یک هشدار جدی! حبیب دانش پور

این یادداشت را باعجله می¬نویسم. امیدوارم حدس و پیش¬بینی من درست از کار درنیاید. ما مار گزیدگانی هستیم که از هر ریسمان سپید و سیاهی می¬ترسیم.
پنج روز به انتخابات ریاست جمهوری در ایران باقی مانده است. ناصر زرافشان و زندانیان سیاسی دیگر اعتصاب غذا کرده¬اند. خانواده¬های زندانیان بیرون زندان اوین تحصن کرده¬اند. اعضای کانون نویسندگان، انجمن¬های دیگر و چهره¬های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی از آنان پشتیبانی می¬کنند و به آنان می¬پیوندند. زنان جلو دانشگاه تهران تظاهرات کرده¬اند. اعتراضات و تظاهرات ادامه دارد و در حال گسترش است. این امکان وجود دارد که در روزهای آینده دامنه اعتراضات مردمی هرچه بیشتر گسترش یابد و از کنترل نیروهای امنیتی و انتظامی و نیز لباس شخصی¬ها و چماقداران خارج شود.
خبر می¬رسد که در اهواز چهار بمب و در تهران دو بمب منفجر شده است. اینگونه انفجارها ممکن است در محلات مختلف تهران و شهرستانها ادامه پیدا کند.
با توجه به عملکرد حاکمان ایران در سالهای گذشته، حدس و پیش¬بینی من این است که چند انفجار دیگر انجام خواهد شد. شاید بمب¬هایی میان تظاهرکنندگان و معترضان منفجر شود. دراین میان، هر تعداد از مخالفان، زن و مرد، پیر و جوان که کشته شوند، به نفع «اسلام» و «حکومت» آقایان است. اینان نشان داده¬اند و ثابت کرده¬اند که برای حفظ «قدرت»، از قربانی کردن و کشتار «خودی»ها هم هیچگونه ابایی ندارند، چه رسد به دگراندیشان و منتقدان و مخالفان.
به این ترتیب، با ایجاد هراس و وحشت در جامعه، مردم را پراکنده خواهند کرد و در همین یکی دو روز آینده، بهانه به دست می¬آورند، ناامنی را بهانه می¬کنند، نیروهای امنیتی و انتظامی را رسماً و وسیعاً وارد صحنه می¬کنند، به سرکوب تظاهرات و تحصن می¬پردازند، عده¬ای را دستگیر و زندانی می¬کنند... شاید چند نفری را به اعترافات دروغین وادارند که مثلاً «تجزیه¬طلبان عرب خوزستانی» بمب منفجر کرده¬اند تا انتخابات «آزاد» آقایان را به¬هم بزنند؛ امکان دارد نیروهای مخالف را بمب¬گذار و خشونت¬طلب معرفی کنند و دست عوامل سیا و هواداران گروه¬ها و صهیونیست¬ها و امپریالیست¬های آمریکایی و اروپایی و ازاین قبیل را به¬اصطلاح رو کنند.
تردیدی نیست که چنین نقشه¬های ابلهانه¬ نتیجه نخواهد داد؛ مثل همیشه هیچکس باور نخواهد کرد؛ نه مردم ایران و نه مردمان جهان... اما حاکمان ایران تا کنون، از اینگونه اعمال ابلهانه و جنایتکارانه کم مرتکب نشده¬اند.
بازهم می¬گویم که امیدوارم این حدس و پیش¬بینی درست از کار درنیاید، اما در همین فرصت کوتاه لازم می¬بینم این هشدار را بدهم.

آنان که در ایرانند و سالهاست صابون خشن این حکومت به تنشان خورده است، هشیارند و طرف مقابل خود را خوب می¬شناسند. ایرانیان بیرون از ایران هم اگرچه در شرایط خفقان¬آمیز داخل نیستند، اما حاکمان جنایتکار را خوب می¬شناسند. این آقایان به هیچ چیز جز حفظ قدرت خود، سوار کار بودن و غارت و چپاول مردم بی¬پناه ایران فکر نمی¬کنند.
من نمی¬دانم چه باید کرد یا چه می¬شود کرد... چگونه می¬توان از بروز فاجعه و کشت و کشتار و دستگیری و شکنجه و سرکوب دگراندیشان، در این روزهای حساس، پیشگیری کرد.
یکی از راهها شاید بیان این هشدار باشد؛ به ایرانیان داخل و خارج، به سازمانها و محافل بین¬المللی و به مردم جهان...

ژنو / یکشنبه 12 ژوئن 2005 ــ [email protected]