. پاسخ مناسبی برای اين سوال ندارم. تنها می‌توانم بگويم فيلم فوق‌العاده‌ای بود و فيلمی است که بدون ما نيز مخاطبان خود را به‌دست خواهد آورد.»

«مرجان ستراپی»، کارگردان ايرانی‌الاصل که سال گذشته با فيلم «پرسپوليس» جايزه ويژه هيات‌داوران کن را گرفت، درباره‌ اعطای نخل طلا به «کلاس» گفت: «ما خيلی زود شيفته اين فيلم شديم. اين فيلمی است که حرف‌های فراتر از همسايگی بد، مدرسه، بحث دموکراسی و همزيستی انسان‌ها دارد. علاوه برآن، اين فيلم هيچ پاسخی به سوالاتی که مطرح می‌کند، نمی‌دهد. اغلب در فيلم‌ها می‌بينيم که يک معلم در پايان فيلم به تمام پرسش‌ها و مسائل پاسخ می‌دهد، اما اين فيلم هيچ پاسخی ندارد و تنها سوالاتی را درباره‌ آن‌چه مردم را به دردسر می‌سازد مطرح می‌کند. کيفيت بازيگری و واقع‌گرای ملموس آن نيز مرا تحت تاثير قرار داد. من از طرفداران اين فيلم بودم.»

«شون پن» در ادامه‌ نشست خبری هيات داوران درباره انتخاب برنده‌ نخل طلا گفت: «يکی از دلايلی که ما متفق‌القول به اين فيلم رای داديم، هنر آن بود. يک فيلم کامل و بی‌وقفه؛ تمامی بازيگران آن نقش‌شان را عالی ايفا کردند. فيلم‌نامه آن عالی بود؛ اين فيلم تمام چيزهايی که يک فيلم بايد به شما انتقال دهد را در خود داشت. علاوه برآن، موضوعی که داستان حول آن می‌گشت و عطش به آموختن در آن فوق‌العاه بود.»

«آلفونسو کوارون»، عضو مکزيکی هيات‌داوران نيز در صحبت‌های کوتاهی اعلام کرد: «اين فيلم يکی از معدود فيلم‌هايی است که شما می‌توانيد سينمای برجسته را در آن به مخاطبان جوان نشان دهيد. «کلاس» درباره جهانی صحبت کرده که ما در آن زندگی می‌کنيم. درباره‌ مردمانی که مسوول يافتن راه‌حل برای مشکلات هستند.»

«سرجيو کاستليتو»، کارگردان ايتاليايی نيز اظهار کرد: «زمانی‌که اين فيلم را ديدم، به عنوان پدری که در حال صحبت با معلمان پسرش است، به خودم فکر کردم. اين فيلم دارای بعد اجتماعی جهانی است که شعر خود را از دست نداده است. به نظر می‌رسد «کلاس» فيلمی است که زنده ساخته شده و با وجود آن‌که دو ساعت است، دوره يک ‌ساله را به‌تصوير کشيده است. اين کيفيت داستان‌گويی شگفت‌انگيز است.»

در ادامه اين نشست خبری، «شون پن» درباره جايزه ويژه شصت‌ويکمين سال برگزاری جشنواره‌ کن که به «کلينت ايست‌وود» و «کاترين دنوو» اعطا شد گفت: «به نظرم آنها دليل اصلی ورود بسياری از ما به دنيای فيلم بوده‌اند. وقتی می‌بينيم که چنين افرادی همچنان خلاق و پويا هستند و‌ آثارشان را با کيفيتی به مراتب بهتر از گذشته ارائه می‌کنند، اين همان تشويق و انگيزه‌ای است که موجب ساخت فيلم می‌شود. اگر از آنها قدردانی نشود و از اعتباری که حضورشان به جشنواره داده، به نيکی ياد نشود، بسيار ناگوار خواهد بود.»

«کاستليتو» درباره دو فيلم ايتاليايی که موفق به دريافت جوايز شدند گفت: «به نظر من اين دوفيلم، دوقلوهايی در يک شکم هستند. آنها مکمل يکديگرند. هر دو کارگردان در به تصوير‌کشيدن دموکراسی مدنی اروپای غربی بسيار موفق بوده‌اند.»