 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
یوسفی اشکوری
"چوب لباس را می خوردم اما نون لباس را نمی خوردم"
از سخنان حسن یوسفی اشکوری در گفتگو با رادیو پژواک سوئد(1)
می بینیم که گاه همای سعادت در جهنم نیز می تواند بر سر کسی بنشیند! این رویداد اینک و پس از همه سختیها و درگیری ها وفشارها، برای حسن یوسفی اشکوری، که از آن دسته انگشت شمار روحانیانی است که شرف، وجدان، آبرو و حیثیتش را به جاه و مقام پوشالی نفروخت و با سوء استفاده از لباسش به کاسبی نپرداخت، رخ داده است. او در گفتگوی خود با رادیوی نامبرده، در باره خلع لباس خودبا شجاعت می گوید که" خوشبختانه محروم هستیم" و زمانی که پرسش می شود که چرا چنین می گوید، ادامه می دهد که:" من چوب لباس را می خوردم ولی نون لباس را نمی خوردم.. لباس روحانیت برای من دکان و وسیله ارتزاق و معیشت نبوده است".
اشکوری که در دادگاه تجدید نظر به 7 سال زندان محکوم شده و 4،5 سال آنرا سپری کرده بود، اکنون به شکل مشروط (به مدت2 سال) آزاد شده است. همآنگونه که همه مردم نیز با خبر هستند او را پس از بازگشت از کنفرانس برلین، ، همچون همه دیگر شرکت کنندگان در آن کنفرانس، با پرونده سازی های ساختگی و دروغین به دادگاه و محاکمه فرمایشی کشاندند.
او امروز پس از سپری کردن چند سالی از عمر خود در زندان ستمگران، نه تنها از اندیشه و دیدگاه های گذشته خود پشتیبانی می کند که با همآن شهامت می گوید که همآن اندیشه ها و ایده ها را پی گیری خواهد کردو" الآن با وضعیتی و شرایطی که به وجود آمده دیگر این لباس را متناسب با شخصیت و اندیشه خود نمی دانم و در شرایط فعلی هرگز از آن استفاده نخواهم کرد".
حسن یوسفی اشکوری در حقیقت از دو زندان آزاد شد! یکی زندان و شکنجه گاه "جمهوری" اسلامی و دیگری زندان لباس روحانیت، این وسیله و ابزار مکر و فریب و کاسبکاری، جنایت و خیانت برای ملایان حاکم. آزادی از این دو زندان هراسناک را باید به حسن یوسفی اشکوری، این نو اندیش با شهامت دینی تبریک گفت.
-------------------
زیر نویس:
1 ـ پژواک، برنامه فارسی رادیو سوئد، دوشنبه 7 فوریه 2005
