پيام تحليل ۵ تن زندانی سياسی کوی دانشگاه تهران به مناسبت سالگرد ۱۸ تير

بمنظور قرائت در تجمعات گراميداشت ۱۸ تير درخارج از کشور توسط آقای کوروش صحتی

روز ۱۸ تير در تاريخ سياسی ايران ماندگارشد . اين ماندگاری دو دليل عمده دارد .
اولا : شرکت فعالانه طيف وسيعی از لايه های گوناگون اجتماعی در همراهی و همگامی با دانشجويان و طرح مطالبات مردم ، دوما : شدت سرکوب و وحشيگری رژيم در برابر يک جنبش اعتراضی مسالمت جو . وحشی گريهای ديکتاتوری خشن مذهبی صرفا به شرب و شتم دانشجويان و مردم و با به شهادت رساندن گروهی از دانشجويان منجمله دانشجوی شهيد ((عزت ابراهيم نژاد )) محدود نشد ، بلکه بخش ديگراين خشونت و سبعيت ، در زندانها و بازداشتگاهها ، بوبژه در زندانهای اوين ، شکنجه گاه توحيد و زندانهای تبريز ورجائی شهر وساير استانها تداوم يافت . درباره ابعاد سرکوب جنبش دانشجوئی ۱۸ تير ۷۸ از سوی رژيم ، هنوز به اندازه کافی افشاگری لازم بعمل نيامده و ابعاد اين فاجعه ، مانند هر حادثه بزرگ تاريخی ، بعد از سرنگونی رژيم استبدادی مذهبی ، برپائی يک فضای آزاد و دمکراتيک ، روشن و مبرهن خواهد گرديد . متاسفانه در جريان سرکوبی جنبش دانشجوئی ۱۸ تير ، فقط نهادهای سرکوبگری مثل نيروی انتظامی ، گروههای فشار (( لباس شخصی ها )) ، بسيج سپاه و دادگاههای انقلاب که تماما و مستقيما در دست اقتدار گرايان بودند ، به قلع وقمع دانشجويان و مردم نپرداختند ، بلکه وزارت کشور و وزارت اطلاعات دولت اصلاحات ، بيش از همه به سرکوب و شکنجه آزاديخواهان مبادرت ورزيدند . مضاف بر اينکه نشريات اصلاح طلب در آن دوره سرکوبگری ، مجدانه تلاش کردند ، تا نيروهای سرکوبگر را به صورمختلف خط دهی و سامان دهی نمايند ، که حداکثر فشار را بر جنبش جريان سوم و اپوزيسيون مستقل داخلی ، همچون جبهه متحد دانشجوئی و برخی احزاب ملی ، وارد نمايند . بی جهت نيست که با گذشت هفت سال از آن حماسه ملی ، هنوز اصلاح طلبان درباره آن سکوت کرده ، و نميخواهند به عمق و عظمت آن جنبش فراگير اعتراف نمايند . زيرا خودشان در سرکوب جوانان و دانشجويان ، زنان و مردان ، کارگران وفرهنگيان روزنامه نگاران و دگر انديشان مستقل واحزاب غير وابسته اپوزيسيون ، در کنار اقتدار گرايان نقش مهمی ايفا کرده بودند . کافی است که روزنامه های آن دوره ، بويژه روزنامه صبح امروز متعلق به سعيد حجاريان و يا مصاحبه های تلويزيونی اصلاح طلبان و يا اعلاميه های وزارت کشور و وزارت اطلاعات ، و سخنان خاتمی و ديگران مورد باز بينی قرار بگيرد .
