امیدهای ایران در المپیک؛ بهداد سلیمی (وزنه برداری)

کارشناسان ورزش در ایران او را گل سرسبد کاروان ورزش این کشور در المپیک لندن می دانند. استناد آنها به رکوردی بودن ورزش وزنه برداری است و اینکه رکوردهای سلیمی فاصله ای معنادار با رقبایش دارد.

سال ۱۳۶۸ در قائم‌شهر به دنیا آمده. شهری که ورزش آن را با کشتی گیرانش می شناسند و البته تیمی قدیمی و ریشه دار در فوتبال به نام نساجی.

سلیمی هم حدود یک سال کشتی ‌گرفت و چه بسا اگر تغییر رشته نمی داد، حالا عضو فوق سنگین تیم ملی کشتی آزاد ایران بود.

وزنه برداری نیز در قائم شهر رونق داشته همیشه. غزالیان­ها نامی آشنا در وزنه برداری ایران هستند. فریدون، فرهاد، فرشاد، فرشید، محسن و البته استاد قاسم غزالیان که نیم قرنی هست با کشف و پرورش استعدادهای این رشته ورزشی به وزنه برداری ایران خدمت می کند.

بهداد سلیمی هم این ورزش را زیر نظر او آغاز کرد. سپس در رده جوانان با حسین توکلی قهرمان المپیک سیدنی که خود مازندرانی است، رکوردهایش را به طرزی شگفت آور افزایش داد.

سال۲۰۰۷ که تازه ۱۸ ساله شده بود، در جام باشگاه‌های آسیا به میزبانی سوریه نایب قهرمان شد. سال بعد در کره جنوبی با مجموع ۴۰۷ کیلوگرم روی سکوی دوم جوانان آسیا ایستاد. در جام باشگاه های آسیا نیز پس از سعیدعلی حسینی که دوسال از او بزرگ تر است و با تجربه تر، روی سکوی نایب قهرمانی قرار گرفت.

بهداد تقریباً با همان رکوردهایی که در جوانان آسیا ثبت کرده بود، در کلمبیا توانست نقره یکضرب و برنز دوضرب و مجموع جوانان جهان را نیز به گردن بیاویزد اما از آن به بعد تا امروز، مدال طلای مجموع را در هیچ مسابقه ای به هیچ رقیبی نبخشیده.

سال ۲۰۰۹ در بخارست با ۱۹۵ کیلو یکضرب و ۲۲۸ کیلو دوضرب و مجموع ۴۲۳ کیلوگرم، قوی‌ترین جوان جهان در وزنه‌برداری شناخته شد. همین سال بود که در قزاقستان روی سکوی نخست بزرگسالان آسیا ایستاد.

سال ۲۰۱۰ در آنتالیا با ۲۰۸ کیلو در یکضرب و ۲۴۵ کیلو در دو ضرب قهرمان جهان شد. اگرچه در دوضرب با اختلاف یک کیلو به ماتیاس اشتاینر باخت اما در مجموع، سیزده کیلو از فاتح بلند آوازه المپیک پکن پیش افتاد.

کسب مدال طلای او، علاقمندان ورزش در ایران را شگفت زده کرد. این بهت زدگی دلایل متعددی داشت که با مروری بر مطالب منتشر شده در رسانه های وقت، می توان آن را در سه عنوان، خلاصه کرد.

۱- پس از خداحافظی نابهنگام حسین رضازاده که پیش از المپیک پکن اتفاق افتاد، بارها گفته و نوشته شد؛ نخبگانی چون او هر چند دهه یک بار چهره می شوند و با این وصف، رکوردهای او نیز تا مدتی طولانی به تاریخ خواهد پیوست.

۲- وقتی سعیدعلی حسینی گل کرد و رکوردهای جهانی را در تمرینات فرو ریخت، بارقه های امید برای استمرار موفقیت های رضازاده زنده شد، اما محرومیت سرشار از ابهام او، تداوم افسانه رضازاده توسط همشهری اش را منتفی کرد.

۳- در همین وزن، رشید شریفی جوان نیرومند لنجانی (استان اصفهان) موفق شد طلای بزرگسالان آسیا در سال ۲۰۰۸ را به گردن بیاویزد. اما او نیز به سرنوشت علی حسینی دچار شد و با محرومیتی چهار ساله، از دنیای وزنه برداری کناره گرفت.

این عوامل باعث شد تا ورزش دوستان ایرانی از کسب موفقیت جهانی در این وزن، قطع امید کنند. قهرمانی بهداد در جهان با اتفاقاتی که طی سه سال گذشته در این دسته برای وزنه برداری ایران رخ داد، به شدت در تضاد بود.

به همین خاطر بود که مطالب فراوانی در رسانه های خبری و حتی سایت های اجتماعی و وبلاگ ها منتشر شد که مبادا این جوان ۲۱ ساله نیز اسیر "حسادت­ های وطنی" شود و از تکرار موفقیت بزرگش باز بماند.

رسانه ها و ورزش دوستان، احساس می کردند که موظف به حفظ و حمایت این "سرمایه ملی" هستند. او در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگجو هم به مدال طلا دست یافت. در یکضرب وزنه ۲۰۵ کیلوگرم را مهار کرد و رکورد بازی های آسیایی را شکست. در دوضرب ۲۳۵ کیلو را بالای سر برد و در مجموع با ۴۴۰ کیلوگرم، قوی ترین مرد بازی های آسیایی لقب گرفت.
شکستن رکورد جهان در دیزنی لند

در مسابقات قهرمانی ۲۰۱۱ آسیا، چنان اقتداری به نمایش گذاشت که رقبا به گرد پایش هم نرسیدند. او در یکضرب با ۲۰۸ کیلو قهرمان شد و عجیب آنکه اگر در دوضرب حتی هفده کیلو کمتر از همین وزنه را مهار می کرد نیز باز هم در مجموع قهرمان می شد!

