 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
تهران- خبرگزاري كار ايران
مصطفي معين در نوشتاري آورده است: در عصر "دانايي و توانايي" اگر خرد و تدبير و يا انگيزه خدمتي در كار باشد، بايد جوان و دانشجو را " سرمايه ملي" و منابع انساني را به عنوان اصليترين " مزيت توسعهاي " كشور دانست و از فناوريها و ابزارهاي نوين ارتباطي هم براي حفظ و ارتقاي اين " سرمايه اجتماعي" بيشتر و بهتر استفاده كرد.
به گزارش" ايلنا" كانديداي اصلاحطلبان پيشرو در وبلاگ خود آورده است: كشور ما، سرزمين گسلها، شكافها و شكايتهاست، گسلها و گسستهاي تاريخي و فرهنگي، گسلهاي اجتماعي، فاصله و شكاف ميان شهرها و روستاهاي دوردست در پهنه گسترده وطن، فاصله ميان نسلها، شكاف بياعتمادي ميان حاكميت و مردم، فاصله نخبگان و روشنفكران و جامعه و ... نوعي فردگرايي و انزواي تاريخي و سفارش به اينكه " دلا خو كن به تنهايي كه از تنها بلا خيزد" !!
آيا امروز در عصر ارتباطات و جامعه شبكهاي، جهاني شدن، گفتوگوي فرهنگ ها و تحولات پرشتاب علم و فناوري نميتوان به محو اين فاصلهها انديشيد؟ كشوري با فرهنگ و تمدني كهن، جمعيتي بسيار جوان و رو به آينده و داشتن تجربة دوران اصلاحات و در حال گذار به مردم سالاري، نيازمند تلاش و انسجام اجتماعي، عقلانيت و خرد جمعي است.
جلب اعتماد و مشاركت عمومي، بهره مندي از حضور و نظر نخبگان، صاحب نظران و متخصصان، تقويت شناخت متقابل دولت و مردم از مسايل و مشكلات، تنگناها و امكانات در دولت و نظامي كه بايد پايگاه مشروعيتش قلب همه مردم و انتخاب آگاهانه آنها باشد، نياز به راهكارهاي جديدي در جهت كاهش شكافها و گسستهاي نگرشي و رفتاري ميان دولت و ملت و غلبه بر مهمترين موانع تاريخي رشد و توسعه كشور دارد.
به درستي ميگويند كه عصر ارتباطات ميتواند دوران " زوال فاصله ها" باشد. خوشحالم كه سرانجام اين كتاب " كايرن كراس" هم به فارسي منتشر شد. حقيقت اين است كه ميتوان از نقش و توان فناوريهاي جديد اطلاعات و ارتباطات بيشتر و بهتر در برداشتن فاصله هاي ذهني و عيني استفاده كرد، به خصوص كه تمايل و توانايي نسل جوان و خلاق ما در استفاده از اين ابزار بيشتر و بهتر است.
همين دنياي وب نگاري و وبلاگ نويسي را نگاه كنيد! واقعاً چقدر در ساختن فرهنگ جديدي در ارتباطات مؤثر بوده است؟ من كه فكر مي كنم زمينهاي است براي نزديكتر كردن فرد با فرد و فرد با جامعه، فرد با ديروز و فرد با فردا. آيا نميشود به اين شبكه ها در حوزه‌هاي ديگر هم فكر كرد؟
در بخش ديگري از نوشتار دكتر معين آمده است: نبايد بيش از اين دانش و فرهنگ و آموزش و پژوهش در ايران دستخوش ناآگاهي و تنگ نظري و سوءمديريتها شود.
نبايد محوريت مدرسه و استقلال دانشگاه، حرمت فرهنگيان و منزلت دانشگاهيان، جايگاه آموزش وپرورش و اقتدار آموزش عالي اينچنين در معرض درازدستي نااهلان عرصه دانش و فرهنگ واقع شود.