درباره علل بروز آن حماسه بزرگ ، نيز اصلاح طلبان بدليل در اختيار داشتن تريبونهای متعدد ، بيش از دانشجويان و پديد آورندگان اصلی آن حرکت ، تحليل کردند . بهمين دليل در يک تحريف و تخريب آشکار ، سعی کردند که آن جنبش را به اقدام يک دانشجو در اعتراض به توقيف ک روزنامه اصلاح طلب ((سلام )) يا همان چپ سنتی ه رهبری حجت السلام موسوی خوئينی ها کمرنگ نمايند . در صورتيکه همه کسانی که در جريان جنبش ۱۸ تير ۷۸ حضور داشتند ، بخوبی آگاه هستند که ۱۸ تير حلقه تکميلی يک جتبش مستقل دمکراسی خواهی بود که پيش از ۲ خرداد ۷۶ ، يعنی قبل از بقدرت رسيدن اصلاح طلبان آغاز شده بود ، و خواسته های خود را از طريق ميتينگهای گسترده و نشريات مستقل اما پر طرفدار دنبال مينمود . براستی چه کسی ميتواند نقش مهم نشريه ((پيام دانشجو)) با تيراژ نزديک به پانصد هزار نسخه در اوايل دهه هفتاد ، يعنی در سالهای ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۵ را در بوجود آوردن يک جنبش مستقل دانشجوئی و راه اندازی يک جريان مستقل از دو جناح حاکميت را کتمان نمايد ؟؟ کدام نيروی صديق و اگاه ، برگزاری سلسله ميتينگهای دانشجوئی از ۲ خرداد ۷۴ تا ۴/ خرداد ۷۷ با حضور نزديک به ۳۰ هزار تن وشايد بيشتر ، از دانشجويان در پارک لاله تهران را ناديده گرفته ؤ آنرا فراموش کرده باشد ؟ کدام نيروی با وجدان و آگاه وجود دارد که راهپيمائی چندين هزار نفری در مراسم شهادت داريوش و پروانه فروهر را نديده باشد و آنرا فراموش کرده باشد ، و به ظهور يک جنبش نو ، مالمت جو ، دمکراسی خواه ، طرفدار حقوق بشر و منادی سکولاريزم ، پی نبرده باشد ؟ واقعيت امر اين است که پيش از۲ خرداد ۷۶ ، جنبش جديد اما مستقل از دو جناح حکميت ، يعنی راست و چپ که بعدها بعنوان اقتدار گرا و اصلاح طلب جلوه گر شدند ، بوجود آمده بود . اين جنبش نو از يکسو شيوه مبارزه خود را متفاوت از اپوزيسوين سنتی برگزيد و بهمين دليل به بخش وسيعی از دانشجويان وجوانان ولايه های گوناگون اجتماعی تسری يافته و بر آنها تکيه داشت . در واقع شيوه مبارزه مسالمت آميز و نفی هر گونه خشونت و تکيه بر آزادی انديشه و توجه به حقوق مردم و عدالت اجتماعی از ويژگی های بارز اين جنبش مترقی بود ، و يهمين دليل ميتينگهای آن پر جمعيت و نشريات و کانونهای حزبی وتشکيلاتی آن ، دارای هواخواهان گسترده ای بود . از سوئی اين جنبش نو بصورت شفاف به مرز بندی در مقابل جناح چپ حاکميت پرداخت و بموازات آن در مقابل جناح اقتدار گرا به مبارزه فعال برخاست . پس اين جنبش نو يش از ۲ خرداد ۷۶ بوجود آمده بود ،‌ اگرچه با پيروزی اصلاح طلبان در دوم خرداد ، اين جنبش مستقل يک رقيب پيدا کرد که از امکانات گسترده مالی حاکميت بهره مند بود . متاسفانه دوم خردادی ها برای مدتی توانستند ، شعارهای اين جنبش نو پا و مترقی را بنفع خود مصادره نمايند . و با برگزاری ميتينگ ۴ خرداد ۷۷ در پارک لاله تهران به قدرت نمائی بپردازند ، در عين حال که دريافته بودند با رقيب قدرتمندی روبه رو هستند و بهمين دليل همه تلاش خود را بکار بردند تا با کمک اقتدار گرايان اين جنبش را سرکوب نمايند تماس رهبران اين جنبش نو با افرادی چون داريوش و پروانه فروهر در سال ۱۳۷۶ تا يک روز پيش از به شهادت رسيدن اين دو سرو ازادی ، از روی تصادف نبود . برای اينکه فروهر تنها کسی بود که ميتوانست اين جنبش نو را با ساير بخشهای اپوزيسيون مستقل پيوند داده و از سوی ديگر به توده ای تر شدن اين جنبش کمک نمايد . بگذريم که پس از شهادت ايشان ، يارانشان نتوانستند راه اين شهدای گرانقدر را پی بگيرند لاجرم تن به انفعال داده و دست در کاسه اصلاح طلبان بردند !
