 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
به همه زنانی که از نابرابری در رنجند
به همه فعالين و تشکلات جنبش زنان
26 سال است که تحت قوانين اسلامي، زنان از اوليه ترين حقوق انسانی محرومند. حجاب اجباري، زنان را به شهروندان درجه دوم تبديل کرده است. قتل های ناموسی مجازند. زنان به جرائم ناموسی اعدام و سنگسار می شوند.
جداسازی های اجباری عرصه را به تمام جامعه تنگ کرده و انزوای زنان را تشديد می کند. جوانان از معاشرت آزادانه محرومند. هم جنس گرايان تحت پيگرد قرار می گيرند. چند همسری و صيغه نه فقط قانونی است که ترويج هم می شود.
قوانين ازدواج و طلاق، زنان را از انتخاب آزادنه زوج خود باز می دارد، حق بچه دار شدن يا نشدن، حق سرپرستی و حضانت فرزندان را از زنان می گيرد. حق انتخاب شغل، حق شاغل بودن يا نبودن، حق مسافرت را از زنان می گيرد.
26 سال است که دولت ايران، با گشت های خياباني، در دادگاه ها و زندان ها و جوخه های اعدام و سنگسار اجرای اين قوانين ضد انسانی عليه زنان را تضمين می کند.
26 سال است که اين بی حقوقی مفرط زندگی را به زنان تيره کرده است، زنان را به اعتياد و فحشا کشانده و خودکشی و خودسوزی زنان به طرز هراسناکی افزايش يافته است.
26 سال است که ما زنان ايران به اشکال مختلف با نابرابری مبارزه می کنيم. در خيابان ها در اولين مبارزات ضد حجاب اجباري، در زندان ها و زير شکنجه های وحشيانه، هنگامی که به دختران تجاوز می شد تا به «بهشت» نروند. با بد حجابی روزمره، در دالان دادگاه های طلاق و حضانت، با تبعيض جنسی در دانشگاه ها و مدارس. به اشکال مختلف از قبول اين قوانين و فرهنگ زن ستيز امتناع می کنيم و برای اثبات موجوديت خود، در هر قدم می جنگيم.
با مبارزات اخيرمان صدای زهرا کاظمی را به گوش جهانيان رسانيده ايم، سنگسار حاجيه را به تعويق انداختيم، افسانه نوروزی را از زندان به در آورده ايم.... ولی تا وقتی اين قوانين نابرابر و ضد زن در جريانند، بردگی زنان را گريزی نيست. تا وقتی اين قوانين حاکمند، عاطفه ها اعدام می شوند، شاهگل ها سنگسار می شوند....
اين قوانين برده دارانه، يکی از ارکان مهم حکومت دينی اند. اين قوانين و تمام ارگان های سرکوبی که ضامن اجرای آنانند، فرودستی مطلق را به زنان تحميل می کنند. بدون لغو اين قوانين، جدائی دين از دولت مفهومی ندارد. بر هر انسان آزاده ايست که صدای خود را در مقابل اين قوانين ضد انسانی بلند کرده و برای لغو آنها مبارزه کند. مبارزه برای لغو این قوانین مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و در راستای برقراری نظامی است که برابری زنان را در تمام وجوه به رسمیت شناخته و تضمین کند.
وقتی اين قوانين قرون وسطائی وضع شد، وقتی بزور حجاب به سرمان کردند و مخالفين را به جوخه های اعدام فرستادند، دول غربی با سکوتی رضايتمندانه نظاره کردند. حال که مبارزاتمان رژيم را به عقب نشانده و صدايمان را به گوش جهانيان رسانيده است، به دروغ داعيه طرفداری از ما را دارند. تجربه زنان جهان و به ویژه افغانستان و عراق نشان داده که قدرت های سیاسی اقتصادی نظامی حاکم بر جهان، ارمغانی جز فقر و ستم بیشتر برای زنان ندارند. آنچه تا کنون بدست آورده ايم حاصل مبارزات خودمان بوده است و در آينده نيز جز اين نخواهد بود.
دست به دست هم دهيم و با اتحادی يک پارچه و قدرتمند برای لغو هر چه سريعتر کليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی عليه زنان مبارزه کنيم. مخالفت خود را با اين قوانين با قدرت و به اشکال مختلف به گوش جهانيان برسانيم و طوفانی برپا کنيم که ديگر هيچکس نتواند اين قوانين متحجر را به ما تحميل کند.
کارزار لغو کليه قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی عليه زنان
سازمان زنان هشت مارس (ايرانی – افغانستاني)، کانون بين المللی زنان پيشرو، کميته زنان کانون ايرانيان لندن
سيمین آزاد، شهلا ابقاری، مريم افراسیاب پور، اشرف السادات امید مهر، مهزاد امید مهر،مهراز امید مهر، سينا انصاری، شعله ايرانی، زيور بامیری ، پروانه بکاه، ناهيد بهمنی، ناهيد باقری، ايران پرورش، مريم پويا، استی پيروتی، لاله حسين پور، ميترا حقوقی، فيروزه راد، مهشيد راستی، مينو ستوده، پروانه سلطانی، عزيزه شاهمرادی، گیسو شاکری، الهه شکرايی، آزيتا شفازند، ستاره عباسی، مريم عظيمی، هما عليزاده، زهرا عرفانی، هما غفوری، اخگر فرزانه، هما فلاح، فيروزه فولادی، ليلا قرائی، آمنه کاکه باوه، زهرا کاملی، زيبا کرباسی، صديقه محمدی، زمان مسعودی، آذر مساوات، ياسمين ميظر، مهناز مقدم، ناهيد نعيمی، حميلا نيسگيلی، سارا نیکو، اتوسا والی سیچانی ، ساندرا کیبس(Sandra Gibbs (،
دوستانی که مایل به امضاء فراخوان هستند لطفا به ایمیل زیر مراجعه نمایند.
