 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
امروز ، 18 تیر است . ﺁن روز که حزب جمهوری اسلامی برای « محروم کردن بنی صدر از پایگاه خود » ، به بهانه انقلاب فرهنگی ، دانشگاهها را تعطیل کرد ، بر این قصد بود که دانشگاه را « تصفیه » کند به ترتیبی که محل جریان اندیشه به محل سانسور اندیشه بدل شود . بر این خیال بود که دانشگاهیان و دانشجویان مدافع ﺁزادی و استقلال را به عمله استبداد بدل کند . تنها بعد از کودتای خرداد 60 و « تصفیه » دانشگاهها بود که دانشگاه ها را باز گشودند . امیدوار بودند که درکاری موفق شوند که رژیم شاه ، بعد از کودتای 28 مرداد 1332 و متلاشی کردن مغزهای دانشجویان ، در کلاس درس، در 16 ﺁذر 1332 ، کوشید و موفق نشد . مدتها بر این باور بودند که دانشگاهی رام و خاموش ساخته اند . اما هجوم شبانه به کوی دانشگاه تهران در، 18 تیر 1378 ، و حمله خونین به دانشگاه تبریز و دانشگاههای دیگر، یک شکست را گزارش کرد . شکست استبداد از اندیشه و ﺁزادی .
18 تیر پایان یک مرحله از یک تحول و ﺁغاز مرحله ای دیگر از ﺁن تحول بود :
· مرحله اول بیرون ﺁمدن از تاریکی استبداد به روشنائی اندیشه ﺁزاد شد . ﺁن روز، روز 18 تیر، روز قطعی شدن شکست استبداد از اندیشه ﺁزاد و دانش شد.
· از ﺁن روز تا امروز، 18 تیر 1384 ، دانشگاه و ایران مرحله دوم تحول را به انجام رساندند : انتخابات پر تقلب 27 خرداد و 3 تیر، مسلم کردند که مغزها و مراجع فکری جامعه ملی ، از محدوده استبداد حاکم بیرون رفته و رو در روی استبداد قرار گرفته اند . رژیمی تهی از اندیشه ﺁزاد در برابر اندیشه های ﺁزاد و خلاق قرار گرفته است .
· از 18 تیر 1384 ببعد، مرحله سوم ﺁغاز شده است : بیرون بردن ایران از تاریکی استبداد . کسی که در سر جز زور ندارد ، گفته است : ما انقلاب نکردیم که مردم سالاری برقرار کنیم ! بنا بر این ، نصب این شخص به ریاست جمهوری، بنفسه گویای دو جهت متضاد است : گریز از روشنائی ﺁزادی و فرورفتن در تاریکیهای زورمداری که استبداد حاکم در پیش گرفته است و بیرون بردن ایران از ﺁن تاریکیها به روشنائی ﺁزادی که دانشگاهها در پیش گرفته اند .
· امروز ، افق سیاست و فرهنگ ایران باز است . امروز روز امید است . زیرا می دانیم که در این مرحله ، سومین مرحله، روشنائی ﺁزادی بر تاریکی استبداد پیروز می شود . و بر خورشید ﺁزادی که از مهد دانش بر می دمد، سرخی خون دانشجویانی نشسته است که استبدادیان ، در کلاس درس، در صحن دانشگاه ، در زندانها، در میدانهای اعدام ، ریخته اند . ﺁن روشنائی و این سرخی ، وجدان تاریخی به یک تحول از ضد فرهنگ استبداد به فرهنگ ﺁزادی است که نسلهای بانی فرهنگ ﺁزادی به نسلهای ﺁینده باز می سپرند .