اگر چه هنوز در زندان رژيم بسر ميبريم و امکان بيان بسياری از حقايق برايمان مقدور نيست ، اما لازم ميدانيم گوشزد کنيم تا پيش از شهادت فروهرها در اول آذر ۷۷ برای تداوم مبارزات و برگزاری ميتينگها و ساير برنامه ها ، هماهنگی دقيق و همه جانبه با ايشان وجود داشت بگونه ای که اگر يکی از عوامل اصلی شهادت فروهرها تماس رهبران جنبش سوم وايجاد زمينه لازم برای رهبری های موثر تر و مردمی تر آن شادروانان بيان ميشود ، يکی از انگيزه های اصلی برای راه اندازی جنبشهائی همانند ۱۸ تير نيز برای پاس داشت خون آن شهيدان و تداوم ره آنها بود . واقعيت اين مسئله را در شعارهای ۱۸ تير بايد مطا لعه و تحليل نمود . تصادفی نبود که تصاوير فروهرها و خواست محاکمه آمران و عاملان قتلهای زنجيره ای از شعارهای اصلی تظاهرات ۱۸ تير ۷۸ بود . بنابراين ۱۸ تير به هيچ وجه جدا از زمينه های پيشين آن نيست . بهمين دليل دستگاههای امنيتی رژيم ، رهبران ان جنبش را متهم کردند که ۱۸ تير را از پيش طراحی کرده بودند ، و بهمين دليل هم آنها را ماهها در شکنجه گاه توحيد و زندان اوين زير شکنجه های خرد کننده قرار دادند تا بزعم خودشان ريشه های اين حماسه را بدست آورند . در صورتيکه مطابق انتظار ما ، ۱۸ تير ۷۸ حادثه ای بود که دير يا زود ميبايستی اتاق می افتاد و هيچ امر غير منتظره ای تلقی نميشد .
همچنين اعلاميه های ۱ تا ۶ صادره از سوی وزارت اطلاعات در جريان سرکوب و وحشيگری آنها ، پس از قلع و قمع آزاديخواهان ، بخوبی روشن مينمايد که دستگاه جهنمی وزارت اطلاعات بازمانده علی فلاحيان و سعيد امامی ، در بين کدام جريانات سياسی – دانشجوئی بدنبال عوامل اصلی راه اندازی جنبش دانشجويئ ۱۸ تير قرارداشت .
صدور بيانيه ساختار سياسی آينده ايران ، در ابتدای سال ۷۸ و انتشار گسترده آن و طرح حاکميت سکولار در آن بيانيه که حدود ۲۰ روز قبل از ۱۸ تير موجب توقيف نشريه هويت خويش و بازداشت يکی از رهبران جبهه متحد دانشجوئی گرديد ، بهيچ وجه نميتواند حلقه ای جدا از چنين حوادثی تلقی گردد . ضمن اينکه در جنبش ۱۸ تير رژيم بيشترين هزينه را بر جبهه متحد دانشجوئی تحميل نمود . اخيرا شنيده شده است که برهی درصدد هستند تا جنبش ۱۸ تير را يک حرکت تصادفی و پوپوليستی به قصد اعتراض به توقيف يک روزنامه چپ سنتی (( سلام )) تحليل و تفسير نمايند . البته هر کس مجاز است هر چه ميخواهد بگويد و بنويسد ، اما حقايق تاريخی را نميتوان تحريف و کمرنگ نمود . جنبش دانشجوئی ۱۸ تير نقطه عطف يک جنبش نو بود که هنوز هم در ابتدای راه قرار دارد . جناحهای حکومت هر يک بنوعی تلاش کرده و ميکنند تا اين رخداد تاريخی را تحريف و تخريب کنند . اما رهبران اين جنبش در زمان مناسب ، و در فضای مناسب واقعيتها را بگونه ای شفاف بيان خواهند نمود . اصلاح طلبان حکومتی از طريق امکانات فراوان مالی و تبليغاتی منجمله روزنامه ها ، وزارت خانه ها و تشکلهای دانشجوئی وابسته بخود ، تلاش کردند تا از اين جنبش بنفع خود بهره برداری بنمايند . همچنين پس از مدت ۷ سال که از آن حادثه ميگذرد هنوز رهبران جنبش در شکنجه گاهها و زندانهای رژيم بسر ميبرند ، و بخش ديگر ی از اين رهبران و مبارزان که به مرور از زندانهای رژيم ازاد شده اند ، حق هيچگونه فعاليتی ندارند . همين اصلاح طلبان تلاش زيادی انجام داده اند تا بدل سازی نمايند ، ناگفته نماند که بخشهای زيادی از نيروهای دانشجوئی و جوانتر اصلاح طلبان در اين مدت ، بويژه با کشست پروژه اصلاح طلبی به جنبش جريان سوم پيوسته اند . اين نيروها نيز خواهان حضور در يک مبارزه مسالمت اميز بمنظور دست يابی به يک حکومت سکولار با هدف تحقق دمکراسی در چهارچوب موازين حقوق بشر و ميثاقهای آن هستند . ما نيز به تلاشهای آنها ارج مينهيم ، اما تاکيد ميکنيم هيچ جريانی قادر نخواهد بود تا با بدل کاريها و بدل سازيهای سياسی ، جنبش جريان سوم را از مسير اصلی خود منحرف نمايد .
