بوی عیدی، بوی سیب؛ نوشته ای از عطاالله مهاجرانی برای اکبر گنجی، امروز

این روزها مردم ایران در هر جا که باشند به نوروز فکر می کنند, خانه تکانی می کنند , برای بچه ها لباس نو تهیه می کنند , بزرگترها در فکر تهیه اسکناس نو هستند,که لای قرآن ها بگذارند , روز عید بچه ها را در آغوش بفشرند و عیدی بدهند...یادش به خیر هیچ کس تا به امروز نتوانسته احساس شگفت عید را مثل فرهاد خواننده استثنایی تاریخ موسیقی ما برای همبشه زنده نگهدارد ؛ در همان ترانه معروف " با اینا زمسونو سر می کنم..."
من اما در این روزها بیشتر از هر روز دیگری به اکبر گنجی فکر می کنم .آیا به او مرخصی می دهند که نوروز امسال را در جمع خانواده اش باشد؟ سال ها سپری شدند و نزدیک شش سال است که اکبر در زندان است...
" الان شب از نیمه گذشته است نشسته ام کنار پنجره اتاق شماره 166 در سالن 6 اندرزگاه ؛ خاموشی داده اند. سه ردیف مهتابی سقف که روی هم هفت لامپ مهتابی بلند دارند , خاموش شده اند. پشت پرده اتاق
توی راهرو یک چراغ سبز روشن است. نور سبز از پشت پرده که گل های درشت نارنجی با برک های سدر دارد, می تابد. کنار دستم سمت راست , یک پنجره بزرگ است . سیزده میلگرد بلند که ورق هایی فلزی با شیب متمایل به طرف اتاق روی میلگرد ها جوش داده اند. تقریبا جلوی دید را بسته اند . از لا به لای ورق های فلزی نسیم خنک و مطبوعی از سوی تپه های اوین به داخل اتاق می وزد. روی میز آکنده از کتاب است... این جا اتاق اکبر گنجی است.
صدای سرفه های اکبر بلند شده است. ابتدا آرام سرفه می کند. اما سرفه مجالش نمی دهد, نیم خیز میشود , یک حباب شیشه ای را بر می دارد . جلو صورت و بینی اش می گیرد , نفس تازه می کند , سرفه می کند , می بیند دارم نگاهش می کنم . لبخند می زند. دوباره حباب را جلوی بینی اش می گیرد در آن می دمد , نفس عمیق می کشد. سرفه می کند..
اسپری استفاده نمی کنی ؟
- دو بار بیشتر نمی توانم , اذیت می شوم.
حالا هر دو دستش را گذاشته روی پیشانی اش, انگار دارد با تمام توان پیشانی اش را می فشرد.
گویی خوابش رفته , داشتم زمزمه می کردم ,چه خوب خوابش برد! که ...صدای سرفه اش بلند شد..."

از آن شبها بیش ار هفت ماه می گذرد . وقتی بر می گردم و یاد آن چند شب و روز زندگی در اتاق 166 را در ذهنم مرور می کنم به نظرم می آید که در زندگی از بسیاری آموخته ام. اما اکبر گنجی در میان همه آن ها درخشش دیگری دارد . او اگر در این روزها فرصت مرخصی پیدا کند در واقع این امتیازی است برای دستگاه قضایی و نه اکبر گنجی .باور کنید یک قرن دیگر همه از یاد می روند و یا یاد آنان رعشه ای از درد را در اذهان زنده خواهد کرد اما نام هایی باقی می مانند که بسیاری می کوشند آن نام ها را انکار کنند ؛ اکبر گنجی از زمره همان نام هاست ..