 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
بسم الله الرحمن الرحيم
امت اسلامي!
حوادث مصيبت‌بار عراق اكنون به حدي رسيده است كه جا دارد هر انسان مسلمان يا برخوردار از عواطف انساني را به شدت مصيبت زده و نگران سازد.
كشتار كودكان و زنان و غير نظاميان در تعداد هزاران، اعدام مجروحان، دستگيري افراد بي‌گناه، ويران كردن خانه‌ها و مساجد و عبادتگاه‌ها، شكستن حريم خانواده‌ها كه در مقياس‌هاي شگفت‌آور در فلوجه صورت گرفته، خواب را از چشم‌ها و راحت را از دل‌ها مي‌زدايد. اكنون پس از فلوجه سخن از تكرار فاجعه در موصل و سامرا، و بعقوبه و شهرهاي ديگر است و اين همه جنايت فقط با اين بهانه از سوي اشغالگران توجيه مي‌شود كه گروهي تروريست در ميان مردم‌اند. آيا وجود جمعي تروريست در ميان مردم ـ اگر اين ادعا كه جدا مورد ترديد است، راست باشد ـ مجوز كشتن بي‌گناهان و بي‌درمان گذاشتن مجروحان و بدون آب و غذا رها كردن كودكان است؟
كساني كه لغو حكم اعدام براي جنايت‌كاران را از افتخارات خود مي‌شمرند چگونه حاضرند اعدام‌هاي دسته جمعي بي‌گناهان را با خونسردي تماشا كنند؟ دولت‌هاي اسلامي و عربي چگونه حاضرند نقش ناظر بي‌تفاوت ايفا كنند؟ نداي «ياللمسلمين» خانواده‌ها و مردم از عراق به گوش مي‌رسد، آيا اين به دولت‌ها و ملت‌ها تكليف نمي‌كند كه حداقل در برابر اين ظلم بزرگي كه از سوي «مستكبران حربي» بر جمعي مسلمان مظلوم مي‌رود، حداقل صدا به اعتراض بلند كنند؟ اين جانب از امت اسلامي در هر يك از نقاط جهان به ويژه از دولت‌ها و مجامع و نخبگان مسلمان و عرب انتظار دارم كه به وظيفه‌ي خود در اين دوراني كه براي امت اسلامي سرنوشت‌ساز است عمل كنند. و لا حول و لا قوه الا بالله
سيدعلي خامنه‌اي
پنجم شوال 1425 ـ مصادف با بيست و هشتم آبان‌ماه 1383
