 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
در 2 هفته گذشته حجم برخورد با نخبگان و فرهیختگان این مرزو بوم به طرز نگران کننده ای افزایش یافته است. بازداشت روشنفکری برجسته و احکام سنگین قضایی برای اعضای سابق دفتر تحکیم وحدت به گونه ای است که بیم شکل گیری پروژه جدیدی برای سرکوب جریانات اجتماعی و خاموش کردن آنها را به اذهان متبادر می سازد. ظاهرا پس از برخورد با عبدالفتاح سلطانی و اکبر گنجی، دوفعال و مدافع ارزشمند حقوق مدنی و شهروندی اکنون نوبت دیگر فعالان عرصه اجتماعی و فرهنگی رسیده است.
در زمانه ای که همگان راه خود در پیش گرفته اند و به دنبال معیشت و زندگی روزمره خویش اند، برخورد با معدود فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را به سمت سکون و سکوت بیشتری می برد و انحطاط اجتماعی را رقم می زند. بازداشت روشنفکر و استاد برجسته، رامین جهانبگلو و تایید 6 سال حبس تعزیری و 5 سال محرومیت از حقوق اجتماعی برای علی افشاری عضو سابق دفتر تحکیم وحدت در همین راستا قابل ارزیابی است.
دوهفته است که دکتر رامین جهانبگلو بازداشت شده است و دستگاه قضایی هیچ توضیح روشن و دلیل قانع کننده ای برای بازداشت او ارائه نداده و تنها منابع خبری هویت ساز وابسته به حکومت، اتهام او را جاسوسی نامیده اند. اتهامی که اخیرا بهانه برخورد با فعالان سیاسی و فرهنگی را فراهم کرده است و سرلوحه موج جدید احضارها و بازداشت ها قرار گرفته است . این درحالی است که تاکنون نتوانسته اند این اتهام را برای فردی به اثبات برسانند.
باید از حاکمیت پرسید روشنفکری که تنها در حلقه محدود روشنفکران و اساتید دانشگاه فعالیت می کرده است به چه اطلاعات پنهانی توان دسترسی داشته که با افشای آنها نقش جاسوسی را برعهده گرفته است؟ قابل پذیرش نیست کسی که ارتباطی با قدرت و امکانی برای در اختیار داشتن اخبار محرمانه ندارد را متهم به جاسوسی نمود. پژوهشگر و روشنفکری که نه پایی در حاکمیت دارد و نه دستی بر پرده قدرت با کدام تعریف جاسوس نامیده می شود؟ ارتباط علمی و فرهنگی با اساتید و فیلسوفان خارجی و محافل فرهنگی غرب نه تنها مستحق برخورد نیست بلکه شایسته تقدیر است چون به ارتقای محافل علمی ایران کمک می کند.
بازداشت رامین جهانبگلو، اثباتی است بر سیطره حاکمیت بر نهادهای علمی و دانشگاهی و نبود آزادی آکادمیک در دانشگاه و محافل علمی کشور. کسانی که برای توجیه اعمال خود در عرصه بین المللی در پشت ایدئولوژی غیر واقعی علم گرایی پنهان می شوند و از حق مسلم دانشمندان ایرانی سخن می گویند، با بازداشت رامین جهانبگلو و یا سکوت در برابر بازداشت او، حنایشان رنگ می بازد زیرا نمی توان با اهل علم و فرهنگ این گونه برخورد کرد و باز مدعی دفاع از علم شد.
از سوی دیگر حکم سنگین قضایی برای فعالان سابق و فعلی دانشجویی نگرانی دانشگاهیان رانسبت به نقض حقوق بشر و آزادی های آکادمیک بیش از پیش افزایش داده است. علی افشاری از چهره های برجسته جنبش دانشجویی پس از تحمل 3 سال حبس طاقت فرسا که 400 روز آن در انفرادی بوده است، به 6 سال حبس دیگر محکوم و از حقوق اجتماعیش محروم می شود و اعتراضات وی و وکیلش و رنجنامه هایش از دوران زندان نادیده گرفته شده است تا مظلومیت و بی دفاعی داشگاهیان و جنبش دانشجویی بر همگان اثبات شود.
امیر اسحاقی عضو سابق شورای عمومی دفتر تحکیم به سه ماه و یک روز زندان به خاطر فعالیت های دانشجویی اش در دانشگاه یزد محکوم شده، دیگر فعالین سابق انجمن جمهوریخواه دانشگاه یزد نیز با احکام ناعادلانه و سنگین قضایی مواجه می شوند و پیمان عارف به 18 ماه حبس تعزیری. این همه به سیاهه دیگری از احکام سنگین برای اعضای سابق شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت، عبدالله مومنی، مهدی امینی زاده و اکبر عطری اضافه می شود.
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار دفتر تحکیم وحدت)، نهادی که برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر تلاش می کند، بازداشت رامین جهانبگلو، استاد و روشنفکر مستقل ایرانی و حکم سنگین قضایی برای علی افشاری عضو برجسته و ارزشمند جنبش دانشجویی و دیگر فعالان دانشجویی؛ امیر اسحاقی، پیمان عارف، مهدی امینی زاده، عبدالله مومنی و اکبر عطری را نقض آشکار حقوق بشر می داند و خواستار تجدید نظر قوه قضاییه در این زمینه است تا پرونده حقوق بشر ایران سیاه تراز این نگردد.
شورای مرکزی
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)
22/2/ 85
