این هم از انتخابات. راه درازی باقی مانده است. جامعه ایرانی راه بسیاری را باید طی کند. فاصله بین نخبگان وعمومی جامعه زیاد است. هدایت حرکت های سیاسی و جنبش های اجتماعی به نوعی که بتواند آرام آرام منجر به تغییر اجتماعی شود، بسیار مهم است. هم ظرافت دارد هم پیچیدگی. امروز شاید اندکی برای تحلیل آنچه رخ داد و نوع دیگرش هم در انتخابات شوراها رخ داد و مجلس هفتم، اندکی زود باشد. نه می توان مثل دوست عجولمان که این ماجرا را شکست خواند آه و ناله سر دهیم و بگوییم آماده شویم برای بخش دیگری از بازی دموکراسی درجامعه ایرانی و نه می توان برای آن جشن گرفت. اندکی تامل باید کرد.
این اگرچه همه ظرفیت جامعه ایرانی نیست اما بخش مهمی از آن را تشکیل می دهد. توهم دوستان درخصوص برخی ویژگی های جامعه ایرانی به دلیل آشنا نبودن با مختصات خواست ها ورفتارهایشان، دراین میان قابل تامل است. همه ایران تهران نیست. همه تهران بچه های تحصیل کرده وپای رایانه نشین نیستند. همه جوانان هم وب لاگ نمی نویسند. کار واشتغال ومعیشت وزندگی آسوده وتنش کمتر وسه وعده غذای راحت وخیلی چیزهای دیگر. پیام هایی که می رسد از انجا که وضوحشان اطمینان بخش نیست ترجیح می دهم برای پرداختن به آن اندکی تامل کنم ...