بهداد اما بدون توجه به این موضوع، بار سنگین ۲۵۰ کیلوگرمی را برفراز دستانش بلند کرد و با مجموع ۴۵۸ کیلو قهرمان شد. نقره به بهادر مولایی دیگر نماینده ایران رسید.

در رقابت‌های جهانی سال ۲۰۱۱ که به میزبانی دیزنی‌لند پاریس برگزار شد، سلیمی در حرکت یکضرب موفق شد با بالای سر بردن وزنه ۲۱۴ کیلوگرمی علاوه بر کسب مدال طلا، رکورد جهانی حسین رضازاده که سپتامبر ۲۰۰۳ در چین به ثبت رسیده بود را بشکند.

قد راست کرد و استوار ایستاد. مثل برج ایفل که عکس گرفته بود پای آن. لبخندش بیانگر ناکامی فلز سرد بود در پیکار با آدمیزاد. پس از پاک کردن حدنصاب قبلی، روی صفحات سرخ­رنگ آهنین نشست که ثانیه هایی قبل، مغلوبشان کرده بود.

دست های پیروزش را این بار، بدون بار طاقت فرسای وزنه ها بالا برد تا شادی اش را با تماشاگران پر تعداد حاضر در سالن قسمت کند. دوربین شبکه یورو اسپورت علاوه بر او، حسین رضازاده رییس فدراسیون ایران که رکوردش شکسته شده بود را نیز نشان می داد.

بهداد در حرکت دوضرب وزنه ۲۵۰ کیلوگرمی را مهار کرد تا ضمن کسب دومین مدال طلا، با مجموع ۴۶۴ کیلو گرم به مدال طلای مجموع نیز دست پیدا کند.

رقابت ها که تمام شد، سلیمی گفت: "به همسرم قول داده بودم رکورد رضازاده را بشکنم. خوشحالم که به قولم عمل کردم و این رکورد تقدیم به همه ایرانیان."

مدال نقره این وزن به سجاد انوشیروانی دیگر نماینده ایران رسید و سانگ گوئن غول ۳۰ ساله کره جنوبی نیز به مدال برنز را به گردن آویخت.

مدعیان مدال در لندن

رکوردها حاکی از آن است که بهداد سلیمی در ورزشگاه اکسل برای دریافت نشان زرین به روی تخته خواهد رفت و بقیه مدعیان نیز جدالی سخت و نفسگیر برای تصاحب مدال های نقره و برنز خواهند داشت!

اما ورزش حرفه ای است و هزار و یک حادثه غیرقابل پیش بینی. بهداد نیز به رغم یکه تازی، به خود غره نشده و از هیچ تلاشی فروگذار نیست برای بازنویسی تاریخ این وزن در بازی های ۲۰۱۲ لندن.

به همین خاطر بود که حدود سه ماه قبل از المپیک، راهی مسابقات قهرمانی آسیا شد و در خود کره جنوبی نیز سانگ گئون را مغلوب کرد تا از عنوان قهرمانی اش در آسیا دفاع کند.

بهداد در سه سال اخیر، سنگین ترین وزنه های جهان را بالای سر برده و به صورت غیر رسمی، حتی رکورد افسانه ای آنتون کراستف بلغاری در اوزان سابق وزنه برداری را نیز فرو ریخت.

کراستف سال ۱۹۸۷ در دسته ۱۱۰+ کیلوگرم سابق؛ در اُستراوای چکسلواکی، حدنصاب رویایی ۲۱۶ کیلوگرم را به جا گذاشت. بهداد اما سال ۲۰۱۱ در سنندج ۲۱۷ کیلوگرم را مهار کرد. فیلم پرهیجان این رکوردشکنی در سایت یوتوب موجود است.

ایران حالا در دسته فوق سنگین غیر از بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی، دست کم یک وزنه بردار دیگر با رکوردهایی در سطح ۱۰ نفر برتر جهان دارد.

سلیمی و انوشیروانی در لندن به روی تخته خواهند رفت. غیر از آنها باید دید روسیه چه کسی را به این میدان عاری از امید برای طلا، گسیل خواهد کرد! چنگیز موگوشکف، روسلان آلبگوف، یوگنی پیسارف، یا حتی یوگنی چیگیشف ۳۳ ساله؟

بین پولادمردان روسیه فعلاً آلبگوف با حدنصاب ۴۳۵ کیلو در جایزه بزرگ روسیه از بقیه بهتر بوده.

ماتیاس اشنایدر از آلمان اگرچه با رکوردهای المپیک پکن فاصله ای چشمگیر دارد اما روحیه جنگندگی او به نحوی است که خصوصاً در حرکت دوضرب، می تواند وزنه هایی فراتر از آنچه در تمرینات مهار کرده را بالای سر ببرد. اشنایدر در شگفت زده کردن رقبای خود تخصص دارد.

یک یا دو نماینده کره جنوبی در کنار تورمانیدزه از گرجستان، ایگور شیمیچکو (اوکراین)، پیتر ناگی (مجارستان)، فرناندو رایس برزیلی و یری اورساچ از جمهوری چک، دیگر وزنه برداران احتمالی در رقابت های این دسته خواهند بود.