اينک که در آستانه هشتمين سال حماسه ۱۸ تير قرار داريم ، بار ديگر تاکيد مينمائيم که ريشه اين حماسه به پيش از ۲ خرداد ۷۶ مرجوع است . همچنين تاکيد مينمائيم ۱۸ تير ۷۸ مرحله مبارزاتی از يک جنبش است که يکی از مراحل آن در ۴ خرداد ۷۷ و در پارک لاله تهران بوقوع پيوست و مرحله ديگر آن در ۲۰ خرداد ۸۲ تا ۱۸ تير آن سال تکرار شد بنابراين بايد منتظر بمانيم تا در فرصت مناسب مراحل تکميلی آن جنبش نيز طی شود .
اعتقاد ما بر اين است که تغيير رژيم ، تشکيل مجلس موسسان قانون اساسی از طريق مراجعه مستقيم به ارای عمومی مردم از طريق يک رفراندوم ازاد بمنظور تصويب قوانين آن مجلس تنها طريق ممکن خواهد بود . اصلاحات درون حکومتی که خاتمی رهبری آنرا در دست گرفته بود کلا و مطلقا به شکست انجاميده و احيای آن ناممکن مينمايد ، و براندازی مسلحانه نيز خيلی پيش تر از نمايش اصلاحات به شکست انجاميده بود .

بنابراين جنبش جريان سوم يعنی گزينش استراتژی مبارزات بدور از خشونت تا حد امکان ، برای رسيدن به يک ساختار سکولار و دمکراتيک با هد ف تحقق دمکراسی و حقوق بشر و احترام به حقوق قوميتها ، تنها هدفی است که مسير جنبش ۱۸ تير ۷۸ را طی و تکميل خواهد نمود .
نبايد در اين راه ناشکيبا باشيم . مهم اين است که از مسير اصلی منحرف نشده و برای نيل به اهداف اساسی تلاش خردمندانه و مستمر داشته باشيم . اينک بيش از هر زمان ديگر ، اين جنبش را مستظهر به حمايتهای بين المللی و اپوزيسيون داخل و خارج از کشور و ازاديخواهان راستين ميدانيم .
پس ۱۸ تير ماه و شعارها و مطالبات آنرا از هميشه زنده تر ميبايم . اگرچه دولت پادگانی نيز بر شد ت سرکوب خود بيافزايد .
زندانيان سياسی کوی دانشگاه تهران از ۱۸ تير ۷۸ تا کنون :

۱- مهندس حشمت الله طبرزدی ، دبير کل جبهه دمکراتيک ايران
۲- منوچهر محمدی ، عضو شورای مرکزی جبهه دمکراتيک ايران
۳- اکبر محمدی ، عضو شورای مرکزی جبهه متحد دانشجوئی ايران
۴- بهروز جاويد تهرانی ، عضو شورا مرکزی جبهه متحد دانشجوئی ايران
۵- مهرداد لهراسبی ، عضو جبهه دمکراتيک ايران

ايران – تهران
زندانهای اوين و رجائی شهر ۱۵/۴/۸۵