چند نتیجه گیری غیراخلاقی از انتخاب مجدد جرج دبلیو بوش

از چشم ایرانی: ما ایرانیان دوست داشتیم جرج بوش در انتخابات پیروز شود، چون فکر می کنیم او برای تحت فشار قرار دادن حکومت ایران و وادار کردن آن به تغییر قاطعیت بیشتری دارد، از سوی دیگر ترجیح می دهیم اگر قرار است رئیس جمهور قاطعی هم در آمریکا روی کار بیاید بهتر است در ضمن روشنفکر هم باشد و کمی هم اخلاق اروپایی داشته باشد، بنابراین دلمان می خواست جان کری روی کار بیاید، اما کارهای جرج بوش را بکند.

از چشم اروپایی: اروپایی ها دوست داشتند جان کری روی کار بیاید، چون جان کری با جنگ مخالف است. البته، علت اینکه اروپایی ها در جنگ علیه افغانستان و عراق شرکت نکردند این بود که اصولا اروپا ارتشی که با آن جنگ کند ندارد، و بهترین کار برای کشوری که ارتش ندارد این است که طرفدار صلح باشد، وگرنه سابقه اروپا در جنگ های صدساله و جنگ های مذهبی و جنگ جهانی اول و دوم و پس از آن نشان می دهد که اروپایی ها نه تنها آدم کشتن را خوب بلدند بلکه با قدرت و لذت هم این کار را می کنند.

از چشم دنیای اسلام: اروپایی ها فکر می کنند وجود القاعده یک شوخی عرب های مسلمان با آمریکایی هاست. آنها فکر می کنند انفجار مادرید و ترور در هلند و سازماندهی عملیات یازده سپتامبر در آلمان شوخی است. به همین دلایل مسلمانان بنیادگرا علاقه عجیبی داشتند که جان کری انتخاب شود، چون اگر جان کری روی کار می آمد مسلمانان اروپایی می توانستند همین بلایی که دارند سر اروپا می آورند، سر آمریکا بیاورند. اصولا مسلمانان علاقه عجیبی دارند که رئیس جمهور آمریکا دموکرات باشد تا آنها بتوانند راحت تر نابودش کنند.

از چشم آمریکایی: آمریکایی ها موجودات بی شعور، بی سواد، دهاتی، زورگو، لات، مبتذل، پرخور و عوضی هستند، به همین دلیل هم دهها سال است همه آدمهای باشعور، با سواد، نابغه، دموکرات و برگزیده جهان به این کشور مهاجرت می کنند. آمریکایی ها در این انتخابات ترجیح دادند که به جای آوردن رئیس جمهوری که در طول سه سال چند بار نظرش را تغییر داده بود به کسی رای دهند که اصلا نمی داند تغییر یعنی چی.

انتخاب مجدد بوش چه چیزهایی را ثابت کرد؟

1) مردم آمریکا موجوداتی هستند مذهبی، اخلاقی، ساده، خانواده دوست، عاشق کشورشان، و کمی احمق.
2) تمام رسانه های معتبر، هنرمندان سرشناس، روزنامه نگاران، اهل تفکر و خردمندان، سیاستمداران بزرگ و خوشنام، اساتید دانشگاه، قهرمانان جنگ ویتنام، امینم، مایکل مور، استیوی وندر، لئوناردو دی کاپری یو، دست به دست هم دادند و از جان کری طرفداری کردند، در نتیجه جرج دبلیو بوش انتخاب شد.
3) اصولا رسانه ها وقتی قدرت تغییر افکار عمومی را دارند که مردم از آن رسانه ها استفاده کنند.
4) شش ماه بحث منطقی بین بوش و جان کری برگزار شد و تمام این بحث ها به نفع کری تمام شد. جان کری توانست با استدلال و منطق اشتباهات بوش را نشان دهد و ثابت کند، اما در نهایت مردم آمریکا چون موجودات غیرمنطقی هستند به بوش رای دادند.
5) مردم آمریکا ترجیح می دهند قدرت و امنیت و ثروت را در سایه حماقت به دست بیاورند تا از راههای دیگری که نمی شناسند.
6) وقتی یک سیستم وجود دارد، یک آدم عاقل که ممکن است سیستم را به هم بریزد کمتر به درد می خورد تا یک احمق که طبق سیستم رفتار می کند.
7) در آمریکا برخلاف اروپا دموکراسی واقعی وجود دارد، علت اینکه نژادپرست ها و راست ها با وجود اینکه اکثریت دارند در اروپا سرکار نمی آیند این است که در این کشورها دموکراسی وجود ندارد.

برای آینده ایران بوش بهتر است یا کری؟

1) بوش بهتر است، چون شرایط سیاسی ایران را بهتر می فهمد. به این علت که خودش هم مثل رهبران ایران احمقانه رفتار می کند، در حالی که کری آدم باشعور و فهمیده ای است و هرچه فکر کند نمی فهمد چرا حکومت ایران این رفتارهای احمقانه را می کند. اصولا برای درک حکومت ایران باید آدم فرض کند که شعور ندارد.

2) بوش بهتر است، چون یک احمق ساده لوح است که به عنوان نماینده یک سیستم منظم و منطقی و باشعور انتخاب شده است. در مقابل جمهوری اسلامی تعدادی نماینده باشعور و باهوش و منطقی دارد، مثل خاتمی و خرازی و هاشمی که نماینده یک مجموعه بی سیستم عقب مانده و بی فکر هستند.

3) بوش بهتر است، چون اگر قرار بر مذاکره با ایران باشد، جان کری قطعا در مذاکره با ایران حرف نمایندگان ایران را نمی فهمد، او قطعا نمی تواند با افرادی که به نظر منطقی می آیند ولی هیچ اختیاری ندارند مذاکره کند، به همین دلیل بعد از مدتها به این نتیجه می رسد که با این حکومت نمی توان مذاکره کرد، در حالی که بوش از همین حالا هم همین را می داند. اصولا بوش در این مدت در برخورد با حکومت های غیرمنطقی بسیار موفق بوده است، در حالی که نمی داند با یک حکومت عاقل باید چه کند.

4) بوش بهتر است، چون جان کری یک بچه سوسول متفکر شبه اروپایی است که آخر و عاقبت همان بلایی سرش می آید که جمهوری اسلامی آن بلا را سر اروپا آورد، یا با فرستادن یک مشت فیلسوف محترم بی اختیار سرشان را کلاه می گذارد، یا اینقدر با آنها بازی می کند و آنها را دودره می کند که هوس گفتگو از سرشان بیفتد. اصولا جمهوری اسلامی بلد است با بچه سوسول ها چکار کند، ولی وقتی یک لات بی سروپا مثل خودش طرف دعوا بود آنوقت حرف را خوب می فهمد.

5) بوش بهتر است چون پرنسیپ ندارد، فرض کنید آدم باپرنسیپی مثل کلینتون یا جان کری سر کار باشد، چنین آدمی در مذاکره با جمهوری اسلامی بارها فریب می خورد و چون فکر می کند طرف مقابل به تعهدات خودش وفادار است، دائما در هر بازی سیاسی شکست می خورد، اما چون جرج بوش پرنسیپ سیاسی ندارد حدس می زند که جمهوری اسلامی هم مثل خودش باشد، و اتفاقا این حدس درست هم هست.