على افشارى: عوامفريبى پس از انتخابات شدنى نيست! صداي آلمان

عضو شوراى مركزى دفتر تحكيم وحدت با تاكيد موضع اين نهاد داير بر تحريم انتخابات مى گويد پس از اين روز ديگر دوره شعارهاى احساسى و سخنرانى هاى ميتينگى نيست، بلكه زمان اجراست. آنگاه است كه هر نامزدى به نسبت ميزان ناتوانى خود در عرصه عمل، امكان كمترى براى عوامفريبى خواهد داشت و آنگاه است كه دو گانگى ميان حرف و عمل، پروژه عوام فريبي را به پايان خود نزديك ميسازد.

مصاحبه: مهیندخت مصباح

دویچه وله: آقای افشاری، در بیانیه ی نهایی «دفتر تحکیم وحدت» در رابطه با تحریم انتخابات عنوان شده که ورود بدون برنامه ی دولت آقای خاتمی در عرصه های مختلف تغییرات اقتصادی ـ اجتماعی باعث شکل گیری مقاومتهای سازمان یافته ی اقتدارگرایان شده است. سوال اینجاست که تحریم بدون برنامه چه پیامدهایی دارد؟

على افشاری: در سوال شما یک پیش فرضی هست ولى نیروهایی که در داخل از تحریم دفاع می کنند برنامه ای را هم پس از تحریم قائل هستند. ضمنا دیدگاههای مدافع شرکت هم، برنامه ای مطرح نکرده اند. صرفا فقط حرفها و شعارهای جذابی را مطرح کرده اند بدون ارائه ی هیچگونه راهکار عملی و قطعا این وضعیت در بهترین حالت تکرار دوران ۸ ساله است که در تحلیل آخر کمکی به پیشرفت دمکراسی نمی کند، فقط، حداقل یک دوره ی دیگر هم ساختار اقتدارگرای داخل را تثبیت می کند و از آنطرف هم آثار منفی ای که گریبانگیر جامعه می کند، آنهم تبعات گسترده ای دارد که چه بسا عوارض جبران ناپذیری بر جامعه ی ایرانی تحمیل کند.

کسانی که در مقطع فعلی سیاست عدم شرکت را انتخاب کرده اند، معتقدند که این سیاست و مشروعیت ستانی از ساختار قدرت غیردمکراتیک زمینه سازی خواهد كرد برای سامان یابی فصل نوین جنبش اجتماعی مردم ایران و مهمترین عامل است در جامعه مدنى تا با تحريم، اقتدار نیروهای دارای قوه ی قهریه که ساخته ی سلطه ی ساختار قدرت هستند تضعیف شوند و بالطبع فضا برای نیروهای سیاسی اجتماعی مستقل بیشتر فراهم گردد.

دویچه وله: خوب، آیا تحریم «دفتر تحکیم وحدت» واجد برنامه ای هست؟

على افشاری: بله، قطعا. همانطور که در طول این دو دوره واجد برنامه بوده. ما امروز توانسته ایم بجایی برسیم که براحتی در داخل این مباحث مطرح می شود. در حاليكه اين مباحث قبلا حتى با اتهام محاربه مواجه ميشد. اصلا فضایی درداخل نبود که چنین بحثهایی مطرح شود. این گسترش بعد گفتمانی حاصل کارهای ۲ سال اخیر مجموع نیروهای مدافع عدم شرکت و مدافع اصلاحات ساختاری و از جمله «دفتر تحکیم وحدت» بوده و قطعا در آینده هم این حرکتها ادامه پیدا می کند و بمیزان زیادی گسترش فعالیتهای مستقل نیروهای سیاسی ـ اجتماعی حول پروژه ی اصلاح از بیرون ساختار قدرت، با نرخ مشاركت گره خورده است. چون همانگونه که رئوس بالای هرم قدرت اعلام کرده اند و حاکمیت بکرات نیاز خودش را مطرح کرده، این انتخابات در وهله ی اول، به دنبال نمایش و تبلور مشروعیت است. و قطعا، اگر حاكميت در این انتخابات موفق نشود تا نمایش خود را به شکل مطلوب انجام دهد، ساختار اقتدارگرا در داخل کشور تضعیف می شود.

دویچه وله: آقای افشاری، در همین بیانیه به گسترش عوامفریبی از سوی نامزدها براى پاك كردن اعمال و مواضع گذشته شان اشاره رفته است. آیا همین جو عوامفریبی پس از انتخابات ادامه نخواهد یافت ؟«دفتر تحکیم وحدت» و بطور کلی جنبش دانشجویی در قبال این زمینه سازی ها که لزوما نمي توانند فقط كاربرد انتخاباتى داشته باشند، چكار ميخواهد بکند؟

على افشاری: عوامفریبی تا قبل از رسيدن به قدرت اجرايى است. عوامفریبی برای موقعی ست که فقط حرف زده می شود. پس از انتخابات آنوقت دیگر دوره ی شعارهای احساسی و سخنرانی های میتینگی نیست بلكه موقع اجراست و هر نامزدی، به نسبت میزان ناتوانى در عمل ، امکان ادامه ی عوامفریبی را كمتر خواهد داشت. قطعا «دفتر تحکیم وحدت» در فضای پس از انتخابات مطالبه ی حقوق دمکراسی و مطالبات تاریخی ملت ایران را مطرح خواهد کرد و. قطعا در موقع اجرا و موقع آشکارشدن دوگانگی میان عمل و حرف، پروژه ی عوامفریبی به پایان خودش نزدیک می شود و «دفتر تحکیم وحدت»‌ با تاکید بر مطالبات تاریخی مردم ایران، با تاکید بر خواسته های مشروع و دمکراتیک مردم ایران سعی خواهد کرد با روشنگری پیرامون واقعیت های فضای سیاسی ایران کمک كند تا آنچه تحت عنوان آگاهی کاذب یا وارونه سازی حقایق که امروز یکی از بیماری های عمده ی فضای سیاسی کشور ماست، افشا شود.

دویچه وله: با توجه به صحبت استقرار حدود ۴۰ هزار نفر ارتشی در حوزه های رای گیری جهت نظارت بر امنیت، گمانه زنی هایی می شود که ممکن است حضور ارتشى ها در سطح جامعه بعنوان حفظ امنیت و جلوگیری از بمب گذاری و... به تدريج مشروعيت پيدا كند و عادى تلقى شود. شما در این مورد چه می گویید؟

علىافشاری: ببینید، هسته ی اصلی قدرت در ایران خارج از جایگاه ریاست جمهوری قرار دارد و متعلق به جاى ديگرى است. به اعتقاد من چه نظامی سر کار بیاید و چه فرد دیگری ، یا با آن هسته همسو هست یا همسو نیست که هسته ی قدرت در چارچوب قانون اساسی او را محصور و مهار خواهد کرد. من البته منکر این نیستم که حضور نظامیان در عرصه ی اجتماعى تبعات منفی دارد، ولى معتقدم كه اصولا ماهیت سیاستها و عملکرد هسته ی اصلی قدرت در ایران مشابهت هایی زیادی با رفتار نظامی ـ امنیتی دارد. دولت پنهان حرف اول و آخر را ميزند و از جمله ويژگى هاى اين دولت، همان نظامى امنيتى بودن اش است.