۱۶ آذر، از راه رسيد. اين روز، که همواره به مثابه ی يک ستاره ی تابان در سپهر مبارزات مردم ميهن ما برای رهائی و آزادی، می درخشد؛ امروز نيز همچُنان، برای ما، درس آموز مقاومت و مبارزه است. ۵۴ سال پيش، در شرايطی که حکومت کودتا، پس از به خاک و خون کشيدن جنبش ضدّ استعماری و ضدِّ ديکتاتوری موجود؛ خود را بيش از هر زمان ديگر بر اوضاع مسلّط می ديد؛ فرياد اعتراض دانشجويان دانشگاه تهران، خواب زورمندان قدّاره بندِ حاکم را آشفته کرد و لرزه بر پيکر کودتاگران افکند. با کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲،« محمّد رضا شاه پهلوی»، با تکيه بر اوباش و مُرتجعين و اشراف و سرمايه داران وابسته و با برنامه ريزی، سرمايه گذاری و سازماندهی سازمان های جاسوسی« اينتليجنت سرويس»و« سی. آی. اِ»CIA))؛ توانست دولتِ قانونی« دکتر محمّد مصدّق» را واژگون کرده و تاج و تخت از دست رفته ی خود را باز پس ستاند. در آبان ماه همان سال، محاکمه ی« دکتر مصدّق» در يک دادگاه نظامی انجام می گرفت که در ماه آذر نيز همچنان ادامه داشت. همزمان با اين محاکمه، رابطه ی سياسی با قدرتِ استعماریِ « انگليس» که در زمان دولت « دکتر مصدّق» قطع شده بود؛ از سر گرفته شد. و از همه مهمّ تر، مقدمّات کار برای عقد قرارداد با« کنسرسيوم بين المللی نفت»؛ در سپاس گذاری از کمک قدرت های استعماری در بازگرداندن اوضاع به شرايط و اوضاع و احوال قبل و با هدف پايمال کردن دست آوردهای بزرگِ جنبشِ عظيمِ« ملّی کردن نفت»، نيز فراهم می شد. شاه برای نشان دادن تسلّط خود بر اوضاع،« نيکسون»، معاون رئيس جمهور آمريکا:« آيزنهاور» را به تهران دعوت کرده بود.
در چنين شرايطی بود که دانشگاه به مثابه ی يکی از سنگرهای اساسی مبارزه و مقاومت مردم ما، در ستيز با چکمه پوشان نظامی حاکم، بانگ اعتراض خود را به گوش جهانيان رساند و ناتوانی رژيم کودتا در سرکوب جنبش ضدِّ استعماری و ضدِّ ديکتاتوری جاری را؛ به اثبات رساند. واکنش شاه و نظاميان حامی او، حمله به دانشگاه و به گلوله بستن دانشجويانِ معترض بود. گفته شد که دست کم ۳ نفر از دانشجويان در اثر تير اندازی نظاميان از پای در آمدند و شماری از آنان نيز زخمی شدند.رضوی، قند چی و بزرگ نيا، از جمله کسانی بودند که در روياروئی با مُهاجمان در دانشکده ی فنّی؛ جان باختند. از آن پس، دانشجويان دانشگاه های سراسر کشور؛ بی بيم و هراس از نيروهای بازدارنده و پاسدارِ سياهی و تباهی؛ هر ساله با برپائی مراسم ويژه ای، ياد اين روز بزرگ تاريخی را گرامی می دارند؛ و بر عزم مردم ما برای دستيابی به آزادی و رهائی تا به آخر، پای می فشارند. امروزه، افزون بر اين روز، دانشجويان روز ۱۸ تير را، که ياد آور مقاومت و اعتراض دانشجويان به حمله ی اوباشِ حکومتی به کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تير۱۳۷۸، می باشد؛ را نيز گرامی می دارند. دانشگاه های کشور و به ويژه« دانشگاه تهران»، با در بر گرفتنِ دختران و پسران فرهيخته و شيردل؛ از آغاز تا به اکنون، يکی از سنگرهای اصلی و عمده ی مبارزاتِ مردم ميهن ما در راه کسب آزادی و رهائی از سيطره ی سياه و اهريمنی نيروهای واپس گرا و ضد ترقی و پيشرفت بوده است. اين بوده و اين خواهد ماند.
فرخنده باد پيوند مبارزات دانشجويان با مبارزات حق طلبانه ی کارگران، زنان، معلمان، روشنفکران و همه ی ديگر اقشار مبارز ميهن مان!
ياد جان باختگان جنبش دانشجوئی و ياد همه ی جان باختگان راه آزادی و رهائی ايران؛ گرامی باد!
۱۶آذر، روز دانشجو: بر همه ی عاشقانِ آزادی و استقلالِ ايران، گرامی باد!